Poseł Jarota pyta: Kto zarobił na Via Baltica?
Poseł Jan Jarota
Łomżyński poseł Jan Jarota (LPR) skierował interpelacje do ministra transportu i budownictwa w sprawie dotychczasowych działań w zakresie ustalenia przebiegu trasy Via Baltica. Poseł pyta Jerzego Polaczka m.in. o to czy prawda jest, dotychczas na tzw. „białostocki” wariant trasy GDDKiA wydała niemal 200 mln zł i czy forsowanie przebiegu trasy przez Białystok może wiązać się z osobistymi interesami osób odpowiedzialnych za wybór wariantu.
Poseł przypomina ministrowi pokrótce historię budowy polskiego fragmentu międzynarodowej trasy łączącej kraje bałtyckie z zachodnią Europą sięgająca 1992 roku. Wskazuje, że pierwotnie rząd planował wybudowanie drogi zgodnie z naturalną, najkrótszą trasą tranzytu już wtedy odbywającego się od granicy z Litwą przez Łomżę. „Lecz w pięć lat później tuż przed wyborami stało się coś dziwnego - rząd pana premiera Cimoszewicza zmienił zdanie. Wariant łomżyński przestał być oczywisty i naturalny pomimo tego, że kierowcy zdania nie zmienili i z uporem ciągle jeździli przez Łomżę” - napisał poseł. Przypomina, ze choć od tego czasu minęło wiele lat „czas ten został stracony a działania podjęte w tej sprawie skutkują wzrostem niezadowolenia zarówno środowisk ekologów, samorządów i środowisk unijnych”.
Poseł Jarota pisze, że GDDKiA w zakresie przebiegu trasy prowadzi politykę metodą faktów dokonanych. I podaje na to kilka przykładów m.in.: obwodnica Ostrowii Mazowieckiej bez zjazdu w kierunku Łomży, spełniającego wymogi drogi szybkiego ruchu, zmiana kategorię drogi Ostrów - Łomża z krajowej na wojewódzką, modernizację drogi nr 61 w sposób uniemożliwiający poprowadzenie nią ciężkiego ruchu tranzytowego czy wreszcie ostatnie prace z obwodnicami Augustowa i Wasilkowa. „Wszystko to wskazuje na celowe działania urzędników GDDKiA przy osobistym zaangażowaniu pana Topczewskiego, który z uporem forsuje jedyny kierunek wbrew kalkulacjom ekonomicznym, protestom ekologów i grożących Polsce sankcji” - kończy interpelację Jarota, który jednocześnie zadaje ministrowi Polaczkowi pięć pytań:
1. Czy prawdą jest, że bez podjęcia ostatecznej decyzji co do przebiegu trasy S-8 GDDKiA wydała blisko 200 mln zł na wykup gruntów i prace projektowe dla przebiegu trasy wariantem białostockim?
2. Czy modernizacja drogi nr 61 w sposób uniemożliwiający poprowadzenie po niej ciężkiego ruchu tranzytowego (nacisk 110kN/oś zamiast 115kN/oś) przed ostateczną decyzją o przebiegu trasy nie jest marnotrawstwem publicznych pieniędzy, którym powinna zająć się prokuratura?
3. Czy forsowanie przebiegu trasy przez Białystok może wiązać się z osobistymi interesami osób odpowiedzialnych za wybór wariantu (np. lokalizacja stacji obsługujących pojazdy, prywatne grunty do wykupu, powiązania kapitałowe spółek realizujących zadania zlecane przez GDDKiA oddział Białystok itp.)?
4. Kto i na jakich przesłankach opierał się podejmując w 1997 r. decyzję o zmianie przebiegu trasy z wersji „łomżyńskiej” na „białostocką”?
5. Kto ponosi odpowiedzialność za zamknięcie drogi 61 dla ruchu tranzytowego, co przy znacząco zwiększonym natężeniu ruchu drogami nr 8 i nr 19 skutkuje zatrważającym wzrostem liczbą wypadków drogowych?
Poseł Jarota pisze, że GDDKiA w zakresie przebiegu trasy prowadzi politykę metodą faktów dokonanych. I podaje na to kilka przykładów m.in.: obwodnica Ostrowii Mazowieckiej bez zjazdu w kierunku Łomży, spełniającego wymogi drogi szybkiego ruchu, zmiana kategorię drogi Ostrów - Łomża z krajowej na wojewódzką, modernizację drogi nr 61 w sposób uniemożliwiający poprowadzenie nią ciężkiego ruchu tranzytowego czy wreszcie ostatnie prace z obwodnicami Augustowa i Wasilkowa. „Wszystko to wskazuje na celowe działania urzędników GDDKiA przy osobistym zaangażowaniu pana Topczewskiego, który z uporem forsuje jedyny kierunek wbrew kalkulacjom ekonomicznym, protestom ekologów i grożących Polsce sankcji” - kończy interpelację Jarota, który jednocześnie zadaje ministrowi Polaczkowi pięć pytań:
1. Czy prawdą jest, że bez podjęcia ostatecznej decyzji co do przebiegu trasy S-8 GDDKiA wydała blisko 200 mln zł na wykup gruntów i prace projektowe dla przebiegu trasy wariantem białostockim?
2. Czy modernizacja drogi nr 61 w sposób uniemożliwiający poprowadzenie po niej ciężkiego ruchu tranzytowego (nacisk 110kN/oś zamiast 115kN/oś) przed ostateczną decyzją o przebiegu trasy nie jest marnotrawstwem publicznych pieniędzy, którym powinna zająć się prokuratura?
3. Czy forsowanie przebiegu trasy przez Białystok może wiązać się z osobistymi interesami osób odpowiedzialnych za wybór wariantu (np. lokalizacja stacji obsługujących pojazdy, prywatne grunty do wykupu, powiązania kapitałowe spółek realizujących zadania zlecane przez GDDKiA oddział Białystok itp.)?
4. Kto i na jakich przesłankach opierał się podejmując w 1997 r. decyzję o zmianie przebiegu trasy z wersji „łomżyńskiej” na „białostocką”?
5. Kto ponosi odpowiedzialność za zamknięcie drogi 61 dla ruchu tranzytowego, co przy znacząco zwiększonym natężeniu ruchu drogami nr 8 i nr 19 skutkuje zatrważającym wzrostem liczbą wypadków drogowych?
