Nowy Rok
Przeminął rok, ten stary rok I cóż zostawił tobie? Marzenia, chęci, każdy krok Złożone teraz w grobie!
Szczęśliwy człek Gdy dobrze go używał Dla niego jest to święty wiek I czas mu mile spływał. Nie wróci czas, miniony czas, Już w przepaść zapadł szarą, Za sobą wkrótce wezwie nas, Będziemy wnet ofiarą. Do niebios wrót, wieczności wrót Musimy iść spokojnie, A trzeba nabyć zasób cnót, By stanąć kiedyś strojnie. Już nowy rok, już nowy kwiat Rozwinął liście swoje, Wciąż swoim torem idzie świat, Wciąż nędza, troski, znoje! * * * Błogosławiony ks. Michał Piaszczyński urodził się w 1885 r. w Łomży, w rodzinie rolniczej. Seminarium Duchowne ukończył w Sejnach, potem studiował również w Sankt Petersburgu. Tam też w 1911 roku przyjął święcenia kapłańskie. W 1916 r. powrócił do Łomży, był m.in. ojcem duchownym i wicerektorem Seminarium Duchownego. Aresztowany 7 kwietnia 1940 r., zmarł w grudniu tegoż roku w obozie w Sachsenhausen. Wcześniej jednak zdobył się na heroiczny gest: kiedy nadzorca bloku odebrał Żydom dzienną rację chleba, ks. Piaszczyński choć sam był głodny, podzielił się swoją racją chleba z żydowskim adwokatem Kottem. W 1999 roku papież Jan Paweł II beatyfikował ks. Piaszczyńskiego wśród 108 innych męczenników, bohaterskich świadków wiary z czasów II wojny światowej.
Ks. Michał Piaszczyński
