Baltic Mini Textile Gdynia - wystawa miniatur tkackich z kolekcji Muzeum Miasta Gdyni

Baltic Mini Textile Gdynia to konkurs organizowany w Gdyni od 1993 roku. W ciągu 25 lat swoje miniatury zaprezentowali tu artyści niemal z całego świata: Europy, Azji, Ameryki Północnej i Południowej oraz Australii. Niezwykłość gdyńskiego przedsięwzięcia polega na tym, że uczestnicy pozostawiają muzeum dary — swoje miniatury, z których powstała już pokaźna kolekcja, licząca obecnie ponad 300 prac. Prace z naszej kolekcji były prezentowane w Slippery Rock (USA), Norymberdze, Ansbach i australijskich galeriach.

Na wystawie prezentujemy 88 miniatur tkackich z Europy, Azji, Ameryki oraz Australii. Już pierwsze spojrzenie na te malutkie prace może wprawić w zdumienie. To, co zadziwia, to przede wszystkim bogactwo autorskich pomysłów. Każda z prac jest unikatowa, zaprasza do zatrzymania na niej wzroku, chwili kontemplacji. W każdej można dostrzec odbicie jej twórcy, przejawiające się w wyborze tematu, materiału i techniki, charakterystycznym sposobie kształtowania kompozycji. Wśród 88 prac nie znajdziemy dwóch identycznych, choć pewne tematy budzą szczególne zainteresowanie artystów. Pozwoliło to pogrupować prace w następujące bloki tematyczne: Tkać czy nie?, Człowiek, Eksperymenty i Morze.

Wśród wyeksponowanych miniatur wyróżnić można dwa typy prac: tradycyjny, a więc nawiązujący do tradycyjnych technik tkackich, i nowatorski, świadomie przekraczający granice gatunku, poszukujący nowych rozwiązań. W realizacjach należących do pierwszego z nich główny nacisk położono na perfekcyjność warsztatu i wykorzystanie cech włókna. Artyści realizują swe dzieła w czasochłonnej technice gobelinowej, haftu autorskiego, żakardu czy aplikacji. Miniaturowa skala pozwala zaś odbiorcy podziwiać właściwości materiału, jego strukturę, fakturę, kolor, relację włókien ze światłem, wreszcie precyzję techniki, kunszt warsztatu. Współczesna definicja tkaniny umożliwia jednak szersze rozumienie tego terminu i otwiera drogę artystycznym eksperymentom. Wystarczy zastosowanie przeplotu (wątek / osnowa), bądź wykorzystanie włókna jako surowca, by dzieło uznać za tkackie, nawet jeżeli nie powstało na krośnie. W pracach należących do drugiego typu uwagę widza przyciągają nowatorskie pomysły, wykorzystanie nowych technik i nietypowych surowców. Twórcy odrzucają techniki tradycyjne, wychodzą poza granice tkaniny artystycznej, korzystając z grafiki cyfrowej, czy rozmaitych technik autorskich. Podejmują intrygującą grę z klasycznym tkactwem artystycznym, tradycyjnym pojmowaniem tkaniny i włókienniczego warsztatu. Różnorodność autorskich technik, interesujące rozwiązania twórcze przekonują, że miniatura tkacka jest nie tylko samodzielną, ale ważną i pełną potencjału dziedziną sztuki.

Anna Śliwa