ŚWIĘCI NA 16 CZERWCA: - ::4lomza.pl:: Regionalny Portal

- Święty Benon z Miśni (ok. 1010-1106)- patrz obok
===
Święty Barnaba

Z pochodzenia był Włochem. Do pustelni, lokalizowanej na ogół pod Międzyrzeczem, przybył wprost z otoczenia cesarza Ottona III (1001), wraz z Benedyktem i Janem, od których musiał być znacznie młodszy. Wysłany jesienią 1003 r. do Rzymu, zapewne w związku z planowaną akcją misyjną, nie stał się uczestnikiem męczeństwa, którego dostąpili Benedykt i jego czterej. Kiedy wrócił, towarzysze już nie żyli. Wkrótce wysłano go znów do Rzymu, tym razem w towarzystwie biskupa poznańskiego Ungera. Gdy złożył Janowi XVIII sprawozdanie o męczeństwie, papież -bez wahania kazał ich zaliczyć w poczet świętych męczenników-. W drodze powrotnej został w Magdeburgu uwięziony przez Niemców, ale zdołał im ujść i powrócił do eremu, wokół którego rozwinęło się zwolna benedyktyńskie opactwo. Był jego pierwszym przełożonym do r. 1008, a może nawet 1014. W każdym razie musiał umrzeć lub zrzekł się tej godności przed r. 1015, bo wówczas opatem był już doradca Chrobrego, Włoch Tuni (Antoni). W Polsce Barnaba eremita czci chyba nigdy nie doznawał. Nie wpisywali go do swych kompilacji autorzy narodowych zbiorów hagiograficznych. Dlatego pomija go też najnowsza Hagiografia polska, która w dodatku zestawia wspomniane kompilacje. Wciągnęli go natomiast na listę świętych swego zakonu pisarze-kameduli, którzy czczą go 16 czerwca.
===
Święta Lutgarda z Tongern (Tongres) (1182-1246)- patrz obok
===
Błogosławiony William Greenwood (+1537)

Był bratem laikiem kartuzem w Londynie w Charterhouse. Został aresztowany bo przeciwstawiał się polityce króla Henryka VIII. Został zamorzony głodem w więzieniu Newgate razem z sześcioma towarzyszami.

Święty Benon z Miśni (ok. 1010-1106) Syn hrabiowskiej rodziny saskiej, zrazu był kanonikiem w Goslarze. benedyktyn w Hildesheim, na kapłana wyświęcony 1040; rychło mianowany opatem. Na biskupstwo miśnieńskie powołano go w 1066.r. W czasie powstania Sasów (1075-76) zachował rezerwę i Henryka IV nie poparł. Cesarz spustoszył mu za to dobra, a jego samego uwięził. Odzyskał wolność, ale nie wiemy, w jakich okolicznościach. W r. 1078 poparł Rudolfa Szwabskiego. W latach następnych konsekwentnie opowiadał się za stronnictwem papieskim. W r. 1085 został za to przez synod moguncki zdjęty z urzędu i musiał iść na wygnanie. Po śmierci zaś Grzegorza VII udał się do Italii i poddał się antypapieżowi Guibertowi-Klemensowi. Wróciwszy do Miśni (1088) usiłował godzić zwaśnione stronnictwa. W każdym razie w r. 1097 uznał papieża Urbana II.

Święty Benon z Miśni (ok. 1010-1106)

Modlitwa
Boże i Panie mój, niewidzialny Stróżu Kościoła świętego, spraw miłościwie, abyśmy wszystko wiernie uznawali, co dla dobra i zbawienia naszego przez Ciebie ustanowione zostało. Przez Pana naszego Jezusa Chrystusa, który króluje w Niebie i na ziemi, po wszystkie wieki wieków. Amen.

Święty Benon z Miśni (ok. 1010-1106) c.d. O dalszym jego życiu i działalności pewnych informacji nie posiadamy. Późne relacje czynią zeń apostoła Wenedów, a podania ludowe, żywe po dziś dzień, inicjatora rolnictwa. Zmarł prawdopodobnie 16 czerwca 1106. W r. 1285 podniesiono jego relikwie. Niezależnie od tego w w. XVI wszczęto starania o kanonizację, która nastąpiła w r. 1523. W związku z tym Luter napisał pamflet: Wider den neuen Abgott und alten Teufel, der zu Meissen soll erhoben werden, co stało się początkiem długotrwałej polemiki między protestantami a katolikami. Z obawy przed profanacją relikwie zabrano w r. 1580 z Miśni i w końcu złożono w monachijskim Frauenkirche. Dzięki temu Benon uznany został z czasem za patrona Monachium i Bawarii. Na obrazach przedstawiają go zazwyczaj z rybą i kluczami, co jest wyraźnym nawiązaniem do starego podania, wedle którego klucze katedry, wrzucone do rzeki z obawy przed cesarzem, po powrocie biskupa odnalezione zostały w podanej mu rybie.

Święta Lutgarda z Tongern (Tongres) (1182-1246) Urodziła się w r. 1182. Wcześnie umieszczono ją w pensjonacie benedyktynek. Około r. 1200 złożyła u nich profesję zakonną. W pięć lat później była już przeoryszą. Ale zamiłowanie do kontemplacji sprawiło, że opuściła ruchliwą placówkę i przeniosła się do cysterek w brabanckim mieście Aywières. Zasłynęła tam z daru uzdrawiania chorych i nawracania zatwardziałych grzeszników. Obdarzona łaskami mistycznymi, stała się jednak przede wszystkim prekursorką nabożeństwa do Najśw. Serca Jezusowego. Zmarła 16 czerwca 1246 r. Belgia czci Lutgardę jako jedną ze swych głównych patronek.

Święta Lutgarda z Tongern (Tongres) (1182-1246) MODLITWA: Boże, Ty powołałeś świętą Lutgardę, dziewicę, do szukania Twojego królestwa na tym świecie przez praktykowanie doskonałej miłości,†spraw, abyśmy umocnieni za jej wstawiennictwem * czynili postępy na drodze miłości w radości ducha. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, †który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.