ŚWIĘCI NA 7 WRZEŚNIA:
-Święta Madelberta z Maubeuge (+705)
=
Święty Eustachy z Flay (+1211)
=
Święty Faciolus z Poitiers (+950)
=
Święty Hilduard (+750)
=
Święty Jan z Lodi (+1106)
=
Święty Stefan z Châtillon (+1208)
=
patrz poniżej
======
Święta Madelberta z Maubeuge (+705)
Była córką świętych Wincentego ze Soignies i Waldetrudy. W 696 roku została jako ksieni następczynią swej siostry, św. Aldetrudy, w klasztorze benedyktyńskim ufundowanym przez ciotkę, św. Aldegondę z Maubege. Zmarła w 705 roku, po dziewięciu latach sprawowania przełożeństwa. Życiorys sporządzono w dwa wieki później. Wspomnienie obchodzi się 7 września. Obecnie czczona jest jeszcze w Li-ge, dokąd w VIII wieku sprowadzono jej szczątki.
======
Święty Eustachy z Flay (+1211)
Był zrazu sekretarzem biskupa z Beauvais. Wyjeżdżał na głoszenie krucjaty do Anglii. W r. 1201 wybrano go opatem benedyktyńskim klasztoru St.-Germer-de-Fly. W dwa lata później Innocenty III wysłał go znowu jako legata do Anglii. Zaprzątnięty sprawami reformy życia chrześcijańskiego, Eustachy kładł wówczas nacisk na przestrzeganie spoczynku niedzielnego oraz uszanowanie Najśw. Sakramentu. Zmarł 8 września 1211 r.
======
Święty Faciolus z Poitiers (+950)
Mnich benedyktyński w Poitiers we Francji. Uważa się go za wielkiego odnowiciela monastycyzmu w epoce w której żył i mówi się o jego świątobliwym życiu.
======
Święty Hilduard (+750)
Nazywany jest również Garibaldi lub Hilward. Był misjonarzem we Flandrii, w Belgii i ufundował tam benedyktyńskie opactwo w Ghent, do którego wstąpił. Został wybrany także biskupem.
======
Święty Jan z Lodi (+1106)
Urodził się w Lodi Vecchio we Włoszech. Żył jakiś czas jako pustelnik a potem jako mnich benedyktyński zanim został wybrany biskupem w Gubbio, we Włoszech. Jest autorem życiorysu św. Piotra Damiani.
======
Święty Stefan z Châtillon (+1208)
Urodził się w możnej rodzinie około 1150 r. Od najmłodszych lat zdradzał oznaki wyjątkowej pobożności. Opowiadano później, że już wówczas jego życiu towarzyszyły cuda. Mając 26 lat, wstąpił do kartuzji w Portes. W 1196 r. został tam przeorem. Po 1207 r. powołano go na stolicę biskupią w Die. Godności przyjąć nie chciał, ale przynaglili go do tego Innocenty III oraz generał kartuzów. Długo już jednak nie pożył. Umierającego kartuza prosił o wstawiennictwo w niebie: aby dobry Bóg zabrał go ze świata, bo na stolicy biskupiej uświęcić się jest trudno. Zmarł w dwanaście dni później, 7 września 1208 r. Podobno kilkakrotnie aprobowano jego kult, ale dokumenty się nie zachowały. Ostatecznie cześć tę zatwierdził w 1852 r. Pius IX.
