Monastyczna Liturgia Godzin - ::4lomza.pl:: Regionalny Portal

 

 

 

Brewiarz (od łac. breviarium - skrót) - w chrześcijaństwie księga liturgiczna do odprawiania liturgii godzin, czyli codziennej modlitwy. Jest ona obowiązkowa dla wszystkich duchownych (księża, siostry zakonne, diakoni), jednak wielu świeckich również praktykuje modlitwę Liturgią Godzin. Proces powstawania brewiarza zapoczątkowany został w XVI wieku, szczególnie po soborze trydenckim (1545 – 1563).

Jest podzielony na poszczególne pory roku. Zawiera teksty modlitw, psalmy, hymny. Przeznaczony dla duchowieństwa i niektórych zakonów. Odmawiany przez kapłanów i zakonników w ustalonych porach dnia. Podzielona na poszczególne części: jutrznię, godzinę czytań, modlitwę w ciągu dnia, nieszpory i kompletę. Duchowieństwo diecezjalne oraz wszystkie zakony niemonastyczne (wyjątek stanowią mnisi paulini) posługują się brewiarzem rzymskim, czterotomowym, czterotygodniowym psałterzem. Zakony monastyczne mają swój własny brewiarz, tzw. Monastyczną Liturgię Godzin.

 

Cala tradycja benedyktyńska przyznaje Oficjum Bożemu w życiu monastycznym miejsce uprzywilejowane, widząc w nim zarówno źródło ducha braterstwa jak też i zasadę porządkującą całe życie. Zachowując wiernie nakaz Reguły, że ,, nic nie może być ważniejsze od Służby Bożej’’{RB 43,3}, wypełniamy powszechne zalecenie Kościoła, który uczy, że ,, publiczna i wspólna modlitwa ludu Bożego słusznie zaliczana jest do najważniejszych funkcji Kościoła’’ {IGLH 1}, chrześcijanin bowiem powołany jest do wspólnej modlitwy’’(KL 12). Dzięki Oficjum mnisi i mniszki stanowią prawdziwy,, modlący się Kościół. . Oficjum Boże jest podobnie jak Eucharystia znakiem jedności monastycznej, jest dialogiem miedzy ludźmi a Bogiem. Skoro zaś jesteśmy członkami Chrystusa ośmielamy się nazywać Boga Ojcem, jest to –zgodnie z dawnym określeniem modlitwy - ,, dialog między synem a Ojcem ‘’.

Potrójny wymiar Służby Bożej:

 

- kościelny- gdyż w tej wspólnocie ograniczonej czasem i przestrzenią uobecnia się tajemnica Kościoła

 

- wspólnotowy- gdyż choć wszyscy są jednym, każdy przecież ma swoje własne miejsce i pełni własną funkcję

 

-osobisty- gdyż Bóg wychodzi na spotkanie bezimiennemu tłumowi, lecz osobom ludzkim,

 

Służbę Bożą sprawujemy zawsze w sposób całkowicie osobisty. Obecność każdego z członków modlącej się wspólnoty powinna być autentycznym znakiem wzajemnego otwarcia się na innych w najgłębszym zjednoczeniu serc i umysłów (Mt  18 ,19; Dz 1,14: 2,46). Modlitwa tylko wówczas prawdziwie wielbi Boga, gdy zjednoczenie głosów staje się w niej wyrazem wewnętrznej jedności dusz  (Rz 15, 1-7). Taka jest również rzeczywista natura Służby Bożej: każdy dobrowolnie włącza się w modlitwę wspólnoty biorąc w niej czynny udział, tak „ aby serce nasze było w zgodzie z tym, co głoszą nasze usta”(RB 19,7)

Godziny Oficjum są nie tylko odcinkami czasu, lecz włączone w nurt kultu Bożego stają się one także szczególnymi momentami historii zbawienia dającymi nam sposobność spotkania z Bogiem. Godziny Bożego Oficjum są udzielonymi nam przez Boga czasem nawiedzenia, w którym mamy wyjść mu naprzeciw, aby On mógł wypełnić w nas swoją obietnicę. Są czasem Chrystusa, bo w modlitwie liturgicznej przenoszą nas w Jego godzinę, tę waśnie, w której Pan dokonał paschalnego przejścia z tego świata do Ojca, a przez to przejście dopełnił i ciągle jeszcze dopełnia obiecanego zbawienia. Każda z Godzin Oficjum jest ową Godziną Chrystusa . Wspólnota monastyczna  kilka razy na dzień wplata ją w swój czas ludzki, by złożyć Ojcu,, w duchu i prawdzie’’ ,,hołd uwielbienia’’ , który w tejże Godzinie Chrystusa ma swój początek.

 

UKŁAD OFICJUM:

I. W uroczystości:

Uroczystościom Przysługują I Nieszpory, które się odprawia w dniu poprzednim  w I a także i w II Nieszporach hymn, psalmy, pień, antyfony, czytanie, responsorium krótkie, prośby i modlitwa są własne; jeżeli uroczystość nie ma tekstów własnych, bierze się je z tekstów wspólnych.

Psalmy jutrzni bierze się z niedzieli I tygodnia psałterza; hymn, antyfony, czytanie responsorium krótkie, prośby i modlitwa są własne; jeżeli nie ma tekstów własnych, bierze się je z tekstów wspólnych.

W godzinie czytań wszystkie teksty są własne. Czytanie w 1. nokturnie jest z Pisma Świętego, w 2. nokturnie czytanie jest wzięte z pism patrystycznych lub hagiograficznych. W 3. nokturnie Ewangelia, homilia i modlitwa są własne. W przypadku braku części własnych bierze się je z tekstów wspólnych.

W modlitwie w ciągu dnia hymn jest z bieżącego dnia tygodnia, jeżeli uroczystość nie posiada hymnu własnego. Psalmy są z dnia bieżącego. Antyfona, czytanie, werset i modlitwa są własne.

W modlitwie na zakończenie dnia wszystko z bieżącego dnia tygodnia.

II. W święta:

Święta nie posiadają I nieszporów wyjąwszy święta Pańskie, które przypadają w niedzielę.

W godzinie czytań, Jutrzni i Nieszporach wszystko jak w uroczystościach.

W modlitwie w ciągu dnia hymn i psalmy wraz z antyfoną bieżącego dnia tygodnia. Czytanie, werset i modlitwa są własne lub z tekstów wspólnych.

W modlitwie na zakończenie dnia wszystko z bieżącego dnia tygodnia.

 

III. Wspomnienia:

Wspomnienia dzielą się na : obowiązkowe i dowolne. W obu przypadkach układ Oficjum jest taki sam wyjąwszy wspomnienia dowolne przypadające w okresach uprzywilejowanych, jak podano poniżej.

W godzinie czytań, jutrzni i nieszporach psalmy i antyfony bierze się bieżącego dnia tygodnia,  z wyjątkiem wspomnień posiadających własne antyfony i psalmy. Wezwanie, hymn, czytanie, antyfony do pieśni Zachariasza i do pieśni Maryi oraz prośby są o świętym, jeżeli posiada własne. W przeciwnym przypadku bierze się je z tekstów wspólnych albo z bieżącego dnia tygodnia.

Modlitwę mówi się o świętym.

W godzinie czytań czytanie z Pisma świętego oraz responsorium są z bieżącego dnia. Czytanie w 2. nokturnie i responsorium jest, albo o świętym albo z tekstów wspólnych. Jeżeli nie ma własnego czytania bierze się czytanie patrystyczne z bieżącego dnia. W modlitwie w ciągu dnia i na zakończenie dnia nie ma żadnej wzmianki o świętym i wszystkie części bierze się z bieżącego dnia tygodnia.

Nie uwzględnia się wspomnień przypadających w niedzielę, uroczystości oraz  Środę Popielcową, w Wielkim Tygodniu i w oktawie Wielkanocy.

Nie obchodzi się wspomnień obowiązkowych nawet i tych, które są wymienione w kalendarzu własnym w dniach od 17 do 24 grudnia oraz w oktawie Narodzenia Pańskiego i w okresie Wielkiego Postu. Wspomnienia przypadające w danym roku w okresie Wielkiego Postu można uwzględnić jako wspomnienie dowolne.

Jeżeli w wyżej wymienionych okresach pragnie się uczcić świętego, którego wspomnienie wtedy w danym dniu przypada należy uwzględnić następujące przepisy:

- w drugim nokturnie godziny czytań po czytaniu patrystycznym  danego okresu wraz z responsorium dodaje się czytanie o świętym razem z responsorium. Modlitwa jest o świętym:

- w Jutrzni i w nieszporach można po modlitwie, w której wtedy opuszcza się zakończenie, dodać antyfonę, własną lub z tekstów wspólnych i  modlitwę o świętym;

W soboty w ciągu roku, które dopuszczają wspomnienia dowolne, można obchodzić wspomnienia dowolne Najświętszej Maryi Panny stosując podane wyżej przepisy dotyczące wspomnień. Czytanie w 2. nokturnie jest o Najświętszej Maryi Pannie.

POSZCZEGÓLNE GODZINY OFICJUM TO:

• wezwanie: jeden psalm
• jutrznia: cztery psalmy
• modlitwa przedpołudniowa, południowa, popołudniowa: trzy psalmy
• nieszpory: cztery psalmy
• kompleta: jeden psalm lub trzy
• godzina czytań: w dni powszednie dwa nokturny po sześć psalmów, w uroczystości i niedziele trzy nokturny po 6 psalmów i 3 Pieśni wzięte z Pisma Świętego  ze Starego Testamentu.

 

Wezwanie

stanowi początek codziennej modlitwy liturgicznej . odmawia się je albo przed godziną czytań, albo przed Jutrznią, w zależności od tego  która jest pierwszą modlitwą dnia. . W naszym opactwie  odmawia się je przed Jutrznią.

Na początku jest: Panie, otwórz wargi moje, a usta moje będą głosić chwałę Twoją. Chwała Ojcu… Jak była na początku… Amen

Następnie odmawia się psalm 95, bądź psalm 100, 67 czy też psalm 24.- ( Monastyczna Liturgia Godzin, Tom I, Części Stałe, s. 475 nn.) wraz z antyfona, na sposób responsoryjny, tzn. najpierw recytuje się antyfonę, potem się ja powtarza i znów się powtarza po każdej strofie. Antyfona najczęściej jest zaczerpnięta z wykorzystanego psalmu lub jest połączona z wydarzeniem okresu liturgicznego. Czasami antyfonę powtarza się także wewnątrz psalmu.

Antyfony wezwania znajdują się w tekstach okresowych, własnych i wspólnych oraz w psałterzu. Jeśli psalm 100 lub 67, albo 24 znajduje się w Oficjum danego dnia, należy go zastąpić psalmem 95.

Jeśli psalm wezwania ze swoja antyfona ma poprzedzać Jutrznię można go opuścić ze słusznej przyczyny.

 

GODZINA CZYTAŃ

Boże wejrzyj ku wspomożeniu memu. Panie pośpiesz ku ratunkowi memu.

Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu. Jak była na początku, teraz i zawsze, i na wieki wieków,. Amen. Alleluja ( Alleluja opuszcza się w okresie Adwentu i Wielkiego Postu.)

Powyższe teksty opuszcza się, jeśli tę godzinę poprzedza bezpośrednio wezwanie.

HYMN

Po wezwaniu lub powyższych tekstach następuje odpowiedni hymn.

Hymn na niedzielę i dni powszednie podano na początku każdego okresu liturgicznego.

Hymn na uroczystości lub święta znajduje się w tekstach własnych lub w tekstach wspólnych.

W dni wspomnienia o świętych, jeśli nie mają hymnu własnego, można go dowolnie wybrać albo z tekstów wspólnych, albo z bieżącego dnia tygodnia.

PSALMODIA

Po hymnie następuje psalmodia. Składa się ona z sześciu psalmów lub ich części wraz z odpowiednimi antyfonami. Psalmodia jest podzielona na dwa nokturny. W uroczystości, święta i niedziele dodaje się trzeci nokturn., który składa się z trzech pieśni wraz z odpowiednią  antyfoną.

W niedziele i dni powszednie psalmy wraz z antyfonami oraz pieśni trzeciego nokturnu bierze się z psałterza danego dnia. Niedziele Adwentu mają własne antyfony podane w psałterzu. W uroczystości i święta oraz w oktawie Narodzenia Pańskiego psalmy i antyfony są własne. We wspomnienia o świętych odmawia się psalmy i antyfony z psałterza bieżącego dnia tygodnia, chyba ze te dni mają własne psalmy i antyfony.

 

WERSET

Przed czytaniami  odmawia się werset, który stanowi przejście od modlitewnej psalmodii do słuchania słowa Bożego. Werset podany jest przed czytaniami.

 

 

CZYTANIA

Czytania są trzy.

Pierwsze są biblijne z własnym responsorium. To czytanie jest podane w tekstach okresowych. W uroczystości i święta czytanie i responsorium jest podane w tekstach własnych lub wspólnych.

Drugie czytanie jest wzięte z pism Ojców Kościoła lub innych pisarzy kościelnych i jest podane w tym samym miejscu, co czytanie biblijne.. Można się tez posługiwać innym lekcjonarzem zatwierdzonym przez konferencję episkopatu. Po drugim czytaniu następuje odpowiednie responsorium.

Po czytaniach 1 i 2 nokturnu można zachować chwilę milczenia.

W uroczystości,  święta i niedzielę po pieśniach trzeciego nokturnu przełożony czyta Ewangelię, po której wszyscy odpowiadają: Amen.

Następnie można  dołączyć homilię wziętą z pism Ojców Kościoła; może ja także wygłosić przewodniczący albo wyznaczony przez przełożonego kapłan.

Po Ewangelii ( i homilii) odmawia się hymn Ciebie, Boże chwalimy albo odpowiednią doksologię (Monastyczna Liturgii Godzin, Tom I, s. 480-483).

 

 

JUTRZNIA

P. Boże wejrzyj ku wspomożeniu memu.

W.  Panie pośpiesz ku ratunkowi memu.

Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu. Jak była na początku, teraz i zawsze, i na wieki wieków,. Amen. Alleluja ( Alleluja opuszcza się w okresie Adwentu i Wielkiego Postu.)

Powyższe teksty opuszcza się, jeśli tę godzinę poprzedza bezpośrednio wezwanie.

HYMN

Następuje odpowiedni hymn., który jest podany na początku każdego okresu liturgicznego lub w psałterzu.

Hymn na uroczystości i święta znajduje się w tekstach własnych lub wspólnych.

We wspomnienia o świętych, jeśli nie maja hymnu własnego, można go dowolnie wybrać albo z tekstów wspólnych, albo z bieżącego dnia.

 

PSALMODIA

Po hymnie następuje psalmodia. Składa się ona z dwóch psalmów porannych, pieśni ze Starego Testamentu oraz psalmu pochwalnego. Po każdym psalmie, czy pieśni odmawia się Chwała Ojcu…Wymienione części psalmodii odmawia się z odpowiednimi antyfonami.

W niedzielę i dni powszednie psalmy i pieśni bierze się z psałterza.

Niedziele  adwentu  i okresu Narodzenia Pańskiego oraz dni od 17 do 24 grudnia maja własne antyfony. W dniach oktawy Narodzenia Pańskiego psalmy, pieśni antyfony są własne albo z tekstów wspólnych.

We wspomnienia o świętych psalmy, pieśń i antyfony bierze się z bieżącego dnia, o ile nie ma własnych.

Po psalmodii następuje czytanie krótkie (lub dłuższe u nas nie stosowane).

 

CZYTANIE KRÓTKIE

W niedzielę i dni powszednie adwentu i okresu Narodzenia Pańskiego czytanie krótkie w tekstach okresowych, a uroczystości i święta w tekstach własnych lub wspólnych.

We wspomnienia o świętych czytanie krótkie, o ile nie ma własnego, bierze się albo z tekstów wspólnych albo z dnia bieżącego. Po nim zachowujemy chwilę milczenia.

 

CZYTANIE DŁUŻSZE

Można też, szczególnie w Oficjum odprawianym z ludem, wybrać czytanie dłuższe z tekstu Pisma św. Przypadającego w tym dniu w Godzinie Czytań albo we Mszy św. . Jeżeli okoliczności za tym przemawiają, w oficjum odprawianym  z ludem można wygłosić krótką homilię wyjaśniającą czytanie.

ODPOWIEDŹ NA SŁOWO BOŻE

Po czytaniu  lub homilii, jeżeli się odbywa, można zachować chwilę milczenie ( co czynimy w naszym opactwie) .

Następnie śpiewa się lub odmawia responsorium krótkie podane po czytaniu.

Zamiast responsorium  można zaśpiewać odpowiednia pieśń zatwierdzoną przez konferencję episkopatu.

 

PIEŚŃ EWANGELII

Następuje pieśń z Ewangelii. Antyfony do tej pieśni znajdują się w tekstach okresowych. W święta antyfona jest własna lub z tekstów wspólnych, a we wspomnienia o świętych bierze się ja albo z tekstów wspólnych, albo z dnia bieżącego, o ile nie ma własnej.

 

Pieśń Zachariasza

 

 

Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, *
bo lud swój nawiedził i wyzwolił.

I wzbudził dla nas moc zbawczą *
w domu swego sługi Dawida.

Jak zapowiedział od dawna  *
przez usta swych świętych proroków,
Że nas wybawi od naszych nieprzyjaciół *
i z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzą;

Że naszym ojcom okaże miłosierdzie *
i wspomni na swe święte przymierze,

Na przysięgę, którą złożył *
ojcu naszemu Abrahamowi.

Da nam, że z mocy nieprzyjaciół wyrwani, *
służyć Mu będziemy bez trwogi,

W pobożności i sprawiedliwości przed Nim *
po wszystkie dni nasze.

A ty, dziecię, zwać się będziesz prorokiem Najwyższego, *
gdyż pójdziesz przed Panem przygotować Mu drogi.

Jego ludowi dasz poznać zbawienie *
przez odpuszczenie grzechów.

Dzięki serdecznej litości naszego Boga, *
z jaką nas nawiedzi z wysoka Wschodzące Słońce,

By oświecić tych, co w mroku i cieniu śmierci mieszkają, *
aby nasze kroki skierować na drogę pokoju.

Chwała Ojcu i Synowi,
i Duchowi Świętemu.*

Jak była na początku, teraz i zawsze,
i na wieki wieków. Amen.

 

 

PROŚBY O USWIĘCENIE DNIA I  PRACY

Po Pieśni Zachariasza  następują prośby. Prośby są podane w psałterzu, w tekstach okresowych, własnych i wspólnych.

We wspomnienia o świętych  prośby bierze się albo z tekstów wspólnych albo z bieżącego dnia, o ile nie maja własnych.

 

Po prośbach przełożony odmawia lub śpiewa Modlitwę Pańska aż do słów „ i nie wódź nas na pokuszenie” włącznie, na którą wszyscy odpowiadają „ ale nas zbaw ode złego”. W nieobecności przełożonego Modlitwę Pańską odmawiają lub śpiewają wszyscy:

 

 

Ojcze nasz, któryś jest w niebie
święć się imię Twoje;
przyjdź królestwo Twoje;
bądź wola Twoja jako w niebie tak i na ziemi;
chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj;
i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy;
naszym winowajcom;
i nie wódź nas na pokuszenie;
ale nas zbaw ode Złego.

Amen.

 

Po Ojcze nasz odmawia się modlitwę, przed którą opuszcza się wezwanie : Módlmy się. Ta modlitwa końcowa znajduje się w tekstach odpowiedniego dnia liturgicznego. Kończy się ją

 

 

Jeśli modlitwa zwrócona jest do Ojca:

Przez Jezusa Chrystusa, Twojego syna, naszego Pana i Boga * który z Tobą  żyje i króluje w jedności Ducha Świętego przez wszystkie wieki wieków.

 

Jeśli jest zwrócona do Ojca, lecz na końcu jest wspomniany Syn:

Który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego * przez wszystkie wieki wieków.

 

 

Jeśli jest zwrócona do Syna:

Który żyjesz i królujesz z Bogiem Ojcem w jedności ducha Świętego * przez wszystkie wieki wieków.

 

Po zakończeniu modlitwy wszyscy odpowiadają:

Amen.

 

 

 

 

Jeżeli oficjum przewodniczy kapłan lub diakon, zwraca się do wiernych mówiąc:

K. Pan z wami.

W. I z duchem twoim.

K. Niech was błogosławi Bóg wszechmogący:   Ojciec i syn i duch Święty.

W. Amen.

Można tez użyć innej formy błogosławieństwa.

Jeśli wierni maja się rozejść, dodaje się wezwanie:

K. Idźcie w pokoju

W. Bogu niech będą dzięki.

W  razie nieobecności kapłana lub diakona te godzinę kończy się mówiąc:

 

K. Błogosławmy Panu.

W. Bogu niech będą dzięki.

 

W oficjum indywidualnym mówi się:

Niech nas Pan błogosławi, broni od wszelkiego zła i doprowadzi do zycia wiecznego. Amen.

 

Zgodnie ze zwyczajem Jutrznie można zakończyć wspomnieniem o braciach (siostrach) nieobecnych:

P. Pomoc Boża niech będzie z nami

W.   I z naszymi braćmi (siostrami ) nieobecnymi. Amen.

 

 

 

MODLITWA W CIĄGU  DNIA

P. Boże wejrzyj ku wspomożeniu memu.

W. Panie pośpiesz ku ratunkowi memu.

Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu. Jak była na początku, teraz i zawsze, i na wieki wieków,. Amen. Alleluja ( Alleluja opuszcza się w okresie Adwentu i Wielkiego Postu.)

 

Bezpośrednio po tych wersetach odmawia się hymn odpowiedniej godziny, , podany na początku każdego okresu liturgicznego lub w psałterzu.

We wspomnienia o świętych nie robi się żadnej wzmianki o wyżej wymienionej godzinie.

 

 

PSALMODIA

Po hymnie następuje psalmodia z odpowiednimi antyfonami. Składa się ona z trzech psalmów z odpowiednimi antyfonami albo ich części i znajduje się w psałterzu pod właściwym dniem tygodnia.

Poza  uroczystościami antyfony bierze się z odpowiedniego okresu liturgicznego, chyba że zaznaczono inaczej. W uroczystości i święta antyfony SA własne.

 

 

CZYTANIE

 

Po psalmodii następuje krótkie czytanie.

Czytanie w niedzielę i dni powszednie w  adwencie  i w okresie  Narodzenia Pańskiego podane jest w psałterzu  i tekstach okresowych. czytanie krótkie w tekstach okresowych.

W uroczystości i święta czytanie znajduje się  w tekstach własnych lub okresowych

.  Po czytaniu można zachować  chwilę milczenia., po czym następuje werset, który znajduje się tam, gdzie podano czytanie.

 

 

MODLITWA KOŃCOWA

Po wersecie odmawia się modlitwę z odpowiedniego dnia, przed która mówi się Módlmy się, a na jej  zakończenie dodaje się:

Jeśli modlitwa skierowana jest do Ojca:

 

Przez Chrystusa, Pana  naszego.

 

 

Jeśli jest skierowana  do Ojca, lecz na jej końcu jest wymieniony Syn:

Który żyje i króluje przez wszystkie wieki wieków.

 

 

Jeśli modlitwa  skierowana jest do Syna:

Który żyjesz i królujesz  przez wszystkie wieki wieków.

 

Po zakończeniu modlitwy wszyscy odpowiadają:

Amen.

 

Następnie, przynajmniej w oficjum odprawianym wspólnie , dodaje się:

 

P. Błogosławmy Panu.

W. Bogu niech będą dzięki.

 

 

 

NIESZPORY

P. Boże wejrzyj ku wspomożeniu memu.

W. Panie pośpiesz ku ratunkowi memu.

Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu. Jak była na początku, teraz i zawsze, i na wieki wieków,. Amen. Alleluja ( Alleluja opuszcza się w okresie Adwentu i Wielkiego Postu.)

HYMN

Następuje odpowiedni hymn.

Hymn podany na początku każdego okresu liturgicznego lub w psałterzu.

Hymn na uroczystości i święta znajduje się w tekstach własnych lub wspólnych.

We wspomnienia o świętych, jeśli nie maja hymnu własnego, można go dowolnie wybrać albo z tekstów wspólnych, albo z bieżącego dnia.

 

PSALMODIA

Po hymnie następuje psalmodia. Składa się ona z trzech psalmów lub ich części, oraz pieśni z Nowego Testamentu. Po każdym psalmie, czy pieśni odmawia się Chwała Ojcu…Wymienione części psalmodii odmawia się z odpowiednimi antyfonami.

W niedzielę i dni powszednie psalmy i pieśni i antyfony bierze się z psałterza.

Niedziele  okresu adwentu  i  Narodzenia Pańskiego oraz dni od 17 do 24 grudnia maja własne antyfony. W dniach oktawy Narodzenia Pańskiego psalmy, pieśni antyfony bierze się  z 2 nieszporów tej uroczystości.

W uroczystości i święta psalmy, pieśń  i  antyfony są własne albo z tekstów  wspólnych.

We wspomnienia o świętych psalmy, pieśń i antyfony bierze się z bieżącego dnia, o ile nie ma własnych.

Po psalmodii następuje czytanie krótkie lub dłuższe.

 

CZYTANIE KRÓTKIE

W niedzielę i dni powszednie adwentu i okresu Narodzenia Pańskiego czytanie krótkie podano  w tekstach okresowych, a uroczystości i święta w tekstach własnych lub wspólnych.

We wspomnienia o świętych czytanie krótkie, o ile nie ma własnego, bierze się albo z tekstów wspólnych albo z dnia bieżącego.

 

 

CZYTANIE DŁUŻSZE

Można też, szczególnie w oficjum odprawianym z ludem, wybrać czytanie dłuższe z tekstu Pisma św. Przypadającego w tym dniu w Godzinie Czytań albo we Mszy św.( Por.  nr 46 Ogólnego wprowadzenia do Rzymskiej Liturgii Godzin).

Jeżeli okoliczności za tym przemawiają, w oficjum odprawianym  z ludem można wygłosić krótką homilię wyjaśniającą czytanie.

 

ODPOWIEDŹ NA SŁOWO BOŻE

Po czytaniu  lub homilii, jeżeli się odbywa, można zachować chwilę milczenie       Następnie śpiewa się lub odmawia responsorium krótkie podane po czytaniu.

Zamiast responsorium  można zaśpiewać odpowiednia pieśń zatwierdzoną przez konferencję episkopatu.

 

PIEŚŃ EWANGELII

Następuje pieśń z Ewangelii. Antyfony do tej pieśni znajdują się w tekstach okresowych. W święta antyfona jest własna lub z tekstów wspólnych, a we wspomnienia o świętych bierze się ją albo z tekstów wspólnych, albo z dnia bieżącego, o ile nie ma własnej.

 

Pieśń Maryi

 

Wielbi dusza moja Pana*

i raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim.

Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy, *

Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia.

Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, *

a Jego imię jest święte.

 

Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie*

nad tymi, którzy się Go boją.

 

Okazał moc swego ramienia, *

rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.

 

Stracił władców z tronu, *

a wywyższył pokornych.

Głodnych nasycił dobrami, *

a bogatych z niczym odprawił.

 

Ujął się za swoim sługą, Izraelem, *

pomny na swe miłosierdzie,

Jak obiecał naszym ojcom, *

Abrahamowi i jego potomstwu na wieki.

 

 

Chwała Ojcu i Synowi,
i Duchowi Świętemu.*
Jak była na początku, teraz i zawsze,
i na wieki wieków. Amen.

 

 

PROŚBY O USWIĘCENIE DNIA I  PRACY

Po Pieśni Maryi   następują prośby. Ostatnia prośba uwzględnia zmarłych.

Prośby są podane w psałterzu, w tekstach okresowych, własnych i wspólnych.

We wspomnienia o świętych  prośby bierze się albo z tekstów wspólnych albo z bieżącego dnia, o ile nie maja własnych.

 

Po prośbach przełożony odmawia lub śpiewa Modlitwę Pańska aż do słów „ i nie wódź nas na pokuszenie” włącznie, na którą wszyscy odpowiadają „ ale nas zbaw ode złego”. W nieobecności przełożonego Modlitwę Pańską odmawiają lub śpiewają wszyscy:

 

 

Ojcze nasz, któryś jest w niebie
święć się imię Twoje;
przyjdź królestwo Twoje;
bądź wola Twoja jako w niebie tak i na ziemi;
chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj;
i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy;
naszym winowajcom;
i nie wódź nas na pokuszenie;
ale nas zbaw ode Złego.

Amen.

 

Po Ojcze nasz odmawia się modlitwę, przed którą opuszcza się wezwanie : Módlmy się. Ta modlitwa końcowa znajduje się w tekstach odpowiedniego dnia liturgicznego. Kończy się ją w sposób podany na s. 482.

 

 

Jeśli modlitwa zwrócona jest do Ojca:

Przez Jezusa Chrystusa, Twojego syna, naszego Pana i Boga * który z Tobą  żyje i króluje w jedności Ducha Świętego przez wszystkie wieki wieków.

 

Jeśli jest zwrócona do Ojca, lecz na końcu jest wspomniany Syn:

Który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego * przez wszystkie wieki wieków.

 

 

Jeśli jest zwrócona do Syna:

Który żyjesz i królujesz z Bogiem Ojcem w jedności ducha Świętego * przez wszystkie wieki wieków.

 

Po zakończeniu modlitwy wszyscy odpowiadają:

Amen.

 

 

 

 

Jeżeli oficjum przewodniczy kapłan lub diakon, zwraca się do wiernych mówiąc:

K. Pan z wami.

W. I z duchem twoim.

K. Niech was błogosławi Bóg wszechmogący:   Ojciec i syn i duch Święty.

W. Amen.

Można tez użyć innej formy błogosławieństwa.

Jeśli wierni maja się rozejść, dodaje się wezwanie:

K. Idźcie w pokoju

W. Bogu niech będą dzięki.

W  razie nieobecności kapłana lub diakona te godzinę kończy się mówiąc:

 

K. Błogosławmy Panu.

W. Bogu niech będą dzięki.

 

W oficjum indywidualnym mówi się:

Niech nas Pan błogosławi, broni od wszelkiego zła i doprowadzi do zycia wiecznego. Amen.

 

 

Tam gdzie jest zwyczaj śpiewania po modlitwie na zakończenie dnia Bogurodzica, po nieszporach śpiewa się lub odmawia jedna z końcowych antyfon do Najświętszej Maryi Panny.

Również godnie ze zwyczajem można nieszpory zakończyć wspomnieniem o braciach (siostrach) nieobecnych:

 

P. Pomoc Boża niech będzie z nami

W.   I z naszymi braćmi (siostrami ) nieobecnymi. Amen.

 

 

 

MODLITWA NA ZAKOŃCZENIE DNIA:

P. Boże wejrzyj ku wspomożeniu memu.

W. Panie pośpiesz ku ratunkowi memu.

Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu. Jak była na początku, teraz i zawsze, i na wieki wieków,. Amen. Alleluja ( Alleluja opuszcza się w okresie Adwentu i Wielkiego Postu.)

CZYTANIE DUCHOWNE

Modlitwę na zakończenie dnia może poprzedzić w tym miejscu czytanie duchowne  ( por. Reguła 42).

 

 

AKT POKUTY

 

Następnie przewidziany jest rachunek sumienia, po nim jedna z formuł aktu pokuty podanych w mszale. Po akcie pokuty następuje według zwyczajów lokalnych pokropienie wodą świeconą.

 

HYMN

Po rachunku sumienia  i akcie pokuty odmawia się odpowiedni hymn podany w psałterzu.

 

PSALMODIA

 

W niedzielę, poniedziałek, środę i piątek odmawia się psalm 91; we wtorek, czwartek i sobotę psalmy 4 i 134

 

Można tez każdego dnia odmawiać te same psalmy, to jest: 4,91 i 134 lub każdego dnia inne psalmy, jak podano w psałterzu ( ss. 806- 814)

 

CZYTANIE KRÓTKIE

 

Po psalmodii  następuje  krótkie czytanie podane  w psałterzu.

 

 

RESPONSORIUM KRÓTKIE

Po czytaniu  odmawia się responsorium krótkie.

 

PIEŚŃ  Z EWANGELII

Po responsorium krótkim odmawia się pień z Ewangelii razem z jej  antyfoną podaną w Psałterzu.

 

PIEŚŃ SYMEONA

Teraz o Panie, pozwól odejść słudze swemu w pokoju   *

Według słowa Twego,

Bo moje oczy ujrzały *  Twoje zbawienie 

Któreś przygotował * wobec wszystkich narodów:

Światło na oświecenie pogan *

I chwałę ludu Twego Izraela

 

Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu. Jak była na początku, teraz i zawsze, i na wieki wieków,. Amen. Alleluja ( Alleluja opuszcza się w okresie Adwentu i Wielkiego Postu.)

( powtarza się antyfonę)

 

MODLITWA KOŃCOWA

 

Po wezwaniu Módlmy się  odmawia się modlitwę końcową podaną w psałterzu. Odpowiada się na nią Amen. Modlitwa ma zakończenie krótkie, jak na s.487.

 

Następnie, nawet wtedy gdy oficjum  odmawia się indywidualnie, mówi się:

P. Noc spokojną i śmierć szczęśliwą  niech nam da Bóg wszechmogący Ojciec i syn i Duch  Święty.

W. Amen.

 

Albo:

P. Niech nas błogosławi i strzeże Bóg wszechmogący i miłosierny: Ojciec i Syn i Duch Święty, a pokój Pański niech zawsze będzie z nami.

W. Amen.

 

 

Po błogosławieństwie odmawia się jedna z antyfon końcowych do Najświętszej Maryi Panny. Znajdują się one w psałterzu.

Jeśli po modlitwie na zakończenie dnia śpiewa się pieśń Bogurodzica, to antyfonę do Najświętszej Maryi Panny odmawia się po nieszporach.