Felieton tradycyjny - ::4lomza.pl:: Regionalny Portal

W bardzo wielu okolicznościach termin pamięć traktuje się jako synonim tradycji. Rodzajów tradycji jest być może więcej niż pamięci. Wiele jest tradycyjnych na tym świecie rzeczy i zachowań. Tradycyjnie możemy się ubierać. Tradycyjnie malować, czesać włosy. Tradycyjnie wracać do domu o trzeciej nad ranem i hołdować tradycyjnym ludowym zwyczajom. Tradycje mogą być bardziej wymagające, jak na przykład francuskie  Beaujolais Nouveau – święto młodego wina. Mogą być też trochę mniej wymagające. Polski odpowiednik tego święta jest w naszym kraju codziennością tyle, że z dużą zawartością siarki. Tradycyjna może być muzyka, literatura i grafika. Tradycyjne są święta i na dodatek wokół tych tradycji jest jeszcze wiele innych zwyczajów, które śmiało można nazwać tradycyjnymi. Co nas ciągnie do tradycji, a przynajmniej każe zatrzymać się przy nich chwilę?! Po pierwsze, to żaden handlowy towar. Wprawdzie kilka sprzedało się trochę, ale to głównie gdzieś na zachodzie. Nasze w większości jeszcze się opierają. Te nasze tradycje nie należą też do najweselszych na świecie. W ogóle są smutne. Nawet jak oglądamy jakieś stare weselne obrzędy, to gdzieś w tle pobrzmiewa smutek w postaci: on odszedł od mamy, ona odeszła od mamy i tak wkoło panie pierdoło. Nic w tym wesołego! W momencie kiedy chcemy sobie zafundować chandrę, do wyboru do koloru. Weźmy chociażby tradycje oręża Polskiego. Wszystkie sensowne zwycięstwa już zostały zawłaszczone przez święta państwowe. Jak ktoś kiedyś wpadnie na pomysł, żeby zafundować nam jeszcze jakieś, to trzeba będzie korzystać z kalendarza startów Małysza lub Jędrzejczak. Zresztą tradycje sportowe też nie są jakieś wyjątkowo imponujące. Jakby się człowiek uparł, to tu i teraz, dzisiaj żadnych tradycji w tym kraju nie znajdzie. I wyjdzie na idiotę, bo jak mówił mistrz Bareja... „Tradycją nazwać niczego nie możesz. I nie możesz uchwałą specjalną zarządzić, ani jej ustanowić. Kto inaczej sądzi, świeci jak zgasła świeczka na słonecznym dworze! Tradycja to dąb, który tysiąc lat rósł w górę. Niech nikt kiełka małego z dębem nie przymierza! Tradycja naszych dziejów jest warownym murem. To jest właśnie kolęda, świąteczna wieczerza, to jest ludu śpiewanie, to jest ojców mowa, to jest nasza historia, której się nie zmieni. A to co dookoła powstaje od nowa, to jest nasza codzienność, w której my żyjemy.”
Niech wam Gwiazdka betlejemska nigdy nie zagaśnie! Spokojnych świąt.

Mariusz Rytel