Jerzy
Talentem plastycznym wpisał się na trwałe w historię tej części Mazowsza. Kształtowało go dorastanie w malowniczym Nowogrodzie we wszechstronnie wykształconej, patriotycznej rodzinie Zofii i Adama Chętników, w czasach tworzenia Skansenu Kurpiowskiego i Muzeum w Łomży. Rocznik 1917. Jeden z czworga dzieci Chętników, z których dwoje zmarło w dzieciństwie. Z młodszą siostrą Teresą - jak wspomina Wiesława Laszczkowska - doświadczał wojennych zniszczeń domu rodzinnego w Nowogrodzie, przenosin do Piątnicy i Łomży, gdzie matka Zofia znajdywała pracę jako nauczycielka lub tłumaczka książek z języka francuskiego. Jerzy Chętnik we wrześniu 1939 r. poszedł na front. Udało mu się zbiec z niemieckiego obozu jenieckiego. W końcu 1941 r. ożenił się. Założył z Ojcem przymuzealną Pracownię Bursztyniarską, jedyną tego typu w Polsce, gdzie szlifował bursztyn na potrzeby Muzeum w Łomży. Przyjęty do Związku Polskich Artystów Plastyków; zostawił wiele obrazów olejnych, pasteli, rysunków. Odszedł w 1967 r. kilka miesięcy przed śmiercią Adama Chętnika. Ze zbiorów muzealnych: Podwórko łomżyńskie, 1966 r. oraz portret Artysty nad Narwią - fragm. fotografii Z. Dudo z 1958 r.
