Grand Prix „Walizki” dla Francji
Spektakl „Nie czekaj na mnie” francuskiego teatru Ass Compagnie La Neige Sur Les Cils zdobył Grand Prix 37 Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego „Walizka”. Wielkim wygranym festiwalu jest również Kevin Augustine z amerykańskiego teatru Lone Wolf Tribe, który odebrał aż trzy nagrody: aktorską oraz za scenografię i muzykę do spektaklu „Body Concert”. Nagrodą aktorską wyróżniono również Włoszkę Avę Loiacono, docenioną dodatkowo aż dwiema nagrodami pozaregulaminowymi, od Związku Artystów Scen Polskich oraz Szarego Widza.
Ostatni dzień tegorocznego festiwalu „Walizka” miał dwie odsłony. Najpierw w konkursie zaprezentowały się Teatr Lalek Banialuka im. Jerzego Zitzmana („O mniejszych braciszkach św. Franciszka”) oraz słowacki Naša Ulica/Anima Act („The Duck After”). Po południu, kiedy festiwalowe jury ustalało szczegóły końcowego werdyktu, na Starym Rynku przeszedł barwny korowód ze szczudlarzami, odbywający się w ramach spektaklu „Fiesta” włoskiego Teatro Due Mondi, a następnie zespół Teatru Lalki i Aktora zaprezentował na swojej scenie „Kino Mirage”.
Finał festiwalu odbył się na placu katedralnym. Przewodniczący jury Wojciech Kobrzyński podkreślał w jego imieniu wysoki poziom zaprezentowanych spektakli, zauważając, że jest to święto teatru, które trafia do szerokiej publiczności, a do tego jest bardzo sprawnie zorganizowane.
Grand Prix festiwalu w wysokości 10.000 złotych, ufundowane przez ministra kultury i dziedzictwa narodowego, otrzymał spektakl „Nie czekaj na mnie” francuskiego teatru Ass Compagnie La Neige Sur Les Cils. Jurorów zachwyciła „spójność wszystkich elementów spektaklu tworzących świat baśniowo-mityczny, gdzie wszystko: plastyka, animacja i opowiedziana historia, trafia prosto do serca”. - Jestem szczęśliwa, bo to spektakl, który wyszedł z serca - mojego i całej ekipy, i miał również trafić do serc odbiorców - podkreślała Vera Rozanova, autorka, reżyserka i wykonawczyni w jednym, dziękując za docenienie „Nie czekaj na mnie”.
Nagrodę za reżyserię spektaklu „If Only”, wynoszącą 3.000 złotych, ufundowaną przez prezydenta Łomży oraz grawerton od wojewody podlaskiego, otrzymali Rachel Karafistan i Kuba Pierzchalski z niemieckiego teatru Rachel Karafistan/Cosmino Productions. Nagrodę za scenografię spektaklu „Body Concert”, również 3.000 złotych, ufundowaną przez marszałka województwa podlaskiego, otrzymał Kevin Augustine z amerykańskiego teatru Lone Wolf Tribe. Ten sam artysta odebrał również nagrodę w tej samej wysokości, ufundowaną przez starostę łomżyńskiego, przyznaną za muzykę do przedstawienia „Body Concert”, skomponowaną przez Marka Brucknera.
Przyznano również trzy równorzędne nagrody aktorskie w wysokości 1.000 złotych każda, ufundowane przez wójta gminy Łomża. Odebrali je: Kevin Augustine, Ava Loiacono z Associazione Culturale La Terra Galleggiante / Il Funambolo (Włochy/Szwajcaria) oraz zespołowo Miha Arh, Gašper Malnar, Barbara Kanc i Filip Šebšajevič z Lutkovno Gledališče Ljubljana (Słowenia). Nagrodę Związku Artystów Scen Polskich w wysokości 2.000 złotych za kreację aktorską w spektaklu „Sacred Love” otrzymała Ava Loiacono.
Nie zabrakło też nagród Szarego Widza. Anna Jakubowska doceniła „Nie czekaj na mnie” Ass Compagnie La Neige Sur Les Cils, Avę Loiacono i Associazione Culturale La Terra Galleggiante / Il Funambolo, Teatro Due Mondi z nurtu pozakonkursowego oraz „The Duck After” słowackiego Naša Ulica/Anima Act, ponieważ Lucia Svobodová Vrana zagrała całe przedstawienie w języku polskim. Takich ukłonów w stronę naszej publiczności było zresztą więcej, bowiem w nagrodzonym Grand Prix spektaklu francuskim artyści nie tylko połączyli pierwszy raz swój ojczysty język z angielskim, ale przygotowali specjalnie polskie napisy, zaś teatr słoweński wykorzystał nagrania w języku polskim. Pani Anna dostrzegła również pracę osób zaangażowanych w festiwal, wręczając nagrody jego dyrektorowi Jarosławowi Antoniukowi oraz pracującej w międzynarodowym biurze imprezy Magdalenie Zach.
Festiwal zakończył spektakl „Epitafium błazna” w wykonaniu wrocławskiego Kolektywu Kejos, oparty na motywach szekspirowskich i nawiązujący do ówczesnych tradycji teatru, nastawionego na łączenie sztuki ambitnej z rozrywką, niekiedy nawet o cyrkowej proweniencji.
Wojciech Chamryk
