Ślubowanie klas pierwszych
„My, uczniowie Zespołu Szkół Ekonomicznych i Ogólnokształcących nr 6 w Łomży, uroczyście ślubujemy: osiągać jak najlepsze wyniki w nauce, w postępowaniu kierować się zasadami uczciwości i praworządności, dbać o godność osobistą ucznia oraz dobre imię naszej szkoły.” W dniu 16 września 2016 r. uczniowie klas pierwszych "Ekonomika" złożyli uroczyste ślubowanie na sztandar szkoły, które przyjął Dyrektor Szkoły, Pan Paweł Drożyner.
Zgromadzeni na sali gimnastycznej nauczyciele, rodzice, goście i uczniowie klas pierwszych wraz z wychowawcami zajęli wskazane miejsca. Po uroczystym zaśpiewaniu hymnu, przedstawiciele klas pierwszych skierowali dłonie ku sztandarowi i z wielką powagą, wraz z całą pozostałą częścią "pierwszaków" powtarzali słowa szkolnej "Roty". Nastepnie Pan Dyrektor przedstawił realia nauki, czekających wszystkich wyzwań i pochwalił naszych absolwentów za wysokie wyniki egzaminów zewnętrznych.
Nowy rozdział swojej edukacji w naszej szkole rozpoczęło 166 uczniów w 6 klasach:
IA - wychowawczyni Pani Ania Klimaszewska
I TA - wychowawczyni Pani Agnieszka Janczewska
I TC - wychowawczyni Pani Hanna Cwalina
I TL - wychowawczyni Pani Magdalena Salamońska
I TR - wychowawczyni Pani Halina Gruzewska
I TT - wychowawca Pan Michał Polkowski
Uroczystość uświetnił szkolny zespół muzyczny pod kierunkiem Pana DyrektoraKrzysztofa Domalewskiego.
Nasi młodzi artyści to: Wiktoria z klasy I TR, Weronika z I TA, Dominika z II A, Angelika II A, Piotr z III TL.
Naszym uczniom życzymy wytrwałości w podjętym wyzwaniu i sukcesów w kolejnych latach nauki oraz dobrze zdanych egzaminów zewnętrznych.
Wszak:
Jest czwartek, 26 września, godzina 17-ta z minutami. Zgromadzeni na sali gimnastycznej nauczyciele, rodzice, goście, a w końcu my, uczniowie, jak jeden mąż wstają z krzeseł. Sześcioro uczniów starszych klas wychodzi na środek ze sztandarem. Rozbrzmiewa hymn. Potem słowa Pani Dyrektor, które w 10 minut opisały 116 lat historii i nadchodzącą nieubłaganie przyszłość. I wreszcie wypowiedziana przez uczniów przysięga: "Ja, uczeń liceum Adama Mickiewicza w Warszawie, pomny ponad stuletniej tradycji szkoły, uroczyście ślubuję..."
Wiele razy ten tekst ćwiczyliśmy, mniej lub bardziej przejęci faktem, że powoli stajemy się częścią szkolnej społeczności. Ale w tamtym momencie słowa te zabrzmiały inaczej. Wypowiedziane zostały ze szczerością i odpowiedzialnością – było to w końcu nasze święto. Na dodatek ciekawie zwieńczone częścią multimedialno-artystyczną: prezentacją wszystkich klas oraz określeń tegorocznych 'Pierwszaków Mickiewicza' (C jak ciastkowaci i A jak abstynenci mówią same za siebie), a także odtańczeniem układu do hitu naszej integracji 'Blurred Lines' oraz recitalem szkolnego zespołu 'Ambitus' pod wodzą p. Barbary Jasińskiej-Sroki.
Od tamtej chwili, tak naprawdę, rozpoczął się nowy rozdział. Dużo wyzwań (w tym wejście w dorosłość), lecz i nowe przygody. Być może również długotrwałe przyjaźnie. Jestem pewna, że dla większości z nas, pierwszaków, nadchodzące trzy lata nie będą stracone. (Patrycja Nasiadko, klasa IB)
Wiele razy ten tekst ćwiczyliśmy, mniej lub bardziej przejęci faktem, że powoli stajemy się częścią szkolnej społeczności. Ale w tamtym momencie słowa te zabrzmiały inaczej. Wypowiedziane zostały ze szczerością i odpowiedzialnością – było to w końcu nasze święto. Na dodatek ciekawie zwieńczone częścią multimedialno-artystyczną: prezentacją wszystkich klas oraz określeń tegorocznych 'Pierwszaków Mickiewicza' (C jak ciastkowaci i A jak abstynenci mówią same za siebie), a także odtańczeniem układu do hitu naszej integracji 'Blurred Lines' oraz recitalem szkolnego zespołu 'Ambitus' pod wodzą p. Barbary Jasińskiej-Sroki.
Od tamtej chwili, tak naprawdę, rozpoczął się nowy rozdział. Dużo wyzwań (w tym wejście w dorosłość), lecz i nowe przygody. Być może również długotrwałe przyjaźnie. Jestem pewna, że dla większości z nas, pierwszaków, nadchodzące trzy lata nie będą stracone. (Patrycja Nasiadko, klasa IB)
Jest czwartek, 26 września, godzina 17-ta z minutami. Zgromadzeni na sali gimnastycznej nauczyciele, rodzice, goście, a w końcu my, uczniowie, jak jeden mąż wstają z krzeseł. Sześcioro uczniów starszych klas wychodzi na środek ze sztandarem. Rozbrzmiewa hymn. Potem słowa Pani Dyrektor, które w 10 minut opisały 116 lat historii i nadchodzącą nieubłaganie przyszłość. I wreszcie wypowiedziana przez uczniów przysięga: "Ja, uczeń liceum Adama Mickiewicza w Warszawie, pomny ponad stuletniej tradycji szkoły, uroczyście ślubuję..."
Wiele razy ten tekst ćwiczyliśmy, mniej lub bardziej przejęci faktem, że powoli stajemy się częścią szkolnej społeczności. Ale w tamtym momencie słowa te zabrzmiały inaczej. Wypowiedziane zostały ze szczerością i odpowiedzialnością – było to w końcu nasze święto. Na dodatek ciekawie zwieńczone częścią multimedialno-artystyczną: prezentacją wszystkich klas oraz określeń tegorocznych 'Pierwszaków Mickiewicza' (C jak ciastkowaci i A jak abstynenci mówią same za siebie), a także odtańczeniem układu do hitu naszej integracji 'Blurred Lines' oraz recitalem szkolnego zespołu 'Ambitus' pod wodzą p. Barbary Jasińskiej-Sroki.
Od tamtej chwili, tak naprawdę, rozpoczął się nowy rozdział. Dużo wyzwań (w tym wejście w dorosłość), lecz i nowe przygody. Być może również długotrwałe przyjaźnie. Jestem pewna, że dla większości z nas, pierwszaków, nadchodzące trzy lata nie będą stracone. (Patrycja Nasiadko, klasa IB)
Wiele razy ten tekst ćwiczyliśmy, mniej lub bardziej przejęci faktem, że powoli stajemy się częścią szkolnej społeczności. Ale w tamtym momencie słowa te zabrzmiały inaczej. Wypowiedziane zostały ze szczerością i odpowiedzialnością – było to w końcu nasze święto. Na dodatek ciekawie zwieńczone częścią multimedialno-artystyczną: prezentacją wszystkich klas oraz określeń tegorocznych 'Pierwszaków Mickiewicza' (C jak ciastkowaci i A jak abstynenci mówią same za siebie), a także odtańczeniem układu do hitu naszej integracji 'Blurred Lines' oraz recitalem szkolnego zespołu 'Ambitus' pod wodzą p. Barbary Jasińskiej-Sroki.
Od tamtej chwili, tak naprawdę, rozpoczął się nowy rozdział. Dużo wyzwań (w tym wejście w dorosłość), lecz i nowe przygody. Być może również długotrwałe przyjaźnie. Jestem pewna, że dla większości z nas, pierwszaków, nadchodzące trzy lata nie będą stracone. (Patrycja Nasiadko, klasa IB)
Jest czwartek, 26 września, godzina 17-ta z minutami. Zgromadzeni na sali gimnastycznej nauczyciele, rodzice, goście, a w końcu my, uczniowie, jak jeden mąż wstają z krzeseł. Sześcioro uczniów starszych klas wychodzi na środek ze sztandarem. Rozbrzmiewa hymn. Potem słowa Pani Dyrektor, które w 10 minut opisały 116 lat historii i nadchodzącą nieubłaganie przyszłość. I wreszcie wypowiedziana przez uczniów przysięga: "Ja, uczeń liceum Adama Mickiewicza w Warszawie, pomny ponad stuletniej tradycji szkoły, uroczyście ślubuję..."
Wiele razy ten tekst ćwiczyliśmy, mniej lub bardziej przejęci faktem, że powoli stajemy się częścią szkolnej społeczności. Ale w tamtym momencie słowa te zabrzmiały inaczej. Wypowiedziane zostały ze szczerością i odpowiedzialnością – było to w końcu nasze święto. Na dodatek ciekawie zwieńczone częścią multimedialno-artystyczną: prezentacją wszystkich klas oraz określeń tegorocznych 'Pierwszaków Mickiewicza' (C jak ciastkowaci i A jak abstynenci mówią same za siebie), a także odtańczeniem układu do hitu naszej integracji 'Blurred Lines' oraz recitalem szkolnego zespołu 'Ambitus' pod wodzą p. Barbary Jasińskiej-Sroki.
Od tamtej chwili, tak naprawdę, rozpoczął się nowy rozdział. Dużo wyzwań (w tym wejście w dorosłość), lecz i nowe przygody. Być może również długotrwałe przyjaźnie. Jestem pewna, że dla większości z nas, pierwszaków, nadchodzące trzy lata nie będą stracone. (Patrycja Nasiadko, klasa IB)
Wiele razy ten tekst ćwiczyliśmy, mniej lub bardziej przejęci faktem, że powoli stajemy się częścią szkolnej społeczności. Ale w tamtym momencie słowa te zabrzmiały inaczej. Wypowiedziane zostały ze szczerością i odpowiedzialnością – było to w końcu nasze święto. Na dodatek ciekawie zwieńczone częścią multimedialno-artystyczną: prezentacją wszystkich klas oraz określeń tegorocznych 'Pierwszaków Mickiewicza' (C jak ciastkowaci i A jak abstynenci mówią same za siebie), a także odtańczeniem układu do hitu naszej integracji 'Blurred Lines' oraz recitalem szkolnego zespołu 'Ambitus' pod wodzą p. Barbary Jasińskiej-Sroki.
Od tamtej chwili, tak naprawdę, rozpoczął się nowy rozdział. Dużo wyzwań (w tym wejście w dorosłość), lecz i nowe przygody. Być może również długotrwałe przyjaźnie. Jestem pewna, że dla większości z nas, pierwszaków, nadchodzące trzy lata nie będą stracone. (Patrycja Nasiadko, klasa IB)
Jest czwartek, 26 września, godzina 17-ta z minutami. Zgromadzeni na sali gimnastycznej nauczyciele, rodzice, goście, a w końcu my, uczniowie, jak jeden mąż wstają z krzeseł. Sześcioro uczniów starszych klas wychodzi na środek ze sztandarem. Rozbrzmiewa hymn. Potem słowa Pani Dyrektor, które w 10 minut opisały 116 lat historii i nadchodzącą nieubłaganie przyszłość. I wreszcie wypowiedziana przez uczniów przysięga: "Ja, uczeń liceum Adama Mickiewicza w Warszawie, pomny ponad stuletniej tradycji szkoły, uroczyście ślubuję..."
Wiele razy ten tekst ćwiczyliśmy, mniej lub bardziej przejęci faktem, że powoli stajemy się częścią szkolnej społeczności. Ale w tamtym momencie słowa te zabrzmiały inaczej. Wypowiedziane zostały ze szczerością i odpowiedzialnością – było to w końcu nasze święto. Na dodatek ciekawie zwieńczone częścią multimedialno-artystyczną: prezentacją wszystkich klas oraz określeń tegorocznych 'Pierwszaków Mickiewicza' (C jak ciastkowaci i A jak abstynenci mówią same za siebie), a także odtańczeniem układu do hitu naszej integracji 'Blurred Lines' oraz recitalem szkolnego zespołu 'Ambitus' pod wodzą p. Barbary Jasińskiej-Sroki.
Od tamtej chwili, tak naprawdę, rozpoczął się nowy rozdział. Dużo wyzwań (w tym wejście w dorosłość), lecz i nowe przygody. Być może również długotrwałe przyjaźnie. Jestem pewna, że dla większości z nas, pierwszaków, nadchodzące trzy lata nie będą stracone. (Patrycja Nasiadko, klasa IB)
Wiele razy ten tekst ćwiczyliśmy, mniej lub bardziej przejęci faktem, że powoli stajemy się częścią szkolnej społeczności. Ale w tamtym momencie słowa te zabrzmiały inaczej. Wypowiedziane zostały ze szczerością i odpowiedzialnością – było to w końcu nasze święto. Na dodatek ciekawie zwieńczone częścią multimedialno-artystyczną: prezentacją wszystkich klas oraz określeń tegorocznych 'Pierwszaków Mickiewicza' (C jak ciastkowaci i A jak abstynenci mówią same za siebie), a także odtańczeniem układu do hitu naszej integracji 'Blurred Lines' oraz recitalem szkolnego zespołu 'Ambitus' pod wodzą p. Barbary Jasińskiej-Sroki.
Od tamtej chwili, tak naprawdę, rozpoczął się nowy rozdział. Dużo wyzwań (w tym wejście w dorosłość), lecz i nowe przygody. Być może również długotrwałe przyjaźnie. Jestem pewna, że dla większości z nas, pierwszaków, nadchodzące trzy lata nie będą stracone. (Patrycja Nasiadko, klasa IB)
„
do Was Młodych należy przyszłość.
Do Was należy odpowiedzialność za to,
co kiedyś stanie się teraźniejszością wraz z Wami,
a obecnie jest jeszcze przyszłością
Jan Paweł II
„ do Was Młodych należy przyszłość.
Do Was należy odpowiedzialność za to,
co kiedyś stanie się teraźniejszością wraz z Wami,
a obecnie jest jeszcze przyszłością."
Jan Paweł II
