Koniec poboru
Tato, pokaż jak biegają słoniki!- Ale już pokazywałem ci dzisiaj trzy razy...- Tato, ale ja chcę jeszcze raz... -No dobrze, ale to już ostatni. Pluton! Maski przeciwgazowe włóż! Jeszcze dwa okrążenia! Załóżmy, że pluton składał się z żołnierzy z poboru, i już możemy powiedzieć, że historia odeszła do lamusa razem z powszechnym obowiązkiem służby wojskowej. Zniesiono to, co przez lata było jak wierzba, mały Fiat i butelka samogonu, nieodłącznym elementem kulturowego krajobrazu w Polsce. Powstały setki piosenek, ułożono tysiące dowcipów, wysłuchano dziesiątki tysięcy opowieści jak to było w wojsku. Chłopak po wojsku mógł się żenić. Stawał się bowiem odpowiedzialny, zaradny i nade wszystko odpowiednio przygotowany do prowadzenia dalszych działań wojennych.
Zniesienie obowiązku to powód do radości dla wielu miglanców. Ci którzy stosunek odbyli mogą o nim zapomnieć i niekoniecznie się przyznawać.
Wiadomo, że nie wszyscy migali się od wojska. Tak naprawdę, każdy w armii mógł znaleźć coś dla siebie. Nawet podczas zbrojnych konfliktów, niektórzy do służby zgłaszali się na ochotnika. Kawalerowie na wojnie szukali wrażeń, zaszczytów i chwały. Żonaci – świętego spokoju.
W armii zawsze istotną rolę odgrywali muzycy, ktoś przecież musiał wnieść dowódcy kompanii pianino do domu. W ogóle poborowi, w całej historii istnienia obowiązku służby wojskowej, okazywali się ludźmi wyjątkowo umuzykalnionymi. Do jednego z najbardziej lubianych utworów, dziś powiedzielibyśmy – top ten – należał ten, wzywający na obiad. Cenione są również umysły ścisłe. Taki, na przykład elektryk w wojsku miał zawsze pełne ręce roboty. Ktoś musi przecież gasić światło. Gorzej z oficerami, którzy mimo, że niby kończą techniczne szkoły umysły mają bardziej humanistyczne. Każdy jeden wie, że lufa karabinu jest ze stali, ale już zamek czy cyngiel niekoniecznie. On jest zrobiony „z takiego samego materiału”, jak pisze podręcznik.
Polscy żołnierze zawsze mieli opinię sprawnych i odważnych. Mamy cenionych na całym świecie specjalistów od logistyki i zabezpieczenia nie tylko tyłów. Już od niepamiętnych czasów, nasza armia specjalizuje się w zabezpieczaniu mostów i innych przepraw rzecznych. Ułatwia to wykonanie tak istotnego elementu walki jak zaskoczenie. Już każde polskie dziecko wie, skąd wyjeżdża czołg. Czołg wyjeżdża znienacka! Dzięki zabezpieczeniu rzeczonych mostów, takie czołgi mogą z łatwością przejechać na drugą stronę. Za nimi wozy opancerzone, działa i inny ciężki sprzęt wojskowy. Trochę kłopotu było zawsze w takich wypadkach z piechotą z poboru. Nigdy nie przeszli, póki nie sprawdzili czy jakiegoś psa nie ma po drugiej stronie. Wojsko też jest wyposażone w czworonogi. Takie zaczepno-obronne Szariki. Żeby wyjść na spacer muszą być jednak oswojone. Taka grupa bojowa jest szczegółowo opisana. Ma swoje zadania i określony skład. I tak, zgodnie z instrukcją taka para składa się z osoby wodzącej, linewki łączącej i psa właściwego. Nie jesteśmy i nie byliśmy nigdy tchórzami. Co to jest dwieście tysięcy podniesionych rąk? - Stutysięczna francuska armia. O nas nikt, nigdy takich dowcipów nie opowiadał. To znaczy, że nie było z nami tak źle.
Tak czy siak, kończy się ważny etap naszej obywatelskiej historii. Nieprawdą jest jednak twierdzenie, że jak nie będzie poboru to nie będzie śmiesznie.
Mariusz Rytel
