SZKOŁA W LATACH 1945-2006 - ::4lomza.pl:: Regionalny Portal

 

Państwowe Gimnazjum Handlowe w Łomży powojenną pracę rozpoczęło 1 września 1945 roku, dzięki staraniom dyrektora Liceum Pedagogicznego mgr Eugeniusza Kraszewskiego. W skład powstałej szkoły wchodziły dwie klasy pierwsze (72 uczniów) i jedna klasa druga (28 uczniów). Ze względu na brak własnego budynku szkolnego lekcje odbywały się w gmachu Liceum Pedagogicznego przy Al. Legionów 5. Nauczycielem etatowym był Stanisław Bielawski reszta nauczycieli pracowała na kontrakcie. Warunki pracy i nauki były bardzo ciężkie - brak lokalu i stałego grona nauczycielskiego.

Sytuacja poprawiła się w roku szkolnym, 1946/1947 kiedy to szkoła otrzymała własna siedzibę przy ul. Polowej 34. Był to stary budynek wybudowany około 1890 roku. Od 1946 roku umową najmu wydzierżawiono go Państwowemu Gimnazjum Handlowemu i przeprowadzono w nim remont.

Budynek szkoły posiadał 7 sal na piętrze, w których uczyło się 6 klas: dwie pierwsze, dwie drugie, jedna trzecia Państwowego Gimnazjum Handlowego i jedna klasa Liceum Handlowego oraz Spółdzielnia Uczniowska.

Na parterze mieścił się internat Liceum Pedagogicznego (w trzech salach), pokój opiekunki internatu, kancelaria i pokój nauczycielski. Wokół szkoły rozciągał się ponad półhektarowy ogród.

Przy pomocy młodzieży szkolnej doprowadzono do porządku wnętrze budynku i dziedziniec szkolny. Budynek gospodarczy, który stał przy szkole pobielono i przykryto dachem, służył on jako skład materiałów opałowych, później zaadaptowany został na salę gimnastyczną. Oprócz tego były jeszcze dwa drewniane baraki, z których jeden rozebrano a w drugim urządzono świetlice szkolną. W ogrodzie zasadzono około 100 drzew owocowych, 300 morwowych i 20 topoli. Przed wejściem do gmachu znajdował się duży różany klomb, a na dziedzińcu boisko do siatkówki.

Po przeniesieniu się do budynku przy ul. Polowej 34 istniało już pięć klas Państwowego Gimnazjum Handlowego oraz jedna klasa Liceum Handlowego, którą  wprowadzono na podbudowanie Liceum Ogólnokształcącego lub Gimnazjum Handlowego.

Pierwszym powojennym dyrektorem szkoły był mgr Eugeniusz Kraszewski. Liceum Handlowe w początkach istnienia (od września 1946) było szkołą prywatną upaństwowioną w styczniu 1947 roku.

W roku szkolnym 1946/1947 szkoła liczyła 170 uczniów, 5 nauczycieli etatowych i 10 nauczycieli kontraktowych.

W roku szkolnym. 1947/1948 dyrektorem szkoły została Anna Samojło z Suwałk. Z poprzedniego roku szkolnego pozostało tylko 7 nauczycieli, natomiast przybyło nowych 13. Naukę w szkole wraz z nowo przyjętymi uczniami rozpoczęło 352 osoby. Nadal było 6 sal lekcyjnych, niewiele ławek i krzeseł. Poza kilkoma mapami, globusem, cyrklem i linią nie było żadnych pomocy naukowych. Młodzież była niezdyscyplinowana, panowało duże rozluźnienie, widoczne szczególnie w absencji i ciągłych spóźnieniach. Należy jednak pamiętać, że było to pokolenie powojenne, wielu uczniów wiekiem było starsze i uzupełniało stracone lata wojenne.

Poza nauka odbywały się w szkole różne spotkania i akademie. 27 września 1947 z okazji „ Dnia spółdzielczości” odbył się poranek artystyczny, 11 pażdziernika 1947 roku wygłoszono odczyt poświęcony bitwie pod Lenino, 16 stycznia 1948 roku odczyt „ Ustrój sądownictwa w Polsce”. Powstało w szkole Koło Związku Młodzieży Demokratycznej z 18 członkami. W dniach 4 – 7 czerwca 1948 roku trwała w szkole pierwsza powojenna wystawa, na której eksponowano pomoce naukowe sali reklamy towaroznawstwa, pisania na maszynach i geografii. Był to efekt całorocznej pracy nauczycieli i uczniów rozpoczynających pracę i naukę w prawie pustych pracowniach. W ciągu czterech dni trwania wystawy, zwiedziła ją młodzież łomżyńskich szkół średnich i podstawowych. Po zamknięciu wystawy eksponaty przewieziono na Okręgową Wystawę Szkolnictwa Zawodowego w Białymstoku, gdzie 27 czerwca 1948 roku uczennica szkoły Teresa Szymańska zajęła I miejsce w konkursie stenotypistycznym, zorganizowanym przez Wydział Szkół Zawodowych przy Kuratorium w Białymstoku. Nagrodą dla uczennicy był dyplom i 10 tys. zł., a szkoła otrzymała książki do biblioteki o wartości 12 tys. zł.

Z nowym rokiem szkolnym 1948/1949 otwarto 10 klas gimnazjalnych, 3 licealne i 1 klasę Szkoły Przysposobienia Spółdzielczego. Ogólna liczba uczniów na początku roku szkolnego wynosiła 325. Istniało w szkole bardzo liczne koło PCK (318 członków), Spółdzielnia Uczniowska „ Nasz sklep” (96 czł.). Na uwagę zasługuje kółko artystyczne prowadzone przez nauczycielkę Walerię Jachimowicz. Organizowano choinkę noworoczną z występami artystycznymi, wystawiono 3 aktową komedię M. Bałuckiego „Radca pana radcy”, wieczór A. Fredry, komedię Czechowa „Oświadczyny”.

Działało również koło ZMP (275 czł.), kółko krajoznawcze (77 czł.), organizujące liczne wycieczki m.in. do Wrocławia, Krakowa. Na początku 1949 r., rozpoczęto wydawanie „Biuletynu stenograficznego”, który miał być pomocą w nauczaniu stenografii. Opracowano także cykl listów handlowych. Teksty pisano na matrycy rylcem. Ze względu na to, że rylec często zawodził, zastąpiono go zwykłym drutem do robót dziewiarskich. Z odbitych 60 egz., 40 wysłano do szkół handlowych i spółdzielczych w woj. białostockim oraz do Kuratorium i Ministerstwa.

Wiosną 1949 roku posesję szkolną ogrodzono, a na środku istniejącego klombu urządzono fontannę.

W r. szk. 1949/1950 nastąpiła zmiana na stanowisku dyrektora szkoły. Anna Samojło przeszła do pracy w Białymstoku, a na jej miejsce mianowano Ksenię Cielesz.

Gimnazjum Handlowe przekształcono na Liceum Administracyjno – Handlowe I stopnia, a Liceum Handlowe na Liceum Administracyjno – Gospodarcze II stopnia. Liczba uczniów wzrosła do 356. Zarządzeniem władz oświatowych do programów szkolnych wprowadzono zagadnienia społeczno – wychowawcze i naukę o społeczeństwie w ścisłym powiązaniu z historią ruchu robotniczego.

Nastąpił szczególny rozwój organizacji młodzieżowych: ZMP (252 czł.) TPPR (270 czł.), PCK (301 czł.), sklepik szkolny (325 czł.), koło ekonomistów ( 73 czł.), SKO (200 czł.), koło polonistów ( 60 czł.), koło stenografów ( 40 czł.).

W r. szk. 1950/1951 dyrektorem szkoły został Cz. Jankowski. Rozpoczęto budowę sali gimnastycznej, z zaadoptowanego na ten cel budynku gospodarczego. Sala gimnastyczna budowana była w pośpiechu. 7 listopada 1950 roku dach i sufit nowej sali runął ( później sala gimnastyczna powstała z połączenia dwóch klas w budynku szkolnym).

1 marca 1951 r. dotychczasowy dyrektor Cz. Jankowski przeszedł na stanowisko wojewódzkiego inspektora szkolenia ideologicznego w szkolnictwie zawodowym, zaś na jego miejsce został powołany Jan Dobrowolski. Pełniło on funkcję prawdopodobnie do końca r. szk. 1950/51, ponieważ we wrześniu 1951/52 dyrektorem był znów Cz. Jankowski, ale po kilku dniach urzędowania ustąpił ze stanowiska, przechodząc na równorzędne w Technikum Przemysłowo – Pedagogicznym w Łomży. Dyrektorem szkoły został Jan Kosmaczewski i pełnił tę funkcję do września 1952 r.

W r. szk. 1951/1952 uczyło się w szkole 324 osoby. 15 września 1951 r. otwarto świetlicę szkolną, tak bardzo potrzebną do prowadzenia zajęć pozalekcyjnych.

W r. 1952/1953 ponownie dyrektorem szkoły została Anna Samojło i piastowała tę funkcję bez przerwy do końca 1961/1962, po czym przeszła na emeryturę. Wszyscy nauczyciele współpracujący z dyrektor Anną Samojło wspominają ją jako wspaniałego pedagoga i doskonałego organizatora życia szkoły. Była niezwykle wymagająca wobec nauczycieli, ale przede wszystkim wobec siebie. Cieszyła się ogromnym autorytetem  wśród uczniów i Rady Pedagogicznej.

A jaka to była Rada Pedagogiczna? Oto jak scharakteryzował ją jeden z nauczycieli szkoły w roku szk. 1957/1958:

 

RADA PEDAGOGICZNA czyli siła złego na jednego

I

Tak zwana Rada Pedagogiczna

Rzecz bardzo śliczna i demoniczna.

Dyrektor siada po środku stoła

Jak wódz Czuwaszów lub hetman zgoła,

A wokół drobiazg nauczycielski

Wcale nie sielski i nie anielski.

Bo gdy Dyrektor mowę zakłada,

Zawsze ktoś w kącie szepce i gada,

Czasem zakaszle, czasem zasapie

A czasem stęknie, to znów zachrapie,

A czasem – ho, ho mój mocny Boże,

Jakby w Sodomie albo Gomorze,

Tak się zamiele na owej Radzie,

Że czart z uciechy siada na zadzie.

II

Razu pewnego niezbyt to dawno

Kiedy, ach, wszyscy na pewno zgadną

Pani Dyrektor na posiedzeniu

Zaczęła mówić wzniośle, w natchnieniu

O tym, że młodzież gzi się i skacze

Jak australijskie dzikie torbacze,

Że często staje dęba i bryka

Wyżej od kozła, wyżej od byka,

Że czasem niby w jakimś hederze,

Aż wióry lecą zmieszane z pierzem.

A wychowawców nikt nie pośpiesza

Do szkoły, tkwiąc w domowych pieleszach.

I żeby szkolne ratować mury

Trzeba natychmiast zacząć dyżury.

A gdy skończyła – jakby kamienie

Zaklęte, legło grobowe milczenie.

I do sądnego dnia by tak trwało,

Gdyby w tej chwili coś się nie stało.

Oto rodzony syn Belzebuba,

Porządnych kobiet i mężczyzn zguba,

Wypełznął z kąta czy jakiejś dziury

I wsączył w serca zaradnej mikstury.

Jerzy Dąbrowski jak kurej.

Ryk Moczulaka przypomniał burej.

Pan Łada zaczął końskim rżeć basem,

Krzywiąc twarz piękną kwaśnym grymasem.

Nawet pan Cieplak nasamprzód stęknął,

Potem z fantazją trzy razy beknął.

Nawet Kujawa, młodzian bez skazy

Zamiauczał rześko aż parę raz.

Nie było końca zwierzęcym krzykom,

Gdyż wtórowali tym zbereźnikom

Inni, chowając buzie w rękawy,

Lub dając nurka pod stół i ławy,

I nawet damy porwał śmiech pusty,

Aż się zatrzęsły wspaniałe biusty.

Jeden Jankowski tylko nie szumiał

I był milczący jak sfinks lub mumia.

Pani Dyrektor mocno zdziwiona,

Że cała Rada tak rozwydrzona,

Srogo brwi swoje najpierw zmarszczyła,

Potrząsła głową, włosy zwichrzyła

I rozgniewana jak Pallas Atena

Rzuciła z piersi cały arsenał.

Co mówię? całą gromów lawinę.

Na kogo? Otóż na mą łysinę.

Jak mysz się czułem w uściskach lwicy,

Albo jak jagnię w szponach orlicy.

Czekając końca nierównej bitwy,

Szeptałem w duchu zbożnej modlitwy,

Mając pociechę jak Konrad ony,

Że cierpię za was – grzeszne miliony…

 

 

W roku 1952/1953 w szkole uczyło się 310 uczniów, nastąpiła również kolejna zmiana nazwy szkoły na Technikum Finansowe Ministerstwa Finansów. Powstało 3 – letnie Technikum Finansowe na podbudowie siedmioklasowej szkoły podstawowej, roczne Technikum Finansowe po tak zwanej „małej maturze” handlowej i 2 – letnie Technikum Finansowe na podbudowie 3 lat nauki w Liceum Administracyjno – Handlowym I st. Na skutek tych zmian na koniec r. szk. do matury przystępowała młodzież z pięciu klas różnych typów.

W latach 1953 – 1955 okres kształcenia w technikach ekonomicznych wynosił trzy lata, w 1955 przedłużono w nich naukę do lat czterech, a w 1958 roku doszło do lat pięciu. W roku 1960 dla absolwentów wprowadzono obowiązek rocznego stażu pracy.

W r. szk. 1953/1954 było 233 uczniów, powstały także nowe specjalności: finanse przedsiębiorstw przemysłowych, finanse przedsiębiorstw usługowych i finanse państwa.

W r. szk. 1954/1955 szkoła zmieniła nazwę na Technikum Rachunkowości Ministerstwa Finansów o czteroletnim okresie nauczania. W szkole kwitło życie kulturalne. Na szczególną uwagę zasługuje stworzony w r. szk. 1955/1956 przez nauczycielkę Stanisławę Truskolaską zespół teatralny. Wystawił on m. In. „Śluby panieńskie” A. Fredry, nie tylko w szkole, ale także w okolicznych miejscowościach ( np.: Kolnie, Piszu).

Pracujący pod opieką nauczycielki Haliny Sypniewskiej szkolny zespół artystyczny po wygraniu eliminacji powiatowych za montaż pieśni i tańców kurpiowskich pt. „ Wycinanki kurpiowskie”, wystąpił na koncercie w Białymstoku, a 20 kwietnia 1956 roku w sali warszawskiego teatru „Ateneum”.

W r. szk. 1957/1958 w skład szkoły weszła Zasadnicza Szkoła Handlowa o specjalności sprzedawca artykułów spożywczych.

Rok szkolny 1958/1959 przyniósł kolejną zmianę nazwy szkoły na Technikum Ekonomiczne o 5 letnim cyklu nauki.

1 września 1962 dyrektorem szkoły został mgr Zygmunt Cieplak. W związku z reformą systemu szkolnictwa polskiego we wrześniu 1967 roku zostają przyjęci pierwsi uczniowie 4- letniego Liceum Ekonomicznego.

Rozrastająca się coraz bardziej szkoła borykała się z trudnościami lokalowymi. Budynek szkolny wybudowany około 1890 roku był w latach 1914 – 1920 siedzibą koszar wojsk rosyjskich, później 30 pułku ułanów. W 1917 roku stał się prywatną własnością Stanisława Kurcjusza, który w 1924 roku urządził w nim przędzalnie lnu. W następnych latach była tu fabryka konserw (1923-33), octownia (1934-39), magazyny wojsk rosyjskich (1939-41) i znów octownia (1941-45). Dopiero od 1946 roku mieściła się w nim szkoła. Nic, więc dziwnego, że budynek, po wielu latach użytkowania bez kapitalnego remontu zaczął pękać.

1 lipca 1967 roku rozpoczęto budowę nowego budynku szkolnego. Już wcześniej, bo od 20 czerwca rozpoczęto wycinkę drzew w ogrodzie szkolnym, rosnących tam od 20 lat. Ze względu na brak robotników – do wykopów pod fundamenty szkoły powołano OHP rekrutujący się z uczniów szkoły.

14 września 1967 roku w wyrastające z ziemi szkolne wmurowano akt erekcyjny. 14 maja 1968 roku rozpoczęto budowę sali gimnastycznej. Przez cały okres budowy młodzież szkolna, w ramach prac społecznych wydatnie pomagała przy pracach budowlanych.

Pierwsze zajęcia lekcyjne w nowym (obecnym) budynku przy ul. Kopernika 16 odbyły się w 3 września 1969 roku.

Uroczyste oddanie całego budynku wraz z salą gimnastyczną nastąpiło 7 listopada 1970 roku. Podczas tej uroczystości wręczono ufundowany przez rodziców sztandar szkolny. Przekazali go przedstawiciele rodziców: p. Ostrowski i p. Góralczyk, przyjmowali go uczniowie kl. V Technikum Ekonomicznego: Irena Wróbel, Halina Młynarczyk i Bogdan Brajczewski. W oficjalnie przekazanej przez władze szkole naukę rozpoczęło 624 uczniów.

W r. szk. 1975/1976 nowym dyrektorem został mgr Leon Radziszewski a szkoła kolejny raz zmieniła nazwę tym razem na: Zespół Szkół Zawodowych Nr 1 w Łomży. Młodzieży stworzono warunki zdobywania zawodu na poziomie średnim, zasadniczym a także policealnym. Szkoła szybko stała się jedną z najpopularniejszych, zwłaszcza dla dziewcząt szkół średnich w województwie. W roku szkolnym 1976/1977 wiedzę zdobywało ogółem 1452 uczniów, dlatego też często uczniów musiała odbudować zajęcia lekcyjne po południu. Ogromne znaczenie nabrało również kształcenie w systemie zaocznym, stąd też szkoła tętniła życiem praktycznie przez cały tydzień.

Dzięki staraniom dyrekcji do szkoły napływała doskonale przygotowana kadra pedagogiczna, kształcąca młodzież w kierunkach ekonomicznych, handlowych, gastronomicznych i innych. Wzorem dla młodych nauczycieli byli starsi koledzy, związani ze szkołą praktycznie od 1945 roku – tacy jak: Zofia Kowalska, Stanisława Truskolaska, Helena Mateuszczyk, Róża Przybyłowska, Waleria Jachimowicz czy Piotr Łada i Jan Dobrowolski.

Szkoła pod kierownictwem dyrektora Leona Radziszewskiego oceniana była bardzo wysoko przez władze oświatowe nie tylko za wysoki poziom nauczania, ale również za stwarzanie warunków do rozwijania aktywności pozalekcyjnej. Na terenie miasta i województwa znane były nie tylko drużyny sportowe ZSZ Nr 1, ale również Spółdzielnia Uczniowska „Świt”, drużyna harcerska, koła PCK, PTTK, LOK czy samorząd uczniowski. Podczas wakacji na szlaki turystyczne wyruszały obozy wędrowne, harcerskie, a pracę z wypoczynkiem łączyli uczniowie na obozach krajowych i zagranicznych OHP.

Staraniem dyrektora Leona Radziszewskiego powiększono budynek szkolny, dobudowując pomieszczenie na szatnie i 1 salę lekcyjną.

1 września 1989 roku dyrektorem ZSZ Nr 1 w Łomży została mgr Iwona Minda, kierując szkołą przez 3 lata. W okresie tym uczniowie pobierali naukę w 4 typach szkoły dziennej oraz na wydziale zaocznym. Były to Liceum Ekonomiczne (4 letnie), Liceum Zawodowe (4 letnie), Zasadnicza Szkoła Zawodowa (3 letnia) oraz Policealne Studium Zawodowe (2 letnie). Ogółem uczyło się około 1500 uczniów (łącznie z wydziałem zaocznym).

W okresie tym ZSZ Nr 1 był największą szkołą zawodową w województwie, przygotowującą pracowników do zawodów ekonomicznych, handlowych i innych takich jak: gastronom, piekarz, kucharz, kelner, sprzedawca. Ponadto w Policealnym Studium Zawodowym stworzono możliwość zdobycia nowych umiejętności absolwentom liceów ogólnokształcących.

Systematycznie dostosowano kierunki kształcenia do potrzeb gospodarczych regionu, uruchamiając nowe działy takie jak: ekonomika handlu w: Liceum Ekonomicznym, bibliotekarstwo, obsługa ruchu turystycznego, reklama handlowa oraz administracja państwowa w Policealnym Studium Zawodowym.

Proces dydaktyczny prowadzony był przez bardzo dobrze przygotowana kadrę pedagogiczną (ponad 60 nauczycieli pełnozatrudnionych) a do prowadzenia przedmiotów specjalistycznych zatrudniono nauczycieli dochodzących – wybitnych fachowców z danej branży (średnio rocznie około 20 osób).

Starania kadry pedagogicznej szkoły owocowały coraz wyższym poziomem zdobywanej wiedzy ekonomicznej. Dowodem tego były osiągnięcia uczniów w olimpiadach przedmiotowych, zwłaszcza w Olimpiadzie Wiedzy Ekonomicznej.

I tak w kwietniu 1988 dwie uczennice Danuta Żyłko i Bożena Piątek zakwalifikowały się do Finału I Olimpiady Ekonomicznej, przy czym Danuta Żyłko zdobyła indeks wyższej uczelni. W II edycji tej Olimpiady w roku 1989 ponowny sukces. Do finału centralnego w Warszawie zakwalifikowały się cztery uczennice: Beata Baranowska (najlepsza w finale okręgowym w Białymstoku), Hanna Nowocińska, Elżbieta Kobus i Agnieszka Partyka.

W finale IV edycji Olimpiady Wiedzy Ekonomicznej wiosną 1991 roku udział wzięło troje uczniów naszej szkoły, zdobywając indeksy wyższej uczelni: Barbara Kołodzejczyk, Marzena Truszkowska oraz Andrzej Kośmider.

W miarę posiadanych środków finansowych poprawiono bazę lokalową szkoły m. in. wykonano remont generalny instalacji elektrycznej, parkietu w sali gimnastycznej, dachu nad salą gimnastyczną i szatnią, oświetlenia posesji szkolnej, wykonano meble w szatniach przy sali gimnastycznej.

Systematycznie wyposażono pracownie przedmiotowe w nowoczesny sprzęt radiowo – telewizyjny i video.

Staraniem szkoły stworzono jedną z pierwszych pracowni komputerowych i chociaż nie były to jeszcze komputery profesjonalne, to jednak uczniowie na zajęciach pozalekcyjnych mieli możliwość pracy z tym urządzeniami.

1 września 1991 roku na stanowisko dyrektora szkoły powołano dr Romana  Sobieckiego.

W wyniku zmian programowych po raz kolejny 1 września 1992 r. szkoła zmieniła swoją nazwę na Zespół Szkół Ekonomicznych. W 1995 r. zakończyła swoją działalność Zasadnicza Szkoła Zawodowa, a w 1996 Liceum  Zawodowe.  Natomiast w 1993 r. powołano nowy typ szkoły – Liceum Handlowe. Od tego też czasu dokonano zawężenia profilów kształcenia w szkole, koncentrując się przede wszystkim na zawodach ekonomiczno – handlowych tak w kształceniu średnim jak i policealnym.

Młodzież odnosiła w tym okresie sukcesy w olimpiadzie wiedzy ekonomicznej. W latach 1991-1996, zdobyli 5 tytułów laureatów OWE: Katarzyna Cieślińska i Aneta Nowakowska (1992); Katarzyna Stanisławska, Urszula Borowska i Grzegorz Danowski (1993).

1 września 1996 roku dyrektorem szkoły został mgr Paweł Drożyner piastujący tę funkcję do dnia dzisiejszego. Okres ostatnich 10 lat to nieustanne zmiany bazy dydaktycznej i materialnej szkoły. Przez cały okres swojego istnienia szkoła rozwijała się bardzo dynamicznie na miarę potrzeby czasu i w miarę posiadanych środków. Jest to także okres zmian reformy administracyjnej kraju, reformy oświatowej, co znaczenie przyśpieszyło proces zmian zachodzących w samej szkole. W wyniku reformy oświaty szkoła kolejny raz zmieniła nazwę od 1 września 2002 r. na Zespół Szkół Ekonomicznych i Ogólnokształcących nr 6.

W skład obecnego Zespołu wchodzą trzy szkoły:

3 – letnie Liceum Ogólnokształcące –  oferujące kształcenie w:

• rozszerzonym programie nauczania matematyki i informatyki
• rozszerzonym programie nauczania języków obcych

3 – letnie Liceum Profilowane

• profilu ekonomiczno – administracyjnym
• profilu zarządzanie informacją

4 – letnie Technikum

• zawód technik ekonomista

Na terenie szkoły działają koła zainteresowań:

• Koło języka niemieckiego
• Koło plastyczne
• Koło rachunkowości
• Koło żywego słowa
• Koło historyczne
• Koło historyczno – prawne
• Koło gazetki szkolnej
• Szkolny klub integracji europejskiej
• Mini przedsiębiorstwo
• Koło młodych ekonomistów

Ważne miejsce w działalności szkoły stanowi także sport, którego nie sposób pominąć. Osiągnięcia w tej dziedzinie życia są bardzo znaczące. Przyczyniają się do tego istniejące sekcje sportowe:

• Sekcja piłki koszykowej dziewcząt i chłopców
• Sekcja piłki siatkowej dziewcząt i chłopców
• Sekcja lekkoatletyczna
• Sekcja tenisa stołowego
• Sekcja szachowa

 

NAJWYBITNIEJSZE SUKCESY SPORTOWE OSTATNIEGO PIĘCIOLECIA

2000/2001

II miejsce w Mistrzostwach Polski juniorów w kulturystyce – Klimczuk Sebastian

II miejsce w Mistrzostwach Województwa Podlaskiego Szkół Ponagimnazjalnych w tenisie stołowym dziewcząt

 

2001/2002

VII miejsce w Licealiadzie Województwa Podlaskiego w koszykówce chłopców

 

2002/2003

VII miejsce w Licealiadzie Województwa Podlaskiego w tenisie stołowym chłopców

 

2003/2004

VI miejsce w Licealiadzie Województwa Podlaskiego w biegach przełajowych dziewcząt

VII miejsce w Liceliadzie Województwa Podlaskiego w koszykówce chłopców

 

Pruszkowska Anna

• Srebrny medal Mistrzostw Polski juniorów młodszych w biegu na 800 m
• Brązowy medal w Halowych Mistrzostwach Polski w biegu na 600 m

 

2004/2005

IV miejsce w Licealiadzie Województwa Podlaskiego w sztafetowych biegach przełajowych chłopców

VI miejsce w Licealiadzie Województwa Podlaskiego w biegach przełajowych chłopców

IV miejsce w Licealiadzie Województwa Podlaskiego w biegach przełajowych dziewcząt

VII miejsce w Licealiadzie Województwa Podlaskiego w koszykówce chłopców

Banach Marzena Złoty medal Mistrzostw polski juniorów młodszych w skoku w dal

Stankiewicz Magdalena Srebry medal Mistrzostw polski juniorów młodszych w biegu na 800 m

 

2005/2006

III miejsce w Licealiadzie Województwa Podlaskiego w lidze lekkoatletycznej dziewcząt

III miejsce w Licealiadzie Województwa Podlaskiego w sztafetowych biegach przełajowych dziewcząt

III miejsce we współzawodnictwie sportowym szkół na terenie Łomży

IV miejsce w Licealiadzie Województwa Podlaskiego w lidze lekkoatletycznej chłopców

IV miejsce w Koszykarskiej lidze województwa Podlaskiego

IV miejsce szkoły we współzawodnictwie Szkolnego Związku Sportowego w województwie

VII miejsce w Licealiadzie Województwa Podlaskiego w tenisie stołowym dziewcząt

Zaczek Artur

• Złoty medal w Halowych Mistrzostwach Polski w biegu na 60 m juniorów młodszych
• Złoty medal Mistrzostw Polski juniorów młodszych w biegu na 100 m
• Srebrne medale Mistrzostw Polski juniorów młodszych w biegu na 200 m                      i sztafecie 4 x 100 m

Banach Marzena

• Złoty medal Halowych Mistrzostw Polski juniorów młodszych w skoku w dal
• Złoty medal Mistrzostw Polski juniorów młodszych w skoku w dal
• miejsce w Mistrzostwach świata juniorów młodszych w skoku w dal w Maroku

 

Stankiewicz Magdalena

• Brązowy Medal Mistrzostw Polski juniorów młodszych w biegu na 400 m
• Brązowy Medal w Halowych Mistrzostwach Polski juniorów młodszych w biegu       na 600 m

 

Wojno Arkadiusz

• Brązowy medal Mistrzostw Polski juniorów młodszych w biegu na 400 m
• Brązowy medal Halowych Mistrzostw Polski juniorów młodszych w biegu na 600 m
• Brązowy medal Mistrzostw Polski juniorów młodszych w sztafecie 4 x 400 m

 

Konopka Ewelina

• Brązowy medal Mistrzostw Polski juniorów młodszych w sztafecie 4 x 100 m

 

Konopka Magdalena

• Brązowy medal Mistrzostw Polski juniorów młodszych w sztafecie 4 x 100 m

 

Chyliński Daniel

• Brązowy medal Mistrzostw Polski juniorów młodszych w sztafecie 4 x 400 m

 

Zalewski Rafał

• Brązowy medal Mistrzostw Polski juniorów młodszych w sztafecie 4 x 400 m

Bardzo prężnie działa w szkole Samorząd Uczniowski precyzujący swoją działalność na organizacji imprez kulturalnych, organizacji czasu wolnego, prowadzeniu radiowęzła szkolnego „Po byku”.

 

Niezwykle zaangażowana w życie szkoły jest od początku jej istnienia Rada Rodziców, wspomagająca od zawsze szkołę w jej podstawowym zadaniu: procesie nauczania młodego pokolenia. Przy współudziale, pomocy i ogromnej życzliwości rodziców szkoła może rozwijać się nadal. To dzięki rodzicom zakupiono w szkole nową pracownię komputerową, wyremontowano korytarze, wymieniono okna, wybudowano salę rekreacyjno – sportową, zainstalowano wentylację sali gimnastycznej.

 

„EKONOMIK” jest jedyną szkołą w regionie z tak ogromną tradycją kształcenia młodzieży w zawodach ekonomicznych, a na miarę czasu na tyle elastyczną, aby kształcić także w kierunkach pokrewnych ekonomii, zaś w ostatnich latach szkoła prowadzi naukę w Liceum Ogólnokształcącym z rozszerzonym programem nauczania: matematyki, informatyki i języków obcych.

BIBLIOTEKA SZKOLNA

Podstawowym instrumentem pracy każdej szkoły zawsze była biblioteka. Stworzono ją razem z powstaniem szkoły w roku 1945, bowiem księgozbiór przedwojenny spłonął we wrześniu 1939 roku. Zaczątkiem nowej, powojennej biblioteki były książki o (wartości 12 tys. zł) przekazane przez Wydział Szkół Zawodowych. Kuratorium w Białymstoku, jako nagroda za zajęcie I miejsca w konkursie stenotypistycznym przez uczennicę Teresę Szymańską. Wiele książek wpływało jako darowizny. Już w r. szk. 1948/49 było 2.418 woluminów. O jakości księgozbioru świadczy nie tylko ilość książek, ale przede wszystkim inicjatywa, kwalifikacje i zaangażowanie nauczycieli pracujących w bibliotece.

Do 1953 roku nie było etatowych nauczycieli – bibliotekarzy, dlatego biblioteka nie mogła w pełni realizować swoich zadań. Było to najczęściej 4 – 8 godzin wymiaru pracy tygodniowej. Stąd też nie było mowy o planowym gromadzeniu książek, czy prawidłowym prowadzeniu katalogów. Pierwszym organizatorem biblioteki była nauczycielka Regina Pacewicz, a od 1954 roku również nauczyciel szkoły Piotr Łada. Dopiero 1 września 1963 r. zatrudniono na cały etat Irenę Słomczyńską i od tej pory biblioteka służy uczniom i nauczycielom szkoły pełnym zakresem swoich działań. Znaczenie biblioteki wzrosło po przeniesieniu jej do obecnego budynku szkoły, gdzie otrzymała większe pomieszczenie na zbiory i czytelnie.

Dzisiaj biblioteka jest niezastąpionym źródłem informacji dla nauczycieli i uczniów, którzy drogą samodzielnej pracy czerpią w niej wiedzę. Obecnie biblioteka staje się pracownią interdyscyplinarną, „ media center” współczesnej szkoły. Pełniąc funkcję kulturalną jest organizatorem spotkań autorskich, imprez okolicznościowych, szkoleń dla nauczycieli – bibliotekarzy.

W okresie 1945 – 2006 w bibliotece pracowali:

Regina Pacewicz

Piotr Łada

Irena Słomczyńska

Maria Drozdowska

Stefan Mieczkowski

Gertruda Mordaszewska

Stefania Kosińska

Halina Sienicka

Jadwiga Pusz

Krystyna Nicewicz

Grażyna Długozima

Irena Kubrak

Andrzej Kubrak

Barbara Chojnowska

Maria Cieśnikowska

Jolanta Mściwujewska