Konspekty katechez pod redakcją s. Marii Sieczki - ::4lomza.pl:: Regionalny Portal

 

Konspekty katechez o śmierci i rzeczach ostatecznych pod redakcją doradcy metodycznego  s. Marii Sieczki.

Scenariusz nr 1

Temat: DOBRA NOWINA O KOŃCU ŚWIATA. PARUZJA

Cel ogólny:

• Zapoznanie z tekstami biblijnymi przedstawiającymi zapewnienie Jezusa o Jego powtórnym przyjściu na końcu świata.

Cele operacyjne

• uczeń wie, że Jezus Chrystus przyjdzie powtórnie na końcu świata, wie czym jest paruzja;
• uczeń potrafi wskazać fragmenty Pisma Świętego mówiące o końcu świata;
• uczeń kształtuje w sobie postawę oczekiwania na powtórne przyjście Jezusa na ziemię.

Metody i formy pracy:

• burza mózgów
• dyskusja
• pogadanka,
• praca grupach

Środki dydaktyczne:

• plansza z napisem PARUZJA
• egzemplarze Pisma Świętego
• kartki papieru

PRZEBIEG KATECHEZY

I. WPROWADZENIE

1. Modlitwa:

Rozpoczynamy  katechezę modlitwą: „Przyjdź Duchu Święty”, „Modlitwą Pańską” albo  „Pozdrowieniem Anielskim”.

2. Wprowadzamy w tematykę katechezy dotyczącej dni ostatecznych, tajemnicy końca świata, paruzji.

II. AKTYWIZACJA

1. Uczniowie naklejają na tablicy wokół słowa PARUZJA własne skojarzenia na ten temat.

- Puenta: katecheta w kilku zdaniach komentuje skojarzenia, które podali uczniowie; katecheta musi zwrócić uwagę na to, że ów termin może wydać się uczniom niezrozumiały.

2. Katecheta dzieli klasę na 5 grup, każda grupa otrzymuje egzemplarz Pisma Świętego i kartkę  z pytaniami. Pełne teksty biblijne podano w załączniku (1. Mt 25, 31-46; 2. Mk 13, 14-27;     3. Łk 21, 5-28; Łk 21, 34-36; 4. 2P 3, 8-15a; 5. 2 Tes 2, 1-12)

Pytania do tekstów biblijnych:

- Co zapowiada Jezus w Ewangelii?

- Jak będzie wyglądał koniec świata?

- Jakie wskazówki dla każdego człowieka można wyodrębnić z otrzymanego fragmentu Pisma Świętego?

Uczniowie odszukują swoje fragmenty Pisma Świętego, albo otrzymują gotowe teksty biblijne (załączniki)  i odpowiadają na pytania.

Puenta: następuje prezentacja poszczególnych grup. Katecheta czuwa nad odpowiednim przebiegiem i stara się uwypuklić najistotniejsze zagadnienia dotyczące tematu oraz konkretyzuje je jako zapis notatki w zeszycie ucznia.

III. PODSUMOWANIE

• Katecheta wraz z uczniami układają definicję terminu PARUZJA. W kilku zdaniach utrwalamy treści, które pojawiły się w czasie katechezy. Zachęcamy do modlitwy i dobrego przeżycia każdej Mszy Świętej, jako codziennego przygotowania i spotkania z Panem.

• Katecheta zadaje pracę domową: napisać osobisty list do Jezusa, z pytaniami o Jego powtórne przyjście (obawy, nadzieje, szukanie pomocy).

IV. ZAKOŃCZENIE

• Katecheta zachęca uczniów do modlitwy inspirowanej tekstami Pisma  Świętego, nad którymi pracowali uczniowie. Własnymi słowami układamy uwielbienie, dziękczynienie, przeproszenie i prośby w świetle powtórnego przyjścia Jezusa Chrystusa. Kończymy:  „Chwała Ojcu…”

Dk. Łukasz ANDRZEJCZYK

Dk. Marcin BUDNY

 

Załączniki:

Zał.1. Mt 25, 31-46

„Gdy Syn Człowieczy przyjdzie w swej chwale i wszyscy aniołowie z Nim, wtedy zasiądzie na swoim tronie pełnym chwały. I zgromadzą się przed Nim wszystkie narody, a On oddzieli jednych [ludzi] od drugich, jak pasterz oddziela owce od kozłów. Owce postawi po prawej, a kozły po swojej lewej stronie. Wtedy odezwie się Król do tych po prawej stronie: Pójdźcie, błogosławieni Ojca mojego, weźcie w posiadanie królestwo, przygotowane wam od założenia świata! Bo byłem głodny, a daliście Mi jeść; byłem spragniony, a daliście Mi pić; byłem przybyszem, a przyjęliście Mnie; byłem nagi, a przyodzialiście Mnie; byłem chory, a odwiedziliście Mnie; byłem w więzieniu, a przyszliście do Mnie. Wówczas zapytają sprawiedliwi: Panie, kiedy widzieliśmy Cię głodnym i nakarmiliśmy Ciebie? spragnionym i daliśmy Ci pić? Kiedy widzieliśmy Cię przybyszem i przyjęliśmy Cię? lub nagim i przyodzialiśmy Cię? Kiedy widzieliśmy Cię chorym lub w więzieniu i przyszliśmy do Ciebie? A Król im odpowie: Zaprawdę, powiadam wam: Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili. Wtedy odezwie się i do tych po lewej stronie: Idźcie precz ode Mnie, przeklęci, w ogień wieczny, przygotowany diabłu i jego aniołom! Bo byłem głodny, a nie daliście Mi jeść; byłem spragniony, a nie daliście Mi pić; byłem przybyszem, a nie przyjęliście Mnie; byłem nagi, a nie przyodzialiście mnie; byłem chory i w więzieniu, a nie odwiedziliście Mnie. Wówczas zapytają i ci: Panie, kiedy widzieliśmy Cię głodnym albo spragnionym, albo przybyszem, albo nagim, kiedy chorym albo w więzieniu, a nie usłużyliśmy Tobie? Wtedy odpowie im: Zaprawdę, powiadam wam: Wszystko, czego nie uczyniliście jednemu z tych najmniejszych, tegoście i Mnie nie uczynili. I pójdą ci na mękę wieczną, sprawiedliwi zaś do życia wiecznego.”

 

Zał. 2. Mk 13, 14-27

„A gdy ujrzycie ohydę spustoszenia, zalegającą tam, gdzie być nie powinna - kto czyta, niech rozumie - wtedy ci, którzy będą w Judei, niech uciekają w góry. Kto będzie na dachu, niech nie schodzi i nie wchodzi do domu, żeby coś zabrać. A kto będzie na polu, niech nie wraca, żeby wziąć swój płaszcz. Biada zaś brzemiennym i karmiącym w owe dni. A módlcie się, żeby to nie przypadło w zimie. Albowiem dni owe będą czasem ucisku, jakiego nie było od początku stworzenia Bożego aż dotąd i nigdy nie będzie. I gdyby Pan nie skrócił owych dni, nikt by nie ocalał. Ale skróci te dni z powodu wybranych, których sobie obrał. I wtedy jeśliby wam kto powiedział: Oto tu jest Mesjasz, oto tam: nie wierzcie. Powstaną bowiem fałszywi mesjasze i fałszywi prorocy i czynić będą znaki i cuda, żeby wprowadzić w błąd, jeśli to możliwe, wybranych. Wy przeto uważajcie! Wszystko wam przepowiedziałem. W owe dni, po tym ucisku, słońce się zaćmi i księżyc nie da swego blasku. Gwiazdy będą padać z nieba i moce na niebie zostaną wstrząśnięte. Wówczas ujrzą Syna Człowieczego, przychodzącego w obłokach z wielką mocą i chwałą. Wtedy pośle On aniołów i zbierze swoich wybranych z czterech stron świata, od krańca ziemi aż do szczytu nieba.”

 

Zał 3. Łk 21, 5-28

„Gdy niektórzy mówili o świątyni, że jest przyozdobiona pięknymi kamieniami i darami, powiedział: Przyjdzie czas, kiedy z tego, na co patrzycie, nie zostanie kamień na kamieniu, który by nie był zwalony. Zapytali Go: Nauczycielu, kiedy to nastąpi? I jaki będzie znak, gdy się to dziać zacznie? Jezus odpowiedział: Strzeżcie się, żeby was nie zwiedziono. Wielu bowiem przyjdzie pod moim imieniem i będą mówić: Ja jestem oraz: Nadszedł czas. Nie chodźcie za nimi. I nie trwóżcie się, gdy posłyszycie o wojnach i przewrotach. To najpierw musi się stać, ale nie zaraz nastąpi koniec. Wtedy mówił do nich: Powstanie naród przeciw narodów i królestwo przeciw królestwu. Będą silne trzęsienia ziemi, a miejscami głód i zaraza; ukażą się straszne zjawiska i wielkie znaki na niebie. Lecz przed tym wszystkim podniosą na was ręce i będą was prześladować. Wydadzą was do synagog i do więzień oraz z powodu mojego imienia wlec was będą do królów i namiestników.
Będzie to dla was sposobność do składania świadectwa. Postanówcie sobie w sercu nie obmyślać naprzód swej obrony. Ja bowiem dam wam wymowę i mądrość, której żaden z waszych prześladowców nie będzie się mógł oprzeć ani się sprzeciwić. A wydawać was będą nawet rodzice i bracia, krewni i przyjaciele i niektórych z was o śmierć przyprawią. I z powodu mojego imienia będziecie w nienawiści u wszystkich. Ale włos z głowy wam nie zginie. Przez swoją wytrwałość ocalicie wasze życie. Skoro ujrzycie Jerozolimę otoczoną przez wojska, wtedy wiedzcie, że jej spustoszenie jest bliskie. Wtedy ci, którzy będą w Judei, niech uciekają w góry; ci, którzy są w mieście, niech z niego uchodzą, a ci po wsiach, niech do niego nie wchodzą! Będzie to bowiem czas pomsty, aby się spełniło wszystko, co jest napisane. Biada brzemiennym i karmiącym w owe dni! Będzie bowiem wielki ucisk na ziemi i gniew na ten naród: jedni polegną od miecza, a drugich zapędzą w niewolę między wszystkie narody. A Jerozolima będzie deptana przez pogan, aż czasy pogan przeminą. Będą znaki na słońcu, księżycu i gwiazdach, a na ziemi trwoga narodów bezradnych wobec szumu morza i jego nawałnicy. Ludzie mdleć będą ze strachu, w oczekiwaniu wydarzeń zagrażających ziemi. Albowiem moce niebios zostaną wstrząśnięte. Wtedy ujrzą Syna Człowieczego, nadchodzącego w obłoku z wielką mocą i chwałą. A gdy się to dziać zacznie, nabierzcie ducha i podnieście głowy, ponieważ zbliża się wasze odkupienie.”

Łk 21, 34-36

„Uważajcie na siebie, aby wasze serca nie były ociężałe wskutek obżarstwa, pijaństwa i trosk doczesnych, żeby ten dzień nie przypadł na was znienacka, jak potrzask. Przyjdzie on bowiem na wszystkich, którzy mieszkają na całej ziemi. Czuwajcie więc i módlcie się w każdym czasie, abyście mogli uniknąć tego wszystkiego, co ma nastąpić, i stanąć przed Synem Człowieczym.”

Zał. 4. 2P 3, 8-15a

„Niech zaś dla was, umiłowani, nie będzie tajne to jedno, że jeden dzień u Pana jest jak tysiąc lat, a tysiąc lat jak jeden dzień. Nie zwleka Pan z wypełnieniem obietnicy - bo niektórzy są przekonani, że Pan zwleka - ale On jest cierpliwy w stosunku do was. Nie chce bowiem niektórych zgubić, ale wszystkich doprowadzić do nawrócenia. Jak złodziej zaś przyjdzie dzień Pański, w którym niebo ze świstem przeminie, gwiazdy się w ogniu rozsypią, a ziemia i dzieła na niej zostaną znalezione. Skoro to wszystko w ten sposób ulegnie zagładzie, to jakimi winniście być wy w świętym postępowaniu i pobożności, gdy oczekujecie i staracie się przyśpieszyć przyjście dnia Bożego, który sprawi, że niebo zapalone pójdzie na zagładę, a gwiazdy w ogniu się rozsypią. Oczekujemy jednak, według obietnicy, nowego nieba i nowej ziemi, w których będzie mieszkała sprawiedliwość. Dlatego, umiłowani, oczekując tego, starajcie się, aby /On/ was zastał bez plamy i skazy - w pokoju, a cierpliwość Pana naszego uważajcie za zbawienną.”

Zał. 5. 2 Tes 2, 1-12

W sprawie przyjścia Pana naszego Jezusa Chrystusa i naszego zgromadzenia się wokół Niego, prosimy was, bracia, abyście się nie dali zbyt łatwo zachwiać w waszym rozumieniu ani zastraszyć bądź przez ducha, bądź przez mowę, bądź przez list, rzekomo od nas pochodzący, jakoby już nastawał dzień Pański. Niech was w żaden sposób nikt nie zwodzi, bo [dzień ten nie nadejdzie], dopóki nie przyjdzie najpierw odstępstwo i nie objawi się człowiek grzechu, syn zatracenia, który się sprzeciwia i wynosi ponad wszystko, co nazywa się Bogiem lub tym, co odbiera cześć, tak że zasiądzie w świątyni Boga dowodząc, że sam jest Bogiem. Czy nie pamiętacie, jak mówiłem wam o tym, gdy wśród was przebywałem? Wiecie, co go teraz powstrzymuje, aby objawił się w swoim czasie. Albowiem już działa tajemnica bezbożności. Niech tylko ten, co teraz powstrzymuje, ustąpi miejsca, wówczas ukaże się Niegodziwiec, którego Pan Jezus zgładzi tchnieniem swoich ust i wniwecz obróci [samym] objawieniem swego przyjścia. Pojawieniu się jego towarzyszyć będzie działanie szatana, z całą mocą, wśród znaków i fałszywych cudów, [działanie] z wszelkim zwodzeniem ku nieprawości tych, którzy giną, ponieważ nie przyjęli miłości prawdy, aby dostąpić zbawienia. Dlatego Bóg dopuszcza działanie na nich oszustwa, tak iż uwierzą kłamstwu, aby byli osądzeni wszyscy, którzy nie uwierzyli prawdzie, ale upodobali sobie nieprawość.

 

Scenariusz nr 2.

Temat:  Sakrament Namaszczenia chorych

1. Cel ogólny- ukazanie Sakramentu Namaszczenia Chorych w aspekcie uzdrowienia.

2. Cele szczegółowe:

• uczeń wie, że za pośrednictwem Sakramentu Namaszczenia Chorych człowiek cierpiący  otrzymuje łaskę uzdrowienia fizycznego i duchowego;

• uczeń potrafi przygotować miejsce i chorego do Sakramentu Namaszczenia Chorych;

• uczeń wyraża przekonanie, że Sakrament Namaszczenia Chorych jest sakramentem uzdrowienia.

3. Metody pracy:

• opowiadanie
• dyskusja

4. Formy pracy:

• praca z tekstem
• pogadanka
• praca w grupach

5. Środki dydaktyczne:

• egzemplarz Pisma Świętego
• Katechizm Kościoła Katolickiego
• obrzęd Namaszczenia Chorych

Przebieg lekcji

1. Wstęp.

Choroba i cierpienie dotykają każdego człowieka, są nieuniknionym towarzyszem życia po grzechu pierworodnym. Prawda ta jest bolesna, rodzi wiele pytań, niezrozumienia. Człowiekowi bardzo trudno jest przyjąć chorobę i cierpienie. Chrystus ustanowił Sakrament Namaszczenia Chorych, którego dzisiaj wiele osób się boi, ponieważ uważają, że jest to sakrament zarezerwowany tylko dla tych, którzy są bliscy śmierci.

3. Aktywizacja

Pytamy, co uczniowie myślą na ten temat. Następnie dzielimy klasę na grupy i prosimy o analizę tekstów: Mk 2, 1-12; Jk 5, 14-15; KKK 1503, KKK 1508, KKK 1532 (każda grupa otrzymuje jeden tekst na podstawie którego ma przygotować krótką notatkę dotyczącą Sakramentu Namaszczenia Chorych, którą później zaprezentuje na forum klasy). Na podstawie zebranego materiału wspólnie tworzymy jedną notatkę, którą wszyscy zapiszą do zeszytu.

Puenta- W Sakramencie Namaszczenia Chorych sam Chrystus, Bóg Żywy, przychodzi aby nas podnieść i umocnić. Bardzo ważna jest tutaj nasza wiara, bowiem On sam mówił do ludzi, których uzdrowił- idź, twoja wiara cię uzdrowiła. Poza tym bez Chrystusa nie jesteśmy w stanie zrozumieć naszego cierpienia. Dopiero kontemplacja krzyża otwiera nasze oczy na Bożą rzeczywistość i pozwala odnaleźć sens w tym co przeżywamy. W takiej perspektywie staje się jasne, że w naszym bólu nigdy nie jesteśmy sami, bo On cierpi razem z nami.

 

Załączniki:

Zał nr1. Mk 2, 1-12:

„Gdy po pewnym czasie wrócił do Kafarnaum, posłyszeli, że jest w domu. Zebrało się tyle ludzi, że nawet przed drzwiami nie było miejsca, a On głosił im naukę. Wtem przyszli do Niego z paralitykiem, którego niosło czterech. Nie mogąc z powodu tłumu przynieść go do Niego, odkryli dach nad miejscem, gdzie Jezus się znajdował, i przez otwór spuścili łoże, na którym leżał paralityk. Jezus, widząc ich wiarę, rzekł do paralityka: Synu, odpuszczają ci się twoje grzechy. A siedziało tam kilku uczonych w Piśmie, którzy myśleli w sercach swoich: Czemu On tak mówi? On bluźni. Któż może odpuszczać grzechy, prócz jednego Boga? Jezus poznał zaraz w swym duchu, że tak myślą, i rzekł do nich: Czemu nurtują te myśli w waszych sercach? Cóż jest łatwiej: powiedzieć do paralityka: Odpuszczają ci się twoje grzechy, czy też powiedzieć: Wstań, weź swoje łoże i chodź? Otóż, żebyście wiedzieli, iż Syn Człowieczy ma na ziemi władzę odpuszczania grzechów- rzekł do paralityka: Mówię ci: Wstań, weź swoje łoże i idź do domu! On wstał, wziął zaraz swoje łoże i wyszedł na oczach wszystkich. Zdumieli się wszyscy i wielbili Boga mówiąc: Jeszcze nigdy nie widzieliśmy czegoś podobnego.”

Zał. nr 2.  Jk 5, 14-15:

„Choruje ktoś wśród was? Niech sprowadzi kapłanów Kościoła, by się modlili nad nim i namaścili go olejem w imię Pana. A modlitwa pełna wiary będzie dla chorego ratunkiem i Pan go podźwignie, a jeśliby popełnił grzechy, będą mu odpuszczone.”

Zał nr 3. KKK 1503:

„Współczucie Chrystusa dla chorych i liczne uzdrowienia z różnego rodzaju chorób są wymownym znakiem, że „Bóg łaskawie nawiedził lud swój” i że Królestwo Boże jest bliskie. Jezus ma nie tylko moc uzdrawiania, lecz także przebaczania grzechów. Przyszedł On, by leczyć całego człowieka, duszę i ciało; jest lekarzem, którego potrzebują chorzy. Jego współczucie dla wszystkich cierpiących posuwa się tak daleko, że Jezus utożsamia się z nimi: „Byłem chory, a odwiedziliście Mnie” (Mt 25, 36). Jego szczególna miłość do ludzi dotkniętych słabością nie przestaje w ciągu wieków pobudzać chrześcijan do specjalnej troski o wszystkich tych, którzy cierpią na ciele i na duszy. Z niej rodzą się niestrudzone wysiłki, by ulżyć im w cierpieniu.”

Zał nr 4. KKK 1508:

„Duch Święty udziela niektórym szczególnego charyzmatu uzdrawiania, by ukazać moc łaski Zmartwychwstałego. Nawet najbardziej intensywne modlitwy nie przynoszą jednak uzdrowienia wszystkich chorób. I tak św. Paweł musi usłyszeć od Pana: „Wystarczy ci mojej łaski. Moc bowiem w słabości się doskonali” (2 Kor 12, 9), i że cierpienia, jakie musi znosić, mają sens, ponieważ „ze swej strony w moim ciele dopełniam braki udręk Chrystusa dla dobra Jego Ciała, którym jest Kościół” (Kol 1, 24)”

Zał nr 5. KKK 1532:

„Skutki specjalnej łaski sakramentu namaszczenia chorych są następujące:

• zjednoczenie chorego z męką Chrystusa, dla jego własnego dobra oraz dla dobra całego Kościoła;
• pocieszenie, pokój i siła do przyjmowania po chrześcijańsku cierpień choroby lub starości;
• przebaczenie grzechów, jeśli chory nie mógł go otrzymać przez sakrament pokuty;
• powrót do zdrowia, jeśli to służy dobru duchowemu;
• przygotowanie na przejście do życia wiecznego.”

Opracowali: Witali Burko i Tomasz Święciński.

 

Scenariusz nr 3.

Temat: Eutanazja – to nie jest dobra śmierć.

1. Cele katechezy.

Cel ogólny:

· Uświadomienie uczniom wartości ludzkiego życia oraz prawdy, że eutanazja nie jest dobrą śmiercią.

Cele szczegółowe:

• Uczeń wie, czym jest eutanazja i umie wymienić przyczyny eutanazji,
• Uczeń potrafi wymienić powody, dla których człowiek powinien strzec swego życia,
• Uczeń broni życia we wszystkich okolicznościach.

2. Metody i formy pracy:

• Pogadanka, „burza mózgów”, praca z tekstem, prezentacja multimedialna, wykład.

 

3. Środki dydaktyczne:

• Egzemplarz Pisma Świętego, Katechizm Kościoła Katolickiego, Encyklika Evangelium vitae, prezentacja multimedialna.

4. Przebieg katechezy:

Wstęp

• Modlitwa na rozpoczęcie - „Duchu Święty”.
• Sprawdzenie listy obecności.
• Pogadanka (zagajenie tematu) o życiu, jego problemach codziennych, skąd pochodzi życie, jaką ma wartość.
• Katecheta podaje temat lekcji, a uczniowie zapisują go w zeszycie.

I.   Wprowadzenie

Osoby chore są wyzwaniem, przed którym współczesny człowiek coraz częściej stara się uciec. Zanikła rozpowszechniona niegdyś praktyka przygotowania ludzi do odejścia z tego świata, zwana ,,Ars moriendi”, czyli,, sztuką umierania”- mówiono dawniej o dobrej śmierci. Ale nie chodziło tu o śmierć spokojną i bezbolesną . Dobrą śmiercią nazywano odejście spośród żywych człowieka, który umarł pojednany z ludźmi i z Bogiem. Człowiek ten ginie – ale z przebaczeniem i miłością , która zostaje na wieki. A więc dobra mogła być śmierć w łóżku i na polu walki, w pracy i przy szachach.   Wiele środowisk jako jedyne rozwiązanie problemu cierpienia i lęku przed śmiercią proponuje eutanazję. Jeszcze kilka lat temu patrzono na nią z wielkim przerażeniem, mówiono o niej jak o jednej z groźnych praktyk totalitaryzmu, z dreszczem wspominając o praktykach hitlerowskich. Dzisiaj jest już inaczej. Problem sam staje nam przed oczyma. We wcieleniu tego typu projektów na świecie przoduje Holandia.

II.  Aktywizacja

• Zastanówmy się cóż znaczy ,,eutanazja”? Znaczy ,,szczęśliwa śmierć”. I właśnie zwolennicy tej praktyki oczywiście pragną naszego szczęścia. Ale to szczęście jest tylko brakiem. Dla chorego lub starca jest brakiem bólu. Dla rodziny, opiekunów i lekarzy jest brakiem trosk i zmartwień (bo już nie ma kim się opiekować  i o co się starać). Oto ,,szczęście”: brak zdrowia wyleczono brakiem życia. ,,EUTANAZJA”- etymologicznie(gr. Euthanatos- eu-dobry, thanatos- śmierć)- dobra śmierć . Miłosierne zabicie, akt lub praktyka bezbolesnego zadawania śmierci osobom cierpiącym na bolesne i nieuleczalne choroby lub stałe zaburzenia psychiczne. Bezpośrednie zabicie człowieka z jego zgodą lub bez, aby przez śmierć skrócić jego cierpienia, bo z jakichś powodów uważa się,  że nie jest on wart życia”.

• Odczytanie fragmentu Pisma Świętego Rdz 1, 1 – 30. Ukazanie uczniom, że życie pochodzi od Boga. Odczytanie innych fragmentów np. wskrzeszenie Łazarza – to Bóg decyduje o naszym życiu.

• Katecheta podaje rodzaje eutanazji:

-eutanazja na żądanie – chory prosi o śmierć (zabójstwo z litości, czyn ciężko grzeszny),

-eutanazja legalna prawnie zalegalizowana

§         bez zgody umierającego

§         lub prawnie ustanowiona dla osoby proszącej

-eutanazja czysto legalna- bezbolesne uśmiercanie chorych, upośledzonych- zgodę wyrażają najbliżsi,

- eutanazja pasywna- śmierć przez zawieszenie ingerencji medycznej. Ważne jest podtrzymanie życia, a nie agonii( gdy funkcje mózgu ustają).

• Katecheta prowadzi dyskusje metodą: Za i Przeciw. Katecheta prosi o opowiedzenie się uczniów:

-jestem za eutanazją;
-częściowo zgadzam się na eutanazję
-nie zgadzam się na eutanazję.

 

Argumenty przeciw eutanazji do dyskusji np.: czyni człowieka przedmiotem rachunku demograficznego lub polityczno – rasowego; uzależnia życie człowieka od decyzji innych ludzi; jest nadużyciem medycyny; toruje drogę zbrodniarzom itp.

·         Prowadzący zapoznaje uczniów z głosem Kościoła na temat eutanazji, na podstawie encykliki Evangelium vitae nr. 65 - 66 oraz KKK 2278-2279

· Katecheta wyświetla prezentację multimedialną na temat zła jakie niesie eutanazji.

III. Puenta

·       Życie jest darem i najwyższą wartością, jakie otrzymujemy od Boga. Eutanazja, to tylko pozorne szczęście, które tak naprawdę po czasie okazuje się wielkim złem i smutkiem dla osób które się w jakiś sposób do tego przyczyniły. Zawsze można przecież umrzeć z godnością.

·        Katecheta dyktuje notatkę do zeszytu: EUTANAZJA jest ciężkim wykroczeniem przeciwko życiu i przeciwko godności człowieka. Obraża też Boga, który jest naszym Stwórcą i Panem naszego życia. Zawsze można umrzeć z godnością, nie sięgając po nie swoje – po nasze życie, które należy do samego Boga. Wspaniały przykład dał nam Błogosławiony Ojciec Święty Jan Paweł II – 2 kwietnia 2005r.

Zakończenie

·        Zadanie domowe. Na kartach A4 uczniowie mają wykonać prace: Jesteś lekarzem. Spróbuj odwieść od dobrowolnej eutanazji osobę ( i obudzić w niej wolę życia), której zdaje się, że:

§        Nikt go nie kocha;

§        Jest ciężko chory;

§        Cierpi na depresję;

§        Nie chce mu się trudzić życiem.

·        Katecheta na zakończenie wraz z uczniami modli się modlitwą „Ojcze nasz”.

opracowali: Adam Krawczyk i Tomasz Łapiński

 

Scenariusz nr 4.

SCENARIUSZ KATECHEZY DLA III KLASY SZKOŁY ŚREDNIEJ

Temat:  Czy myślenie o śmierci w życiu chrześcijanina może mu pomóc, czy raczej przeszkodzić?

Cel ogólny:

-  ukazanie chrześcijańskiego wymiaru śmierci.

Cele szczegółowe:

Uczeń:

- wie, że myślenie o śmierci wzmacnia chęć dobrego przeżywania własnego życia w zgodzie z Bogiem

- potrafi akceptować życie i  modlić się za zmarłych;

-akceptuje swoją śmierć w kategorii przejścia do życia wiecznego.

 

Metody i formy pracy:

- wykład

- pogadanka

- praca w grupach

-dyskusja

Pomoce dydaktyczne:

Egzemplarze Pisma Świętego – Biblia Tysiąclecia,

Katechizm Kościoła Katolickiego,

teksty biblijne i przygotowane na kratkach pytania.

I.  Wprowadzenie

Każdy człowiek zakończy swoje życie, swoją egzystencję na ziemi. Taka jest prawda naukowa, empiryczna, doświadczalna oraz poznawalna. Jakie jest spojrzenie chrześcijańskie na życie? Jest ono czasem, który ma swój początek i koniec. Dla chrześcijanina życie na ziemi w perspektywie wieczności trwa tylko przez chwilę. Czy zatem należy myśleć o końcu tego życia? Czy należy oczekiwać śmierci, aby wejść do życia wiecznego? Czy można pragnąć śmierci? Czy chrześcijanin może tak myśleć, czy też nie? Wierzący ludzie, my jako katolicy jesteśmy za życiem, bo Ewangelia jest Księgą życia, a Bóg jest - jak sam mówi Jezus Chrystus -  nie tylko Drogą, Prawdą,  ale przed wszystkim Życiem. Jak zatem należy myśleć o śmierci, aby być  w pełni zgodnym ze swoją wiarą?

Rozwinięcie

 

Jezus Chrystus przez swoją śmierć i zmartwychwstanie zmienił sytuację człowieka:

1.      Umożliwił nam bliskie przebywanie z Bogiem;  przez to,  że Jezus przyjął nasze ciało i był człowiekiem, każdy człowiek ma szansę bycia w nieśmiertelności
z Bogiem,

2.      Wyzwolił człowieka od grzechu i od skutków grzechu, zatem Jezus Chrystus uwolnił człowieka,

3.      Jezus Chrystus jest Synem Bożym, a każdy kto upodabnia się do Niego staje się dzieckiem Boga,

4.      Przemienia człowieka, obdarza człowieka zdolnością życia w nowy sposób, uzdalniając go  do miłości i realizacji własnego powołania.

 

II.  Aktywizacja.

Praca w grupach około 8 minut. Uczniowie  są podzieleni na cztery grupy. Każda grupa otrzymuje jedno pytanie, a mianowicie: 1. Czy mogę myśleć
o własnej śmierci? 2. Jak dzisiaj myślę o własnej śmierci i śmierci innych ludzi ? 3. Jak należy myśleć o śmierci w świetle wiary chrześcijańskiej? 4. Co może dać myślenie o śmierci, o tym że umrzemy? Uczniowie pracują w grupach,  a wnioski zapisują na papierze. Każda grupa prezentuje całej klasie wyniki swojej pracy , a następnie grupy podejmują dyskusję.

III . Puenta

Każdy człowiek uczestniczy w śmierci i zmartwychwstaniu Chrystusa. Chrystus ukazał człowieka jako pielgrzyma tej ziemi, dążącego do spełnienia się w Bogu. Dzięki Chrystusowi człowiek odkrywa w sobie dobroć dla bliźnich, cierpliwość w znoszeniu krzywd, argumenty do darowania przewinień innym, mężnego znoszenia cierpień i dobrej śmierci.   Myślenie o śmierci powinno przynaglać nas do dobrego przeżycia własnego życia, w wierze w Boga oraz  w zgodzie z własnym sumieniem i sercem. Myślenie o śmierci sprawia, że pragnę żyć nieustannie, pragnę życia wiecznego ( Ez 33,11).

Uczniowie zapisują puentę do zeszytu. Jako pracę domową  mają w domu zapytać rodziców o swoich przodków i wspólnie pomodlić się o życie wieczne dla nich.

0pracowali: Tomasz Pawłowski, Michał Turbaczewski

 

Scenariusz nr 5.

Scenariusz katechezy dla kl. III gimnazjum

Temat: Aborcja a zbawienie dzieci nieochrzczonych

Cele ogólne:

• przedstawienie nauki Kościoła na temat zbawienia dzieci nieochrzczonych zabitych w wyniku aborcji
• uwrażliwienie uczniów na potrzebę godnego pogrzebu dzieci nieochrzczonych
• wzbudzenie dziękczynienie za dar życia i chrztu św.

Cele szczegółowe:

Wiedza

- uczeń wie, że aborcja jest zabójstwem

-        czym jest limbus puerorum

-        na czym polega dzieło duchowej adopcji

Umiejętności

-        uczeń potrafi wyjaśnić stanowisko Kościoła dotyczące wiecznego losu dzieci zmarłych przed chrztem św.

-        przedstawić wiarygodne argumenty przemawiające za niegodziwością aborcji

-        uzasadnić konieczność przeprowadzenia katolickiego pogrzebu dzieci nieochrzczonych

Postawa

-        uczeń omawia poszczególne stacje pogrzebu dzieci nieochrzczonych

-        podejmuje dzieło duchowej adopcji

-        nawiedza cmentarz parafialny i ofiarowuje odpust za dziecko potrzebujące takiej modlitwy.

Metody i formy pracy:

-        projekcja filmu, ankieta, praca w grupach, rozmowa kierowana

Środki dydaktyczne

-        dokumenty Kościoła, rytuały pogrzebu, środki RTV, kartki papieru

Temat podzielony jest na dwie godziny lekcyjne. Pierwsza ma charakter wprowadzenia do tematu aborcji za pomocą ankiety i filmu. Druga pogłębia kwestię i zacieśnia ją do przekazania wiedzy na temat aktualnego stanowiska Kościoła w sprawie śmierci dzieci nieochrzczonych oraz budzenia w uczniach szacunku do życia nienarodzonych, które mają prawo do godnego pogrzebu.

Przebieg katechezy

Wprowadzenie

Modlitwa na rozpoczęcie lekcji.

Katecheta wprowadza w temat poprzez anonimową ankietę, w której pyta o stanowisko uczniów w sprawie moralnej kwalifikacji aborcji. Należy założyć, że uczniowie mają w tej kwestii pewną wiedzę, więc ankieta jest zebraniem dotychczasowych wiadomości, ale mobilizuje uczniów do wydobycia ich z pamięci.

Następnie katecheta wprowadza w tematykę filmu („Niemy krzyk” lub „Cywilizacja aborcji”), przedstawiając pokrótce fabułę, autora obrazu, głównych bohaterów.

Podanie prawdy

Podczas drugiej godziny katecheta przypomina najważniejsze treści filmu. Dobrze jest, gdy dyskusja wypada wkrótce po obejrzeniu filmu (najlepiej w tym samym tygodniu, podczas drugiej tygodniowej godziny katechezy), gdyż w pamięci uczniów obraz filmowy jest jeszcze żywy i świeży.

-       co was najbardziej uderzyło w filmie?

-       czy przedstawione treści zgadzają się z waszymi przekonaniami?

Następnie katecheta dokonuje wraz z uczniami krótkiej analizy wyników ankiet. Na tablicy porównuje stanowiska, akcentując zwłaszcza tych najbardziej spolaryzowanych i skrajnych. Uczniowie mogą dopowiadać to, czego jeszcze nie wypisano. Po zreferowaniu wyników materiał staje się punktem wyjścia do rozmowy. Rozmowa prowadzona jest w grupach, które wyznaczają stanowiska uczniów:

-        jak kwalifikujecie aborcję? dlaczego?

-        w jaki sposób wasza argumentacja koresponduje z treścią filmu?

Następnie katecheta  przedstawia naukę Kościoła powszechnego i lokalnego (materiał wydany przez bp Łomżyńskiego). Czyni to poprzez pracę w grupach. Dzieli uczniów na cztery grupy, gdzie każda z nich otrzymuje rytuał pogrzebowy – dwie grupy dostają rytuał „zwykły”, a drugie dwie rytuał zawierający ceremoniał pogrzebu dzieci nieochrzczonych. Zadaniem uczniów jest wskazanie różnic między rytuałami. Zestawienie owoców pracy zamieszcza się na tablicy w formie graficznej lub tabeli.

Zastosowanie

Katecheta inicjuje dyskusję o możliwościach uczniów w konkretnym zaangażowaniu na rzecz promocji duchowego wsparcia dzieci zagrożonych aborcją oraz organizowania pogrzebów dzieci nieochrzczonych we własnej parafii:

4.  co możecie zrobić dla dzieci zagrożonych aborcją?

5.   czy możecie zachęcić własnego duszpasterza do zorganizowania takiego pogrzebu lub do poruszenia tematu przez niego wobec grupy wiernych przy jakiejś okazji? jakiej?

6.   czy znacie dzieło duchowej adopcji i warunki jego realizacji?

Puenta

katecheta przypomina obecną naukę Kościoła na temat ostatecznego przeznaczenia dzieci nieochrzczonych i  wyjaśnia czym był tzw. limbus puerorum w dotychczasowej nauce Kościoła. Dzieci nieochrzczone są zbawione i przysługuje im normalny pogrzeb katolicki.

Zakończenie

Uczniowie zapisują w zeszycie  temat i  pracę domową: zaprezentować w formie symboliczno – graficznej poszczególne stacje pogrzebu dzieci nieochrzczonych,  oraz odwiedzić cmentarz parafialny i pomodlić się za zmarłe dzieci.

opracowali: Piotr Jarnicki i Rafal Chruśliński

 

Scenariusz nr 6.

Temat:      Kara śmierci w świetle nauki Kościoła.

( Konspekt dla uczniów szkół średnich )

Cel ogólny:

Zapoznanie uczniów z nauką Kościoła o śmierci.

Cele szczegółowe:

Uczeń wie czym jest kara śmierci

Uczeń potrafi skonfrontować problem kary śmierci z nauką Kościoła

Uczeń zajmuje słuszne stanowisko wobec kary śmierci

Metody pracy i formy pracy:

praca w grupach, dyskusja, burza mózgów.

Środki dydaktyczne:

KKK, Ewangelium vitae, artykuł ks. Koska pt. „Kara śmierci”.

Wprowadzenie.

Prowadzący podejmuje dyskusję na temat kary śmierci. Próbuje dowiedzieć się, jakie są poglądy uczniów na ten typ kary i kto należy do jej przeciwników i zwolenników.

 

Aktywizacja.

Prowadzący dzieli klasę na 4 zespoły i rozdaje karty pracy. Zadaniem uczniów jest wyszukanie argumentów za i przeciw karze śmierci, oraz wypełnienie tabeli. Po skończonej pracy przedstawiciel każdej grupy prezentuje wyniki pracy na forum.

Kara śmierci

Argumenty za:

·        Według zwolenników kara śmierci odstrasza potencjalnych przestępców

·        Kara śmierci uniemożliwia przestępcy popełnienie w przyszłości dalszych przestępstw

·        W odczuciu ludzi jest to sprawiedliwa forma zapłaty

·        Wielu przestępców wcale nie chce się poprawić

·        Kara śmierci jest tańsza od utrzymania przestępcy

·        Uniemożliwia ucieczkę

·        W kodeksie karnym musi istnieć kara maksymalna, czyli taka po której wykonaniu nie można przestępcy bardziej ukarać

Argumenty przeciw:

·        Według przeciwników nie odstrasza potencjalnych przestępców

·        Życie ludzkie jest wartością nadrzędną

·        Kara śmierci uważana jest za nieetyczną  i niehumanitarną

·        Kara śmierci nie daje możliwości poprawienia się i odkupienia win

·        Człowiek nie jest upoważniony do odbierania życia innym

·        Zmusza prokuratora, sędziego, kata do wzięcia na swoje sumienie decyzji o śmierci innego człowieka

·        Dożywotnie pozbawienie wolności wystarcza do odizolowania sprawcy od społeczeństwa.

Puenta:

Pomimo wielu argumentów za stosowaniem kary śmierci argumenty przeciw są całkowicie do obrony i rozsądkowego wyjaśnienia. Nikt nie może zaprzeczyć, że nie można rozporządzać czyimś życiem i śmiercią. O tym decyduje tylko Bóg.

Cd.:

Prowadzący już utworzonym grupom rozdaje fiszki z danym tekstem o karze śmierci (artykuł „Kara śmierci” ks. Koska) wraz z pytaniami do tychże tekstów.

Katecheza na niedzielę 13.111.2011

1. Co jakiś czas powraca w mediach dyskusja na temat stosowania kary śmierci. W Polsce została ona zniesiona 1 września 1998 roku i zastąpiona przez dożywotnie pozbawienie wolności. Chociaż w większości społeczeństw zrezygnowano ze stosowania kary śmierci, to jest ona nadal wykonywana w wielu krajach m.in. w Stanach Zjednoczonych Ameryki, a przeprowadzane badania socjologiczne wskazują, że duży procent społeczeństw opowiada się jeszcze za jej stosowaniem. Jaka jest nauka Kościoła Katolickiego na ten temat?

W Starym Testamencie w wielu miejscach znajdujemy wskazanie kary śmierci za poważne przestępstwo. Zawierając przymierze z Noem, Bóg mówi do niego: „Jeśli kto przeleje krew ludzką, przez ludzi ma być przelana krew jego" (Rdz 9,6); jednak sprawca zabójstwa nieumyślnego zawsze mógł uniknąć kary śmierci udając się na banicję do kilku wyznaczonych w tym celu miast.

W Nowym Testamencie nie znajdujemy tekstów zalecających stosowanie kary śmierci. Chrystus nigdy wprost nie wypowiedział się o tej karze. Spotykamy zaś liczne zachęty do nieustannego przebaczania, okazywania miłosierdzia i modlitwy za winowajców. W Ewangelii według św. Mateusza czytamy: „Słyszeliście, że powiedziano: «Będziesz miłował swego bliźniego, a nieprzyjaciela swego będziesz nienawidził)). A Ja wam powiadam: Miłujcie waszych nieprzyjaciół i módlcie się za tych, którzy was prześladują (Mt 5,43-44).

zadanie: Przedstaw w kilku słowach problem kary śmierci w Piśmie Świętym.

2. Kościół dostrzega dramat ofiar okrutnych przestępstw, pochyla się nad ich krzywdą. Podziela lęk o potencjalną możliwość powtórzenia przestępstwa przez sprawcę, szczególnie aktualną w państwach o słabym systemie penitencjarnym, troszczy się o ochronę dobra wspólnego. Znajduje to wyraz w dopuszczeniu możliwości zastosowania najsurowszej kary. W Katechizmie Kościoła Katolickiego czytamy: „Kiedy tożsamość i odpowiedzialność winowajcy są w pełni udowodnione, tradycyjne nauczanie Kościoła nie wyklucza zastosowania kary śmierci, jeśli jest ona jedynym dostępnym sposobem skutecznej ochrony ludzkiego życia przed niesprawiedliwym napastnikiem" (KKK 2267). Coraz częściej słyszy się jednak w Kościele głosy upominające się o bezkrwawe metody karania. Niektóre z licznych argumentów przeciw stosowaniu kary śmierci to np. udowodnione mylne wyroki sądowe, które spowodowały śmierć osób niewinnych, nieodwracalność tej kary oraz przekonanie, że ludzkość osiągnęła etap, na którym odbieranie życia nie jest konieczne, by chronić społeczeństwo. Warto przypomnieć, że nie powinniśmy potępiać człowieka, lecz grzech, który on popełnił, i że nawet największy przestępca nie przestaje być dzieckiem Bożym.

zadanie: Omów krótko naukę Kościoła na temat kary śmierci na podstawie KKK.

3.Kara, jakby z natury, ma na celu nie tylko ochronę ładu publicznego i zapewnienia bezpieczeństwa ludziom, ale powinna być narzędziem poprawy winnego. Tymczasem kara śmierci odbiera osobie skazanej możliwość nawrócenia się i poprawy życia. Z punktu widzenia katolickiej etyki nie ma żadnych przeciwwskazań, by ludzi niebezpiecznych skutecznie eliminować ze społeczeństwa za pomocą pozbawienia ich wolności; w przypadku najbardziej niebezpiecznych osobników skazywać ich na dożywotnie więzienie. Uzasadnione jest wzrastające przekonanie, że współczesne społeczeństwo jest w stanie skutecznie zwalczać przestępczość metodami, które czynią przestępcę nieszkodliwym i nie pozbawiają go możliwości odmiany życia.

zadanie: Przedstaw 3 argumenty, jakie wysuwa etyka katolicka przeciw karze śmierci.

4. Zapamiętajmy: „Wymiar i jakość kary -jak napisał Jan Paweł II w encyklice Evangelium Vitae - powinny być dokładnie rozważone i ocenione, i nie powinny sięgać do najwyższego wymiaru, czyli do odebrania życia przestępcy, poza przypadkami absolutnej konieczności, to znaczy gdy nie ma innych sposobów obrony społeczeństwa. Dzisiaj jednak, dzięki coraz lepszej organizacji instytucji penitencjarnych, takie przypadki są bardzo rzadkie, a być może już nie zdarzają się wcale".

zadanie: W kilku słowach przedstaw naukę Jana Pawła II na temat kary śmierci.

Puenta:

Kościół popiera unieszkodliwianie i karanie przestępców ale na sposób humanitarny i etyczny, co nie sprzeciwia się skuteczności wymierzania kary i sprawiedliwości. Przestępca nawet największy ma szansę na nawrócenie i odpokutowanie swych win. Panem życia i śmierci jest tylko Bóg.

Andrzej Waszczeniuk

Adam Grabowski

 

Scenariusz nr 7.

Temat: Chrześcijanin wobec śmierci.

Cel ogólny:

- Zapoznanie uczniów z nauką Kościoła na temat śmierci.

- Kształtowanie u uczniów postawy przygotowania na moment śmierci.

Cele szczegółowe:

- Uczeń wie, że śmierć ma wymiar chrześcijański .

- Uczeń potrafi wymienić rzeczy ostateczne człowieka i wyjaśnić prawdę o śmierci

wyrażoną w liturgii pogrzebowej „Życie twoich wiernych Panie zmienia się, ale się nie

kończy”.

- Uczeń modli się za umierających i zmarłych.

 

Metody i formy pracy:

- wykład,

- pogadanka,

- praca z tekstem,

Pomoce:

Pismo święte, Katechizm Kościoła Katolickiego, dokumenty Kościoła,

Wstęp

Na początku katechezy po wspólnej modlitwie, katecheta pyta uczniów, jak często myślą o tym, co się z nimi stanie po śmieci. Czy myślą o życiu wiecznym? Celem tego pytania jest wprowadzenie w temat zajęć, ale w taki sposób, aby uczniów nie „wystraszyć” podjętą tematyką, lecz by wychodząc od tego stwierdzenia ukazać im, że myślenie o rzeczach ostatecznych powinno być czymś naturalnym, szczególnie dla człowieka wierzącego. W tym miejscu katecheta bardzo mocno podkreśla Wszechmoc Boga i zbawczą misje jakiej dokonał Chrystus. „Bóg nie jest Bogiem umarłych, ale żywych”. Wszyscy żyją dla Niego. Dotyczy to nie tylko tego ziemskiego życia, ale także, a może przede wszystkim, życia w wieczności. Bóg jest Panem zarówno życia jak i śmierci, i tylko On ma taką moc, by nas przeprowadzić z jednego życia do drugiego. Bóg chce, aby każdy z nas ostatecznie żył na wieki w Jego Niebieskim Królestwie. Bardzo ważne jest we wstępie, aby zachęcić uczniów do aktywnego włączania się w katechezę, w taki sposób by oni w znaczącym stopniu pod czujnym okiem katechety tworzyli te zajęcia. Jeszcze raz warto podkreślić, aby na samym początku uświadomić uczniów, że czymś naturalnym dla ludzi wierzących powinno być myślenie o tym, co się z nami stanie po śmierci, ponieważ Bóg jest kochającym i miłosiernym Ojcem i nigdy nas nie opuści.

Aktywizacja

Katecheta pyta uczniów o poglądy na temat śmierci z jakimi się spotkali. Następnie  zapowiada pracę z tekstem  J 11,21- 27.38-44.

Pytania do tekstu:

- Co Jezus czuł, gdy dowiedział się o śmierci swojego przyjaciela, Łazarza?

- Jak Marta rozumie zmartwychwstanie?

- Dlaczego Jezus się modli do Ojca o wskrzeszenie Łazarza?

- Kim okazuje się Jezus wskrzeszając Łazarza?

Katecheta rozdaje uczniom kartki z powyższymi pytami prosząc,  by po przeczytaniu i przeanalizowaniu tekstu odpowiedzieli na nie. Później na podstawie przeprowadzonej rozmowy i udzielonych odpowiedzi nauczyciel kontynuuje rozważania o śmierci odwołując się do słów, które podaje liturgia Kościoła: „Życie twoich wiernych Panie zmienia się, ale się nie kończy”. Co to znaczy? Przemiana życia ma zaczynać się przed śmiercią cielesną.  Życie w Chrystusie wyrasta już w życiu obecnym i stąd się biorą jego początki. Dopełni się ono jednak dopiero w życiu przyszłym, z chwilą gdy wejdziemy w dzień ostatni. Dlaczego człowiek umiera? Ponieważ człowiek zgrzeszył. Konsekwencją grzechu jest śmierć. Jednakże śmierć została przemieniona, pokonana przez Chrystusa. Posłuszeństwo Chrystusa  przemieniło przekleństwo śmierci w błogosławieństwo. Zbawiciel zwyciężając śmierć  otworzył nam drogę do Niebieskiego Jeruzalem.

Puenta.

Jak chrześcijanin powinien patrzeć na śmierć? Dzięki Chrystusowi śmierć chrześcijańska ma sens pozytywny, przez chrzest chrześcijanin już w sposób sakramentalny umarł z Chrystusem, by żyć nowym życiem. W śmierci Bóg powołuje człowieka do siebie. Śmierć nie jest ostatecznym etapem dla człowieka, jest ona tylko przejściem z tego życia do nowego. Śmierć jest końcem ziemskiego życia, człowiek który umiera nie ma już możliwości powrotu, ponieważ reinkarnacja nie istnieje. Po śmierci człowiek, nad którym zostanie dokonany sąd Boży może być zbawiony lub potępiony. Jednak Chrystus po to cierpiał i umarł za nas, abyśmy mieli życie w obfitości. Jeśli ktoś będzie wierzył, niezachwianie ufał Zbawicielowi, żył w łasce uświęcającej nieustannie się nawracając  , ten nie powinien się lękać tego, co się z nim stanie po śmierci. Człowiek, który w taki sposób żyje na pewno osiągnie życie wieczne.

Na zakończenie wspólnie modlimy się w intencji wszystkich zmarłych, a w sposób szczególnych za naszych bliskich zmarłych.

Marek Chojnowski

Łukasz Gołaszewski