Inauguracja jubileuszowego festiwalu Sacrum et Musica - ::4lomza.pl:: Regionalny Portal

Początki festiwalu Sacrum et Musica były skromne, ale z każdym kolejnym rokiem, dzięki tytanicznej pracy dyrektora Jana Miłosza Zarzyckiego i pracowników Filharmonii Kameralnej, zyskiwał na znaczeniu, a przede wszystkim rozwijał się. Obecnie to od wielu lat impreza o charakterze międzynarodowym, znana doskonale nie tylko łomżyńskim i okolicznym miłośnikom muzyki, ale też tym z dalszych miejscowości województwa podlaskiego oraz ościennych, to jest warmińsko-mazurskiego i mazowieckiego. Łomżyński festiwal jest też doceniany przez fachową prasę, na przykład „Ruch Muzyczny”, którego początki sięgają jeszcze roku 1857, a do tego promuje miasto Łomża, będąc jego wizytówką obok teatralnego festiwalu Walizka, tanecznej Wirującej Strefy i Novum Jazz Festival. Podstawą programów poszczególnych edycji festiwalu, zgodnie z jego nazwą, są przede wszystkim utwory kameralne, ale regularnie, zwykle na finał, obejmują też one wykonania dużych dzieł, na przykład oratorium „Mesjasz” Jerzego Fryderyka Haendla czy Requiem d-moll KV 626 Wolfganga Amadeusza Mozarta.

Tegoroczny program jest bardzo interesujący, a na początek w sobotni wieczór publiczność zgromadzona w łomżyńskiej katedrze mogła wysłuchać zróżnicowanego bloku utworów, których tematem przewodnim była miłość. Od różnych odsłon pieśni „Ave Maria”, w tym tej bodaj najsłynniejszej, „wspólnego” dzieła Jana Sebastiana Bacha i Charlesa Gounoda, gdzie francuski kompozytor na Preludium C-dur nałożył własną melodię oraz równie urokliwej, barokowej stylizacji autorstwa Władimira Wawiłowa, przypisywanej jednak, z racji stylistycznego podobieństwa i piękna melodii, Giulio Cacciniemu, aż do przejmującej modlitwy Desdemony z opery „Otello” Giuseppe Verdiego.

Był to pierwszy, ale w żadnym razie nie ostatni, popis wspaniale śpiewającej i równie perfekcyjnie interpretującej nader różnorodny repertuar, Małgorzaty Trojanowskiej. Publiczność dostrzegła to od razu, wywołując śpiewaczkę po tym i po kolejnych wykonaniach, zwłaszcza po poruszającej Wokalizie Wojciecha Kilara z filmu „Dziewiąte wrota”, długimi owacjami. Tenor Nazar Tatsyshyn również wykonywał repertuar operowy, choćby „Quanto e bella quanto e cara” z opery „Napój miłosny” Donizettiego oraz Mattinatę Leoncavallo, ale nie był tak dobrze dysponowany jak jego sceniczna partnerka, brylująca również w „Wilio, o Wilio” z operetki „Wesoła wdówka” Franza Lehára. Koncert miał również drugą bohaterkę, bowiem koncertmistrzyni orkiestry Izabela Bławat-Leofreddi nie tylko miała solowe wejścia w niektórych utworach, jak na przykład w „Ave Maria” Wawiłowa, ale też wystąpiła w roli pełnoprawnej solistki.

Na ten czas za pierwszym pulpitem zastąpiła ją Katarzyna Karpiuk, a filigranowa skrzypaczka zagrała Introdukcję i tarantellę op. 43 Pablo Sarasate tak, że po tym wykonaniu świątynia aż zatrzęsła się od oklasków. Sama orkiestra również miała kilka możliwości potwierdzenia, że wkracza w nowy sezon artystyczny w pełni artystycznej i wykonawczej formy, a koncert zakończyły dwa duety Małgorzaty Trojanowskiej i Nazara Tatsyshyna:. „Amigos para siempre” i wykonany na bis „Time To Say Goodbye”.

Okazji do kolejnych takich przeżyć w ramach festiwalu na pewno nie zabraknie, bo do 12 października publiczność nie tylko w Łomży, ale też w Piszu, Czerwinie, Ostrołęce, Piątnicy, Grajewie, Łapach, Kolnie, Zambrowie i po raz pierwszy w Zbójnej, czeka jeszcze 14 koncertów.

Wielki finał odbędzie się 6 października w łomżyńskiej katedrze (W programie m.in. Msza C-dur Koronacyjna KV 317 Mozarta) , ale sześć dni później zaplanowane jest też festiwalowe postludium z udziałem młodej, bardzo utalentowanej skrzypaczki Ingi Wawrzynkowskiej. 

Wojciech Chamryk

Zdjęcia: FKWL/Wiesław Wiśniewski