Grand Prix Walizki dla Hiszpanii
Grand Prix 34 Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego Walizka zdobyło przedstawienie „2062” Karli Kracht i Andrésa Beladieza z Hiszpanii. Jury pod przewodnictwem Joanny Gerigk przyznało jeszcze osiem kolejnych nagród, w tym cztery aktorskie, zespołowe i indywidualne. – Cieszę się, że w tak trudnych warunkach ten festiwal oferował tyle znakomitych spektakli – podkreślał dyrektor festiwalu Jarosław Antoniuk, zapowiadając przyszłoroczną edycję Walizki i wyrażając nadzieję, że odbędzie się ona już z pełnym udziałem zagranicznych gości.
Walizka 2021 przez cztery dni oferowała moc teatralnych wrażeń: 25 spektakli, z czego aż 17 konkursowych. Jury w składzie: Joanna Gerigk, Bożena Sawicka, Ewa Sokół-Malesza, Zbigniew Krzywański i Jarosław Perszko miało więc z czego wybierać, ciesząc się z wyjątkowo wysokiego poziomu konkursowych prezentacji. Grand Prix w wysokości czterech tysięcy złotych, ufundowane przez prezydenta miasta Łomża, otrzymał spektakl „2062” Karli Kracht i Andrésa Beladieza. Ulrike Quade i Jo Strømgren otrzymali nagrodę w wysokości trzech tysięcy złotych, ufundowaną przez ministra kultury, dziedzictwa narodowego i sportu, przyznaną za reżyserię przedstawienia „Coco Chanel” holenderskiego teatru Ulrike Quade Company. Nagrodę w tej samej wysokości, ufudowaną przez marszałka województwa podlaskiego, otrzymała Marika Wojciechowska, doceniona za scenografię do przedstawienia „Rutka” Teatru Lalek Arlekin im. H. Ryla w Łodzi. Nagrodę za muzykę, również w wysokości trzech tysięcy złotych, ufundowaną przez starostę powiatu łomżyńskiego, otrzymała Kapela ze Wsi Warszawa, twórcy oprawy dźwiękowej przedstawienia „Baśń o trzech konikach”
Teatru Animacji w Poznaniu. Nagrody aktorskie, ufundowane przez wójta gminy Łomża, były aż cztery. Dwie zespołowe (po tysiąc złotych) przyznano rosyjskim aktorom z Khabarovsk State Regional Puppet Theatre za kreację w spektaklu „Tevli Station” oraz Annie Przygodzie-Budnej i Tomaszowi Kowolowi za rolę w przedstawieniu „Czy umiesz gwizdać, Joanno?” warszawskiego Teatru Lalek Guliwer. Dwie równorzędne nagrody aktorskie po pięćset złotych otrzymały Katarzyna Pałka i Teresa Kowalik za role w „Rutce” Teatru Lalek Arlekin im. H. Ryla w Łodzi. Nagrodę specjalną, grawerton ufundowany przez wojewodę podlaskiego, otrzymał Śląski Teatr Lalki i Aktora Ateneum za spektakl „Łysek z pokładu Idy”.
– Zakończona właśnie 34 edycja Międzynarodowego festiwalu Teatralnego Walizka pokazała, że powrót do życia teatralnego warunkach pandemii jest możliwy – podkreślała przewodnicząca jury Joanna Gerigk.
Swoje nagrody tradycyjnie przyznał też Szary Widz Anna Jakubowska, podkreślająca, że kluczem w tym roku były słowa wypowiedziane na scenie, które zapamiętała i które do niej przemówiły. Stąd aż osiem nagród, za „Baśń o trzech konikach” Teatru Animacji w Poznaniu, „Planetę Einsteina” Teatru Lalki i Aktora „Kubuś”, „Rutkę” Teatru Lalek Arlekin im. H. Ryla w Łodzi, „Czy umiesz gwizdać, Joanno?” Teatru Lalek Guliwer, „Łyska z pokładu Idy” Śląskiego Teatru Lalki i Aktora Ateneum, „Coco Chanel” Ulrike Quade Company, spektakl bez słów „Tic Toc – The Hero Of Time” Omar Alvarez Títeres Puppetry Arts Company oraz dla występującego poza konkursem Teatru Klinika Lalek („Kosmiczna podróż Guliwera”), przyznaną „za wierność zasadzie, że spektakl zapowiedziany musi się odbyć”, nawet mimo deszczu.
Anna Jakubowska doceniła również 20-letnią współpracę z pomagającymi przygotowywać nagrody Szarego Widza pracownikami Teatru Lalki i Aktora w Łomży, Ewą Filochowską-Karwowską i Przemysławem Karwowskim.
Akcentem finałowym 34 Walizki był plenerowy spektakl „Synowie muzytronu” gliwickiego Teatr Muzikanty. Nie dość, że rozpoczął się on z ponad 40-minutowym opóźnieniem, to aż trudno było uwierzyć, że to ci sami ludzie rok wcześniej zaprezentowali w Łomży bardzo udany, uliczny spektakl „Historia muzyki”. Problemy techniczne na pewno nie ułatwiały muzykom grania, ale toporne wykonania światowych przebojów z lat 60.-90. raczej nie wynikały z zalania sprzętu dzień wcześniej. Perfekcjonista Freddie Mercury dostałby pewnie ataku szału, słysząc, jak Muzikanty sprofanowały „I Want To Break Free” i „We Will Rock You”, dodając do nich jego głos z playbacku. Wokalista Queen, a do tego kilka innych gwiazd, na przykład Elvis Presley, Michael Jackson czy Jean Michel Jarre, pojawili się również na „żywo”, w wykonaniu grubaska-parodysty, miotającego się na dachu przyczepy i czasem z trudem utrzymującego na nim równowagę. Do tego całość spektaklu okazała się bełkotliwą, naciąganą historyjką („W odległej, post-pandemicznej rzeczywistości, gdy ludzie zamkną się w swoich lepiankach, a Kapłani Historii spierać się będą o to, czy Michael Jackson istniał naprawdę”), tak naprawdę niczym więcej, niż tylko pretekstem do odegrania kilku wiązanek coverów. Tym większe wyrazy uznania należą się zespołowi Teatru Lalki i Aktora, bowiem „Koziołek Matołek” w jego wykonaniu zrobił wcześniej ogromne wrażenie na festiwalowych gościach oraz publiczności, nie tylko tej najmłodszej.
Wojciech Chamryk
