ŚWIĘCI NA 9 SIERPNIA:
- Błogosławiony Ryszard Bere (+1537)
=
Święty Mauriliusz z Rouen (+1067)
=
patrz poniżej
======
Błogosławiony Ryszard Bere (+1537)
Jest jednym z tych pięćdziesięciu męczenników angielskich, którzy ponieśli śmierć za panowania Henryka VIII (1535-1544). Był więc z tego pierwszego łanu męczeńskiego żniwa, które trwało na Wyspach aż po r. 1681. Należał do londyńskiej kartuzji, na której - może na skutek lojalnej (lecz jakby nieco naiwnej) interwencji przeorów kartuzjańskich - skupiła się uwaga bezwzględnego i okrutnego Tomasza Cromwella. Bardzo wcześnie zażądał on od kartuzów złożenia przysięgi supremacyjnej, tzn. uznania króla za głowę Kościoła. Kiedy kartuzi odmówili (18 maja 1537 r.), wtrącono dziesięciu do londyńskiego więzienia Newgate, w którym istniały jak najgorsze warunki (29 maja). Z zewnątrz próbowano nieść im pomoc, ale mimo to 14 czerwca 1537 r. skazano uwięzionych na śmierć. Egzekucja nie odbyła się w jednym dniu. Próbowano jeszcze oddziaływać strachem, potem z wolna wieszano w wyrafinowany sposób mnichów-pustelników. Ryszard Bere zginął 9 sierpnia 1537 r., jakby w środku męczeńskiej kohorty. Gdy niedobitkom kartuzów udało się wyemigrować za Kanał i osiąść w Brugii, ich przeor Maurycy Chauncy opisał około 1539 r. męczeństwo swych współbraci. Skupiając jednak uwagę na przebiegu prześladowań i samym męczeństwie, niewiele przekazał nam wiadomości o każdym z poszczególnych wyznawców. Męczennicy kartuzjańscy zostali beatyfikowani w r. 1886 wraz z innymi męczennikami angielskimi. Dla braku w niektórych relacjach pewnej precyzji nie wszyscy przedstawieni zostali do kanonizacji, która nastąpiła w r. 1970. Ryszard pozostał tylko błogosławionym.
======
Święty Mauriliusz z Rouen (+1067)
Urodził się około r. 990 w zamożnej rodzinie w Reims. Tam też zdobył wykształcenie w szkole katedralnej, w której wykładał sławny Gerbert d'Aurillac (Sylwester II). Studia kontynuował w Leodium, po czym w saksońskim Halberstadt był scholastykiem. Około r. 1030 wstąpił do opactwa w Fécamp. Z przyzwoleniem opata Jana z Rawenny podążył następnie do Umbrii i Toskanii, aby zakosztować życia eremickiego, propagowanego przez Piotra Damiani. Bonifacy, markiz Toskanii, chciał, aby zreformował opactwo Najśw. Panny we Florencji, ale widząc niezdyscyplinowanie mnichów, którzy nastawali nawet na jego życie, zrezygnował z zadania i wrócił do Fécamp. W r. 1055 Wilhelm z Normandii, którego historia nazwie Zdobywcą, wezwał go do objęcia stolicy arcybiskupiej w Rouen. Rozpoczął od synodu, na którym potępił nikolaityzm kleru. Uczestniczył potem w zakładaniu opactwa w Tréport i w Evreux. W 1061 był na synodzie w Caen. W dwa lata później przewodniczył uroczystej konsekracji swej katedry. Był w Lillebonne (1066), gdy Wilhelm zdecydował się na wyprawę do Anglii. W tym samym czasie konsekrował kościół Trójcy Przenajśw. (Abbaye aux Dames) w Caen. Po podboju Anglii konsekrował jeszcze kościoły w Dives i w Jumiéges. Zmarł 9 sierpnia 1067 r. Lud uznał go za świętego, ale kościół w Rouen do swego katalogu go nie wpisał.
