======

Święty Etelwold z Winchesteru
(ok. 912- 984)

Urodził się około r. 912 w Winchesterze w Anglii. Żyje w jednym
z królestw, na jakie została Anglia podzielona: Wessex i Kent.
Jako młodzieniec przebywa na dworze, gdzie jednak popada w niełaskę, w wyniku czego opuszcza go i postanawia zostać mnichem. Około r. 938  razem ze św. Dunstanem, też byłym dworzaninem, wyświęcony został na kapłana. Towarzyszył mu w opactwie benedyktyńskim Glastonbury, gdzie Dunstan reanimował życie zakonne i był też energicznym reformatorem kleru w Anglii. Etelwold kontynuował jego dzieło. Potem objął wyludnione opactwo benedyktyńskie
w Abingdon (Berkshire), gdzie dokonał w ciągu kilu lat jego odnowy. Pod jego kierownictwem klasztor ten stanie się jednym z pierwszych ośrodków kulturalnych królestwa. W r. 963 został biskupem Winchesteru, gdzie wkrótce rozszerza dzieł reformatorskie-  żonatych proboszczów lub żyjących w konkubinacie wbrew wszelkim zakazom posługujących przy katedrze zastąpił mnichami z Abingdon. Etelwold podjął drastyczne środki: fizycznie zabierał ich z domów i poddawał dyscyplinie. Uczyli się od niego studium poprzez owe tłumaczenia Pisma Świętego, umiejętność głoszenia kazań. Była to prawdziwa walka
z ignorancją, ale Etelwodowi dane było zobaczyć jedynie jej początki.
W r. 964 zreformował opactwo w Milton,  a w rok później New Minster
w Winchesterze. W r. 966 odnowił Peterbourgh, a w cztery lata później klasztor na Ely zamienił na opactwo męskie. Potem przyszła kolej na Thorney. Sam w Glastonbury i w Abingdon pracował fizycznie
w ogrodzie, w kuchni, przy murarce. Zajęcia tego rodzaju kontynuował
w Winchesterze. Ale zainicjował tam także nowy styl w przyozdabianiu rękopisów oraz przepisywanie tropów i innych zapisów muzycznych. Zawdzięczamy mu też tłumaczenie Reguły benedyktyńskiej. W r. 970 na synodzie zredagował Regularis Concordia, kodeks dla około trzydziestu klasztorów, które istniały w okręgu Wessex i w Mercji. Pomagali mu 
w tym mnisi z Gandawy i z Fleury. W r. 980 konsekrował katedrę w swym biskupim mieście. Był równocześnie eximius consiliarius króla. Jego wkład w dzieło odnowy kościelnej w Anglii był ogromny. Zmarł 1 sierpnia 984 r. Kult, który go bezzwłocznie otoczył, podtrzymywały klasztory, zawdzięczające mu tak wiele.

======

Święty Jonat(us) (+ok. 690)

Był  mnichem benedyktyńskim  w Elnon koło Tournai
(w dzisiejszej Belgii) i uczniem św. Amanda, ewangelizatora Flandrii.
Z Elnon Jonat przeszedł do klasztoru Marchiennes, gdzie zmarł
ok. 690 roku.