Święta Scholastyka, dziewica, założycielka benedyktynek, siostra św. Benedykta
Św. Scholastyka uważana jest za matkę duchową rodzin wszystkich benedyktynek.
Święta nasza Matko Scholastyko, Mistrzynio prawdziwej Miłości,
prowadź nas ku doskonałości.
Święta Scholastyka pochodziła z Nursji, małej osady włoskiej. Była bliźniaczką św. Benedykta. Na miejscu ich urodzenia stoi skromny kościół pw. św. Benedykta. W podziemiach kościoła pokazują część muru, który stanowił dom rodzinny św. Scholastyki i św. Benedykta- siostry i brata. Napis w czterech językach głosi: ,, W kościele podziemnym były zachowane szczątki domu, w którym w roku 480 urodzili się święci-bliźniacy: św. Benedykt i sw. Scholastyka. Święty Benedykt , założyciel życia zakonnego na Zachodzie i Patron Europy, tutaj spędził swą młodość”. Napis jest współczesny, gdyż dopiero papież Paweł VI ogłosił św. Benedykta patronem Europy.
Scholastyka była niewątpliwie od dziecka pod urokiem św. Benedykta. Towarzyszyła też mu w jego podróżach i naśladowała jego tryb życia, poświęcony Panu Bogu. Kiedy św. Benedykt założył pierwszy klasztor w Subiaco, ona poniżej założyła podobny klasztor dla niewiast. Do dnia dzisiejszego istnieją tam dwa klasztory na wzgórzach w pobliżu Subiaco: w Plombariola - żeński klasztor św. Scholastyki i męski klasztor św. Benedykta. Można także oglądać grotę, gdzie się spotykali na świętych rozmowach. Podobnie działo się na Monte Cassino. Kaplica , wystawiona na przypuszczalnym miejscu ich spotkań , to przypomina .
Kiedy spotykali się po raz ostatni na tej ziemi, ich słodka rozmowa przedłużyła się do nocy. Św. Benedykt chciał już odejść wraz ze swymi towarzyszami, ale Święta błagała go, by jeszcze pozostał. Kiedy jednak ten stanowczo się temu oparł i już zamierzał odejść, na prośbę Scholastyki zaczął padać tak silny deszcz, że zmusił go do pozostania całą noc. Święty brat uczynił swojej siostrze łagodną wymówkę: "Coś uczyniła, siostro moja? Nie mogę wrócić do braci, którzy dziwić się będą, że tak długo nie wracam". Na to Święta: "Prosiłam cię, a ty mnie nie chciałeś wysłuchać. Zwróciłam się przeto do Boga i zostałam wysłuchana". A potem ze słodką przekorą dodała: "Jeśli ci tak spieszno, to idź teraz". Wypowiadała te słowa w tym czasie, kiedy ulewa szalała na zewnątrz. Było to ich ostatnie spotkanie na ziemi. Scholastyka umarła 10 lutego 542 r. Według relacji św. Grzegorza Wielkiego, zapisanej w jego "Dialogach", trzeciego dnia po śmierci siostry, kiedy św. Benedykt patrzył ze swojej celi na świat i na klasztor, w którym żyła św. Scholastyka, ujrzał jej duszę w postaci białej gołąbki, unoszącej się do nieba. Posłał natychmiast braci po jej ciało i złożył je w grobie, który w kościele swego klasztoru dla siebie przygotował. Relikwie jej znajdowały się we Fleury, dokąd zostały przeniesione po najeździe na klasztor na Monte Cassino Longobardów i zniszczeniu go w roku 587. Obecnie są w Le Mans. Część ich otrzymało Monte Cassino.
Scholastyka uważana jest za matkę duchową rodzin wszystkich benedyktynek. Czczona jest także jako patronka Le Mans i Subiaco.
Życie św. Scholastyki jest nierozłącznie związane z życiem św. Benedykta ze względu na to, że byli rodzeństwem, tradycja nawet mówi, że bliźniętami. Scholastyka od najmłodszych lat pragnęła żyć wyłącznie dla Boga.
Kiedy św. Benedykt założył pierwsze wspólnoty w Subiaco, powstał też klasztor dla mniszek, w którym zamieszkała Scholastyka. Klasztor ten istnieje do dziś. Gdy Benedykt udał się na Monte Cassino, jego siostra prawdopodobnie poszła za nim i w pobliżu jego klasztoru założyła żeńską wspólnotę.
Scholastyka odwiedzała swego brata tylko raz na rok i wtedy rozmawiali na duchowe tematy. Ostatnia rozmowa rodzeństwa odbyła się w 542 r. i zanotował ją św. Grzegorz Wielki w swoich Dialogach. W opisie tego spotkania Benedykt okazał się Mistrzem Posłuszeństwa (tak też nazywa go Pierre Marie Delfieux, założyciel Jerozolimskich Wspólnot Monastycznych), zaś Scholastyka okazała się prawdziwą Mistrzynią Miłości. Św. Grzegorz określa ją jako „tę, która bardziej umiłowała”. W trzy dni po tych odwiedzinach odeszła Scholastyka do nieba.
Wśród bogatych doświadczeń życiowych św. Benedykta szczególne miejsce zajął właśnie związek z jego siostrą Scholastyką. Kobieca wrażliwość okazała się zbawiennym uzupełnieniem jego surowej męskiej wizji klasztoru. Reguła dla mnichów, którą napisał św. Benedykt pod koniec życia, jest spójną syntezą miłości i posłuszeństwa.
MODLITWA
Módlmy się.
Obchodząc wspomnienie świętej Scholastyki, dziewicy, prosimy Cię, Boże, † abyśmy za jej przykładem służyli Tobie z wierną miłością * i osiągnęli szczęście przebywania z Tobą. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.
