Ścieżka przyrodnicza nr 1
Długość ok. 1000 m. czas wędrówki ok. 1 godziny
Przystanek 1
Początek ścieżki - mostek na Narwicy wolno płynącej rzeczce. prawym dopływie Narwi. Od przystanku MPK i PKS w Drozdowie dochodzi się tutaj drogą asfaltową skręcając w lewo ok. 50 m przed rezerwatem "Kalinowo". Po przejściu dalszych 150 m, drogą polną, docieramy do przystanku. Rozciąga się stąd widok na doliną Narwi z wyniesieniami strefy krawędziowej w tle. To doskonale miejsce by wczesną wiosną obserwować narwiańskie rozlewiska, które są ostoją licznych przedstawicieli wodnobłotnej ornitofauny. Ptactwo będące na przelotach ma tutaj doskonale warunki na odpoczynek, żerowanie i nabranie sił przed dalszą podróżą. Zobaczyć można m.in. czajkę, rybitwę białoskrzydłą czy też stada bogato upierzonych samców tokujących batalionów. Przy odrobinie szczęścia, na otwartym niebie, dostrzec można krążącego bielika, myszołowa, jak też popularnego w tym rejonie błotniaka.
Bystre oko obserwatora wypatrzy z pewnością wiele innych okazów spośród ponad 180 gatunków parkowej ornitofauny. Być może i te, dla których dolina Narwi jest jedną z nielicznych ostoi w kraju i w Europie (np. wodniczka, dubelt), które znajdują się w "Polskiej Czerwonej Księdze" i na "Europejskiej Czerwonej Liście Zwierząt Zagrożonych Wyginięciem" (wspomniany już bielik, bota1ion oraz bąk, nur czarnoszyi, kania rdzawa, rybołów, sokół wędrowny, błotniak łąkowy, orlik krzykliwy, kulik wielki, mewa mała, rybitwa białoczarna, rybitwa białowąsa, rybitwa białoskrzydła, sieweczka obrożna, kropiatka, świstun, gągoł, rożeniec, biegus zmienny). Nie mniej ciekawe mogą być obserwacje zespołów roślinnych koryta i brzegów Narwicy jak: zespół żabiścieku pływającego, osoki aloesowatej, moczarki kanadyjskiej, rzęsy drobnej, czy też przedstawicieli wodnych ślimaków (zatoczek rogowy, błotniarka stawowa). Brzegi rzeki porasta szuwar manny mielec oraz palka szerokolistna.
Narwica jest stałym miejscem bytowania bobra. Ten największy przedstawiciel europejskich gryzoni objęty jest ochroną gatunkową. Jeszcze w nieodległej przeszłości gatunkowi temu groziło całkowite wyginięcie. W okresie po II wojnie światowej na terenie Polski zarejestrowano tylko nieliczne jego stanowiska na Pojezierzu Warmińskim i Mazurskim. Ochrona prawna i przystosowanie gatunku do zmienionych warunków środowiska spowodowały, że w chwili obecnej na obszarze Polski północno - wschodniej bóbr jest zwierzęciem bardzo popularnym. W niektórych rejonach można nawet mówić o przegęszczeniu populacji. Na obszarze Łomżyńskiego Parku Krajobrazowego Doliny Narwi populacja bobra szacowana jest na ok. 100 osobników.
Dalej ścieżka prowadzi do rezerwatu "Kalinowo". Z drogi Drozdowo - Piątnica, przy ustawionej tablicy informacyjnej, wchodzimy na teren rezerwatu. Początkowo idziemy pod górkę wzniesienia morenowego sięgającego ok. 140 m n.p.m. Rezerwat tworzy wielogatunkowy las liściasty, który w ponad 90 % pochodzi z naturalnego odnowienia. Lasy liściaste wymagają gleb żyznych, dlatego były masowo wycinane dla pozyskania terenów pod pola uprawne i łąki. Stąd też zajmują mniejszy procent powierzchni kraju w porównaniu z lasami iglastymi (borami), porastającymi gleby mniej urodzajne. Są bardzo cenne przyrodniczo, gdyż bogata jest w nich warstwa roślin w runie i podszycie, z czym wiąże się również duża różnorodność zwierząt.
W rezerwacie "Kalinowo" zanotowano ogółem 211 roślin naczyniowych i 21 gat. mszaków. Spośród przedstawicieli ssaków spotkać tutaj można m.in.: borsuka, wiewiórkę, kunę leśną, mysz leśną, nornicę rudą, nornika burego oraz ryjówkę aksamitną. Poruszając się cicho wzdłuż ścieżek można zobaczyć wiele gatunków ptaków: dzięcioła dużego, kowalika, pełzacza leśnego, sikorę bogatkę, sikorę modraszkę, ziębę czy kosa. Łatwiej usłyszeć jest ich głosy, np. charakterystyczne "clip-clap-clip-clap" pierwiosnka, pozwalające określić miejsce jego przebywania, czy przeraźliwe wrzaski wszędobylskiej sójki, która ostrzega inne zwierzęta o niebezpieczeństwie.
Przystanek 2
Teren ten porasta zbiorowisko roślinne dąbrowy świetlistej. W drzewostanie dominuje dąb szypułkowy, w mniejszej ilości lipa drobnolistna i klon zwyczajny. W runie występują przedstawiciele m.in. roślin chronionych, jak: naparstnica zwyczajna, pierwiosnka lekarska. Odsłonięte, nasłonecznione zbocze wzniesienia porastają rośliny ciepłolubne, do których należy m.in. przetacznik kłosowy, wiązówka bulwkowa, rozchodnik wielki, goździk kartuzek. Kierując się do następnego przystanku zauważamy rozluźnienie w drzewostanie. Stworzyło to dogodne warunki dla rozwoju krzewów. Gatunki tutaj występujące to: szakłak pospolity, dereń świdwa, leszczyna pospolita, trzmielina zwyczajna.
Przystanek 3
Największą powierzchnię rezerwatu zajmuje zespół grądu z dwoma podzespołami: grądem typowym i grądem czyśćcowym. Wokół tego przystanku rozciąga się grąd typowy. Zajmuje on górne partie strefy krawędziowej i jest uboższy florystycznie od grądu czyśćcowego. Spośród roślin zielnych zobaczyć tu można piżmaczka wiosennego, przylaszczkę pospolitą, gwiazdnicę wielkokwiatową i kopytnika pospolitego. Wśród drzew występuje lipa drobnolistna z dębem szypułkowym, klonem zwyczajnym, grabem i brzozą w różnym wieku i zagęszczeniu. Dalsza, nasza wędrówka przebiega zboczem strefy morenowej, której uroku dodają liczne wąwozy o stromych i nieregularnych kształtach.
Przystanek 4
Schodząc ścieżką w dół dostrzegamy coraz bogatszą warstwę runa, co informuje nas, iż znajdujemy się na obszarze grądu czyśćcowego o żyźniejszym siedlisku. Miejsce to ma szczególny urok wczesną wiosną. O tej porze roku w lasach liściastych życie budzi się najpierw na ich dnie. Dzieje się tak dlatego, że przed rozwojem liści na drzewach światło może bez przeszkód wniknąć do najniższych partii lasu. Liczne rośliny wykorzystują to i zaczynają kwitnąć już w pierwszych ciepłych dniach. Mają ku temu przystosowanie w postaci cebul, bulw i kłączy wypełnionych zapasami substancji pokarmowych, które pozwalają na bardzo szybki wzrost rośliny i rozwój kwiatów. Wówczas roztaczają się wokół łany kwitnącego zawilca gajowego i żółtego, przylaszczki pospolitej, złoci żółtej, szczawika zajęczego. Zobaczyć też można stanowiska miodunki ćmy. Gdy liście na drzewach w pełni się rozwiną, na dnie lasu zaczyna panować półcień. Rozwój roślin kwitnących wiosną ustaje. By znów je podziwiać musimy poczekać do następnego przedwiośnia. Dalej ścieżka wiedzie, do szosy Piątnica - Drozdowo, wzdłuż malowniczego, biegnącego w wąskim wąwozie strumyka.
Początek ścieżki - mostek na Narwicy wolno płynącej rzeczce. prawym dopływie Narwi. Od przystanku MPK i PKS w Drozdowie dochodzi się tutaj drogą asfaltową skręcając w lewo ok. 50 m przed rezerwatem "Kalinowo". Po przejściu dalszych 150 m, drogą polną, docieramy do przystanku. Rozciąga się stąd widok na doliną Narwi z wyniesieniami strefy krawędziowej w tle. To doskonale miejsce by wczesną wiosną obserwować narwiańskie rozlewiska, które są ostoją licznych przedstawicieli wodnobłotnej ornitofauny. Ptactwo będące na przelotach ma tutaj doskonale warunki na odpoczynek, żerowanie i nabranie sił przed dalszą podróżą. Zobaczyć można m.in. czajkę, rybitwę białoskrzydłą czy też stada bogato upierzonych samców tokujących batalionów. Przy odrobinie szczęścia, na otwartym niebie, dostrzec można krążącego bielika, myszołowa, jak też popularnego w tym rejonie błotniaka.
Bystre oko obserwatora wypatrzy z pewnością wiele innych okazów spośród ponad 180 gatunków parkowej ornitofauny. Być może i te, dla których dolina Narwi jest jedną z nielicznych ostoi w kraju i w Europie (np. wodniczka, dubelt), które znajdują się w "Polskiej Czerwonej Księdze" i na "Europejskiej Czerwonej Liście Zwierząt Zagrożonych Wyginięciem" (wspomniany już bielik, bota1ion oraz bąk, nur czarnoszyi, kania rdzawa, rybołów, sokół wędrowny, błotniak łąkowy, orlik krzykliwy, kulik wielki, mewa mała, rybitwa białoczarna, rybitwa białowąsa, rybitwa białoskrzydła, sieweczka obrożna, kropiatka, świstun, gągoł, rożeniec, biegus zmienny). Nie mniej ciekawe mogą być obserwacje zespołów roślinnych koryta i brzegów Narwicy jak: zespół żabiścieku pływającego, osoki aloesowatej, moczarki kanadyjskiej, rzęsy drobnej, czy też przedstawicieli wodnych ślimaków (zatoczek rogowy, błotniarka stawowa). Brzegi rzeki porasta szuwar manny mielec oraz palka szerokolistna.
Narwica jest stałym miejscem bytowania bobra. Ten największy przedstawiciel europejskich gryzoni objęty jest ochroną gatunkową. Jeszcze w nieodległej przeszłości gatunkowi temu groziło całkowite wyginięcie. W okresie po II wojnie światowej na terenie Polski zarejestrowano tylko nieliczne jego stanowiska na Pojezierzu Warmińskim i Mazurskim. Ochrona prawna i przystosowanie gatunku do zmienionych warunków środowiska spowodowały, że w chwili obecnej na obszarze Polski północno - wschodniej bóbr jest zwierzęciem bardzo popularnym. W niektórych rejonach można nawet mówić o przegęszczeniu populacji. Na obszarze Łomżyńskiego Parku Krajobrazowego Doliny Narwi populacja bobra szacowana jest na ok. 100 osobników.
Dalej ścieżka prowadzi do rezerwatu "Kalinowo". Z drogi Drozdowo - Piątnica, przy ustawionej tablicy informacyjnej, wchodzimy na teren rezerwatu. Początkowo idziemy pod górkę wzniesienia morenowego sięgającego ok. 140 m n.p.m. Rezerwat tworzy wielogatunkowy las liściasty, który w ponad 90 % pochodzi z naturalnego odnowienia. Lasy liściaste wymagają gleb żyznych, dlatego były masowo wycinane dla pozyskania terenów pod pola uprawne i łąki. Stąd też zajmują mniejszy procent powierzchni kraju w porównaniu z lasami iglastymi (borami), porastającymi gleby mniej urodzajne. Są bardzo cenne przyrodniczo, gdyż bogata jest w nich warstwa roślin w runie i podszycie, z czym wiąże się również duża różnorodność zwierząt.
W rezerwacie "Kalinowo" zanotowano ogółem 211 roślin naczyniowych i 21 gat. mszaków. Spośród przedstawicieli ssaków spotkać tutaj można m.in.: borsuka, wiewiórkę, kunę leśną, mysz leśną, nornicę rudą, nornika burego oraz ryjówkę aksamitną. Poruszając się cicho wzdłuż ścieżek można zobaczyć wiele gatunków ptaków: dzięcioła dużego, kowalika, pełzacza leśnego, sikorę bogatkę, sikorę modraszkę, ziębę czy kosa. Łatwiej usłyszeć jest ich głosy, np. charakterystyczne "clip-clap-clip-clap" pierwiosnka, pozwalające określić miejsce jego przebywania, czy przeraźliwe wrzaski wszędobylskiej sójki, która ostrzega inne zwierzęta o niebezpieczeństwie.
Przystanek 2
Teren ten porasta zbiorowisko roślinne dąbrowy świetlistej. W drzewostanie dominuje dąb szypułkowy, w mniejszej ilości lipa drobnolistna i klon zwyczajny. W runie występują przedstawiciele m.in. roślin chronionych, jak: naparstnica zwyczajna, pierwiosnka lekarska. Odsłonięte, nasłonecznione zbocze wzniesienia porastają rośliny ciepłolubne, do których należy m.in. przetacznik kłosowy, wiązówka bulwkowa, rozchodnik wielki, goździk kartuzek. Kierując się do następnego przystanku zauważamy rozluźnienie w drzewostanie. Stworzyło to dogodne warunki dla rozwoju krzewów. Gatunki tutaj występujące to: szakłak pospolity, dereń świdwa, leszczyna pospolita, trzmielina zwyczajna.
Przystanek 3
Największą powierzchnię rezerwatu zajmuje zespół grądu z dwoma podzespołami: grądem typowym i grądem czyśćcowym. Wokół tego przystanku rozciąga się grąd typowy. Zajmuje on górne partie strefy krawędziowej i jest uboższy florystycznie od grądu czyśćcowego. Spośród roślin zielnych zobaczyć tu można piżmaczka wiosennego, przylaszczkę pospolitą, gwiazdnicę wielkokwiatową i kopytnika pospolitego. Wśród drzew występuje lipa drobnolistna z dębem szypułkowym, klonem zwyczajnym, grabem i brzozą w różnym wieku i zagęszczeniu. Dalsza, nasza wędrówka przebiega zboczem strefy morenowej, której uroku dodają liczne wąwozy o stromych i nieregularnych kształtach.
Przystanek 4
Schodząc ścieżką w dół dostrzegamy coraz bogatszą warstwę runa, co informuje nas, iż znajdujemy się na obszarze grądu czyśćcowego o żyźniejszym siedlisku. Miejsce to ma szczególny urok wczesną wiosną. O tej porze roku w lasach liściastych życie budzi się najpierw na ich dnie. Dzieje się tak dlatego, że przed rozwojem liści na drzewach światło może bez przeszkód wniknąć do najniższych partii lasu. Liczne rośliny wykorzystują to i zaczynają kwitnąć już w pierwszych ciepłych dniach. Mają ku temu przystosowanie w postaci cebul, bulw i kłączy wypełnionych zapasami substancji pokarmowych, które pozwalają na bardzo szybki wzrost rośliny i rozwój kwiatów. Wówczas roztaczają się wokół łany kwitnącego zawilca gajowego i żółtego, przylaszczki pospolitej, złoci żółtej, szczawika zajęczego. Zobaczyć też można stanowiska miodunki ćmy. Gdy liście na drzewach w pełni się rozwiną, na dnie lasu zaczyna panować półcień. Rozwój roślin kwitnących wiosną ustaje. By znów je podziwiać musimy poczekać do następnego przedwiośnia. Dalej ścieżka wiedzie, do szosy Piątnica - Drozdowo, wzdłuż malowniczego, biegnącego w wąskim wąwozie strumyka.
