ZESPOŁY PRZYRODNICZO-KRAJOBRAZOWE
wyznacza się w celu ochrony wyjątkowo cennych fragmentów krajobrazu naturalnego i kulturowego, dla zachowania jego wartości estetycznych.
UŻYTKI EKOLOGICZNE
są to zasługujące na ochronę pozostałości ekosystemów, mających duże znaczenie dla zachowania unikatowych zasobów i typów środowisk (naturalne zbiorniki wodne, śródpolne i śródleśne "oczka wodne", kępy drzew i krzewów, bagna, torfowiska, wydmy, płaty nie użytkowanej roślinności, starorzecza, wychodnie skalne, skarpy, kamieńce oraz stanowiska rzadkich lub chronionych gatunków roślin, zwierząt i grzybów, w tym miejsca ich sezonowego przebywania lub rozrodu. Ta forma ochrony przyrody na szczeblu lokalnym spełnia ważną rolę jako ostoja bioróżnorodności.
STANOWISKA DOKUMENTACYJNE
to wyodrębniające się na powierzchni lub możliwe do udostępnienia, ważne pod względem naukowym i dydaktycznym miejsca występowania formacji geologicznych, nagromadzeń skamieniałości lub tworów mineralnych oraz fragmenty eksploatowanych i nieczynnych wyrobisk powierzchniowych i podziemnych. Stanowiskiem dokumentacyjnym może być również miejsce występowania kopalnych szczątków roślin lub zwierząt.
POMNIKI PRZYRODY
to objęte ochroną pojedyncze okazy przyrody żywej i nieożywionej lub ich skupienia o szczególnej wartości przyrodniczej, naukowej, kulturowej, historycznej lub krajobrazowej oraz odznaczające się indywidualnymi cechami wyróżniającymi je wśród innych tworów np. głazy narzutowe, źródła, jaskinie, krzewy, a zwłaszcza bardzo stare, okazałych rozmiarów drzewa.
INDYWIDUALNE FORMY OCHRONY PRZYRODY
Ochrona indywidualna – dotyczy konkretnych tworów przyrodniczych, a należą do nich: - pomniki przyrody; - stanowiska dokumentacyjne; - użytki ekologiczne; - zespoły przyrodniczo-krajobrazowe. Indywidualne formy ochrony przyrody ustanawiane są w drodze rozporządzenia wojewody albo uchwały rady gminy jeżeli wojewoda nie ustanowił tych form ochrony przyrody.
