Instrukcja obsługi zegarka
Radio poinformowało o kolejnej żałobie narodowej. Wszystkich zastanawiał powód, dla którego pługi śnieżne opuszczone zostały do połowy. - Nie ma czasu piaskarki załadować – mówi kierownik robót na froncie walki z zimą. Czas nas determinuje. Nadejście zimy dziesięciolecia, zelektryzowało wszystkich. Może poza tymi, którym opady śniegu pozrywały linie energetyczne. Nawet dzieci się nie cieszą, bo mróz za mały żeby powszechnie odwoływać zajęcia w szkołach. Iść trzeba.
Odśnieżanie chodników, parkingów i ulic pozostawia sporo do życzenia. Ograniczając zapasy soli i pieniędzy, odpowiedzialni za zimowe utrzymanie zabrnęli w ślepy zaułek. W niektórych miastach służby odpowiedzialne za odśnieżanie wywożą śnieg za miasto. W niektórych. - Kiedy, w końcu będzie widno o tej porze – pani Jadzia, lekko rozdrażniona patrzy na ludzi przechodzących obok urzędu. - Żeby tylko nikomu nie przyszło do głowy zawracać mi dupę parę minut przed szesnastą! - myśli w duchu. Nikomu nie przyjdzie. Wszystkim z trudem przychodzi chodzenie w ogóle. Sposób poruszania się na dwóch nogach, wypracowany przez miliony lat ewolucji, w dobie dzisiejszej cywilizacji bierze w łeb. Najpierw jedna nóżka... delikatnie położyć stopę... teraz trzeba powoli odrywając piętę ostrożnie odepchnąć się palcami, pamiętając jednocześnie o wyprostowaniu nogi w kolanach. Instrukcja obsługi chodzenia nigdy przecież nie była nam potrzebna! To tak jakby pamiętać o oddychaniu. Po kilku minutach jest się psychicznym wrakiem. Taaaki to ciężar... odpowiedzialności.
Zima, to jedyna pora roku, która ma realny wpływ na człowieka. Tyle czasu ile zabierają nam jej skutki, nie poświęcamy nawet najbliższym. I właśnie o czas tutaj chodzi. Przez kilka ostatnich lat zapomnieliśmy, że musimy znaleźć swoje miejsce w szeregu. Zima z cyklu: Ni to Jesień ni to Wiosna, dawała nam możliwość funkcjonowania tak jak do tej pory. Na pomarańczowym gazu, po lesie w trampkach, a po bułki w szlafroku... względnie w dresach. Dzisiaj już tak się nie da. Tegoroczna Zima wymusza na nas przynajmniej rozsądniejsze dysponowanie czasem. Żeby trochę tylko spóźnić się do pracy, trzeba wyruszyć o wiele wcześniej. Kierowca, który nie trzyma w bagażniku czterech osiłków, powinien mieć za to saperkę i kilka metrów linki holowniczej. Nawet słońce już nie cieszy jak dawniej. Bezchmurne niebo gwarantuje większy mróz. Tak niskich temperatur w niektórych miejscach na świecie jeszcze nie było. Jak dodamy do tego silny wiatr to nawet Małysz zamarza w locie, a przeziębiona Justyna Kowalczyk wraca do Kasiny Wielkiej. Sport już nie cieszy, bo taki ślamazarny. Jedynie ujawnione niedawno wynagrodzenie prezesa Polskiego Związku Piłki Nożnej potrafi nieco rozgrzać publikę. A propos Laty. Do najcieplejszej pory roku niby jeszcze daleko, a tu już połowa stycznia. Czas się nie spieszy – to my nie nadążamy. Tak twierdził Lew Tołstoj. Trudno nie przyznać mu racji, brnąc po takim śniegu. Śniegu z lodową niespodzianką pod spodem. W roku wyborczym łatwo się pośliznąć. Szczególnie na przedłużających się inwestycjach. Taki rok w połączeniu z mroźną zimą, że przez listy wyborcze da się słyszeć płacz i zgrzytanie zębów. Niestety nie będzie to szloch tych, którzy na tych listach się znajdą. Bardziej tych, którzy na czas nie znajdą pracy.
Mariusz Rytel
