Gwiazda, Gwiazdki i Promyczek
Nasz naród łomżyński, nienawykły na co dzień do poezji, przygniatany prozą trudnej codzienności, przez ponad półtorej godziny wsłuchiwał się uważnie w kościele Ojców Kapucynów w piękne, dobre i mądre słowa polskich poetów. Wszystko za sprawą Miejskiego Domu Kultury - Domu Środowisk Twórczych, niestrudzenie promującego ambitną muzykę w stylistycznie nienagannym wykonaniu. Gwiazdą siódmego już koncertu z cyklu "Gwiazdka z Nieba" była w środową cichą noc Elżbieta Adamiak, nazywana od ponad 30 lat "najłagodniejszym głosem poetyckiej Krainy Łagodności".
Ale przeżyliśmy radość i odczuwaliśmy dumę także z naszych łomżyńskich gwiazdek, bowiem przed gwiazdą piosenki poetyckiej wystąpiły dziewczęce grupy wokalne: Mały eMDek i eMDeK oraz Seven. Przypomniały nam, że "Kłopoty ze śniegiem" i "Bez miłości zima w nas". Akompaniował im młody pianista Paweł Lipski. Konferansjer i prezenter radiowy Przemysław Kamiński niejednemu nastolatkowi, a może i seniorom, uzmysłowił, że Elżbieta Adamiak błyszczy na scenie piosenki autorskiej od ponad 30 lat, że zwyciężała, m.in., na Festiwalu Piosenki Studenckiej w Krakowie w 1975 r., na renomowanym "Śpiewajmy poezję" w Olsztynie i na Famie w Świnoujściu.
- W dobie krzyku i blichtru estradowych meteorytów Elżbieta Adamiak jaśnieje od lat nieprzemijającym blaskiem - mówił prezenter Radia Nadzieja 103,6 FM. - To jedna z najciekawszych gwiazd polskiej piosenki poetyckiej i autorskiej. Towarzyszy jej na pianinie Paweł Jabłoński.
- Pod tą gwiazdką kryje się wiele naszych pragnień i tęsknot - rozpoczęła swój koncert artystka. - Opowiem Wam o miłości, która jest połączeniem dwóch tęsknot.
Opowiedziała o czekającym na wenę Poecie i Muzie, czekającej na jego wiersze. Poeta pisze samotnie, "grabieją mu palce, grabieją litery", jednak z czasem powraca natchnienie, zaprzyjaźnia się z Muzą i żyli... Z tej poetyckiej opowieści, przeplatanej lirycznymi balladami, wyśpiewanymi z delikatną, nie narzucającą się popisami wokalnymi maestrią przez Adamiak, z tej opowieści chyba jednak nie wynikało, że żyli długo i szczęśliwie. Ale żyli naprawdę dla siebie nawzajem, prawdziwie i intensywnie.
Już po pierwszym utworze dało się słyszeć, że utożsamiana z serdecznością i ogładą, śpiewa mimo przeziębienia. Gdy publiczność do tego zauważyła, że Adamiak po dwóch, trzech kolejnych dyskretnie pokasłuje - tym goręcej biła brawa, w podzięce za nieodwołanie koncertu.
- Poeta pisze "uczuć drapakiem", a ja na przełomie jesieni i zimy śpiewam drapakiem - skomentowała żartobliwie wokalistka, za co dostała jeszcze gorętsze brawa. - I za ten drapak uczuć przepraszam.
Była też niespodzianka: po raz pierwszy w Łomży usłyszeliśmy Kasię Poniedzielską, córkę piosenkarki i poety oraz satyryka Andrzeja Poniedzielskiego. Wykonały w duecie znany utwór ludowy "A pod wierzbą Kasia, Kasiuleńka" w tak spokojnym, nastrojowym klimacie, że zabrzmiał jak poważny song w oratorium. Majstersztyk! A było ich dużo, dużo więcej.
"Wyziera z głębi serca miłości mojej tęcza, po której możesz wejść, kiedy chcesz" - może te słowa najlepiej oddają atmosferę koncertu Elżbiety Adamiak, emanującej skupieniem, prostotą i ciepłem. Korespondują one ze wspomnianym w tytule Promyczkiem. To świetlica środowiskowa, do której uczęszczają dzieci z ubogich rodzin parafii OO. Kapucynów. Na rzecz tej świetlicy zbierano po koncercie datki, za co dziękował Ojciec Gwardian Grzegorz Sucheński.
Na podziękowania zasłużyli i Gwiazda, i Gwiazdki, i Promyczek, Ojcowie Kapucyni i Magda Sinoff, która "Gwiazdkę z Nieba" z ramienia MDK DŚT organizuje od 2001 r.
Mirosław R. Derewońko
