BUDOWA GEOLOGICZNA I RZEŹBA
Rzeźba południowej części Wysoczyzny Kolneńskiej i północnej części Międzyrzecza Łomżyńskiego w granicach Łomżyńskiego Parku Krajobrazowego Doliny Narwi wykazuje duże zróżnicowanie. Występują znaczne różnice wysokości związane z głęboko wciętą doliną Narwi w obszary wysoczyzn morenowych. W odróżnieniu od większości dolin rzecznych dolina Narwi jest formą poligeniczną, ukształtowaną pod wpływem wielu czynników. Tworzą ją utwory lodowcowe uformowane podczas topnienia lodowca, pokrywającego ten teren u schyłku zlodowacenia środkowopolskiego.
W opracowaniach dotyczących procesów rzeźbotwórczych ostro zarysowana dolina Narwi w okolicach Łomży traktowana jest jako część pradoliny Niemen - Biebrza - Narew - Wisła związana genetycznie z odpływem wód topnieniowych sprzed czoła lądolodu zlodowacenia Wisły.
Szerokość doliny na obszarze Parku jest znacznie mniejsza niż w górnym i dolnym odcinku rzeki i wynosi 1,5 - 2,0 km. Dno doliny leży na wysokości 99 - 101 m n.p.m. Z obu stron otoczone jest wyniesieniami morenowymi wznoszącymi się 40 - 50 m nad jej poziom. Najwyższe wzgórza w bezpośrednim otoczeniu doliny osiągają 153 m n.p.m.
Istotnym krajobrazotwórczym czynnikiem jest duże zróżnicowanie rzeźby stoków. Spotyka się tu w wielu miejscach misy o płaskich dnach, osiągające długość 2 - 4 km i szerokość 1,0 - 1,5 km.
