Trzy literackie oblicza Marka Lechowicza - ::4lomza.pl:: Regionalny Portal

Po nieoczywistej powieści „Absurdut” i tomie poezji „Waniliowy sen”, Marek Lechowicz z powodzeniem zmierzył się z kolejnym gatunkiem literackim, czego efektem jest „3-mam się! Memuar niezobowiązujący”, dokument obecnych, bardzo burzliwych czasów.

– Można powiedzieć, że mamy tu taki swoisty tryptyk gatunków literackich – mówi Marek Lechowicz. – Pamiętniki pisałem już od wczesnej młodości, ale tutaj mamy coś innego,  niezobowiązujący pamiętnik z lat 2019-2021. I tak się złożyło, że jak zacząłem pisać, to wiosną 2020 roku pojawił się koronawirus, a kiedy kończyłem skończył się też covid, a później została zaatakowana Ukraina. Gabriel García Márquez napisał „Miłość w czasach zarazy”, mogę więc powiedzieć, że jest to mój taki „Pamiętnik czasów zarazy”, chociaż koniec końców zatytułowałem go zupełnie inaczej. To był trudny czas, choćby walka o to, żeby nie przekształcać naszego szpitala, o czym również pisaliście, zresztą zamieściłem w tych pamiętnikach kilka tekstów z 4lomza.

Nie tylko z tego powodu jest to dziennik nietypowy, widać w nim bowiem inspirację obecną kulturą obrazkową; stąd duża ilość zdjęć, a teksty są dość krótkie, co w żadnym razie nie jest dziełem przypadku. – Swoiście pojmowany obraz jest tutaj podstawą – wyjaśnia Marek Lechowicz. – Nawet napisałem we wstępie, że obecnie obraz jest podstawą, a tekst pisany dla wielu odbiorców jest już czymś archaicznym, bo koncentrują się na obrazie, przekaz słowny już do nich nie dociera. 

Aktualność i zarazem uniwersalny wymiar poruszanych tematów sprawiły, że autor postanowił zebrać je w zwartej formie, czego efektem jest licząca ponad 250 stron książka.

– Uznałem, że warto coś takiego opublikować, bo życie ciągle przechodzi obok nas, a pracując nad tym pamiętnikiem codziennie, nawet jak tylko zapisywałem jakieś hasła, zauważyłem, że później dzięki temu odkrywa się cały dzień czy jakieś zjawisko – mówi Marek Lechowicz. – Można więc powiedzieć, że ten pamiętnik jest lekarstwem, takim antidotum na amnezję, ale to też szczególny wycinek nie tylko z trzech lat mojego życia, ale w szerszym kontekście regionu, Polski czy świata. Dlatego może z czasem opublikuję te wcześniejsze pamiętniki, bo mam je już przepisane komputerowo; trzeba też będzie zeskanować archiwalne fotografie, ale jednak praca scenarzysty pochłania mnie bardziej i tym zajmuję się na co dzień.

Efektownie wydany „3-mam się! Memuar niezobowiązujący” – sztywna okładka, kredowy papier –ukazał się w formie pakietu, dopełniony, prezentującymi się równie okazale, „Absurdutem” i „Waniliowym snem”. Książki umieszczono w specjalnym etui, dzięki czemu tworzą artystyczną i kolekcjonerską całość, będąc jednocześnie zbiorem dotychczasowej, niebanalnej i oryginalnej, twórczości literackiej Marka Lechowicza. 

– To takie trzy w jednym, ten wspomniany już tryptyk – zauważa Marek Lechowicz. – Można to wydawnictwo określić mianem mojej podróży po gatunkach literackich. Scenariusz jest jednak zupełnie inną formą, bo dobrze, jak jest w nim mało przymiotników, ważne są dobrze opisane sceny. Pisząc książkę włączam zaś zupełnie inne myślenie obrazowe, takie typowo opisowe. Przyznam, że dużo mnie kosztuje przestawianie się na te tory, ale daje też dużo satysfakcji.

Obecnie Marek Lechowicz pracuje nad kolejnym projektem, współpracując nad nowym scenariuszem ze znanym reżyserem i scenarzystą Maciejem Pieprzycą, autorem głośnych i nagradzanych filmów „Ikar. Legenda Mietka Kosza” czy „Jestem mordercą”. 

– Niedawno wróciłem z festiwalu „Niepokorni Niezłomni Wyklęci” – mówi Marek Lechowicz. – Jest tam taka akademia filmowa i przyjęto na nią w ramach konkursu dziewięć scenariuszy, w tym również mój. Obecnie trwa nad nim praca, powstała już czwarta wersja. Współpracuję bezpośrednio z Maćkiem Pieprzycą, znanym reżyserem i okazało się, że razem kończyliśmy, tylko on rok czy dwa później, ten sam kierunek na łódzkiej „Filmówce”. Od razu znaleźliśmy więc wspólny język, zresztą on nie jest żadnym bufonem. Jesteśmy na etapie, że chciałby wyreżyserować ten film, albo pomóc mi przy nim w sposób producencki, ale wcześniej trzeba ten scenariusz pozmieniać i dopracować. Początkowo była to adaptacja książki „Sądzonym mi było żyć” Ewy Turzyńskiej, jednak filmów dokumentalnych o tematyce Holocaustu jest dużo, dlatego zdecydowałem się na film fabularny, bo to bardzo mocna opowieść, mogąca zainteresować widza. Podsumowanie tego konkursu na scenariusz i wręczenie nagród będzie w październiku/listopadzie.

Gdyby udało mi się zdobyć jakąś nagrodę czy wyróżnenie, miałbym podstawy do złożenia z Maciejem Pieprzycą oferty w amerykańskiej Fundacji Spielberga Shoah, która finansuje takie działania, jeśli dotyczą II wojny światowej i Holocaustu. Będzie to jednak tylko jedna szansa, dlatego ten scenariusz będzie musiał być dopracowany pod każdym względam – tam nikt nie zaprząta sobie głowy sugestiami poprawek czy zmian; albo projekt jest dobry i jest realizowany, albo do widzenia.

Kontakt w sprawie zakupu książek Marka Lechowicza: przez profil facebookowy autora oraz na stronie wydawnictwa http://parysproduction.com/

Wojciech Chamryk

Zdjęcia: Marek Lechowicz