Szara eminencja - ciekawość
Koniec starego roku to dobry czas na podsumowanie. Tylko po co? Przecież wiemy co się wydarzyło. Mniej więcej. A nawet, jeżeli nie jesteśmy do końca świadomi to w lustrze widać mijający czas. Czyż to nie jest ciekawsze?! No dobrze, to może nie jest. Ciekawość jest jednak jednym z duchów sprawczych. Dotyczy to całych społeczeństw, narodów i nas samych z osobna. Owszem, silna jest miłość, nienawiść, pogarda i współczucie. O ciekawości zapominamy. Tymczasem jest ona jak okrasa, omasta dodająca smaku. Jak sobie posmarujesz, tak sobie pościelisz.
Ciekawość jest jak Rasputin, Talleyrand naszego królewskiego życia. Wszak na własnej zagrodzie jesteśmy równi wojewodzie. Ciekawość jest jak doradca. Czasem zły czasem dobry. Potrafi przybierać różne kształty. Pcha nas do zdrady i do bohaterskich czynów. Na ogół nie jest wielka i wspaniała, ale zawsze jest. Towarzyszy nam zawsze i wszędzie. Ciekawe jak jest z nim – myśli podlotek, młoda panna zakochana w księciu z bajki. Kiedy kurtyna opadnie, a książę przemieni się po latach w ropuchę, doświadczona kobieta myśli zapewne jak to byłoby bez niego. W jednym i w drugim przypadku ciekawość uruchamia wyobraźnię. Potrafi rozświetlić drogę w zawiłościach ludzkich losów. Oczywiście najlepiej wstecz. Kiedy dobrymi chęciami wybrukowane piekło już znamy. Ciekawość potrafi oderwać nas od szarej rzeczywistości. Jest też niebezpieczna. Owszem. Kiedy igramy z przyszłością. Ta sama ciekawość, która daje wytchnienie, pozwala oderwać się od problemów otaczającego świata, może mieć zgubne skutki. Zawsze jednak, kiedy bezrefleksyjnie się ją traktuje. – Ciekawe czy agenci już wstali – myślał z rana nie jeden urzędnik lub polityk, który później zasypiał z zarzutami i nazwiskiem skróconym do pierwszej litery. Bolesne, ale prawdziwe. Na szczęście z drugiej strony jest cała masa ludzi, statystycznych Kowalskich, którzy pracują do pierwszego. Dla nich chwile życiowej ciekawość są jak delikatne pieszczoty duszy. Wyznaczają cele, dają życiu argumenty. Przywracają wiarę w człowieka i wolność jednostki. Ciekawość nie może bowiem istnieć bez wolności. Nie mam żadnych szczególnych uzdolnień, cechuje mnie tylko niepohamowana ciekawość – mawiał Einstein. Podobnie myśli zapewne wielu naukowców, przedstawicieli handlowych, hutników, rybaków i filozofów. To ciekawość jest jedną z cech, które wyróżniają nas na tym świecie.
Ryszard Kapuściński w Podróżach z Herodotem pisał, ze „przeciętny człowiek nie jest specjalnie ciekaw świata. Ot, żyje, musi się jakość z tym światem uporać, im będzie to kosztowało mniej wysiłku – tym lepiej. A przecież poznawanie świata zakłada wysiłek, i to wielki, pochłaniający człowieka. Większość ludzi, raczej rozwija w sobie zdolności przeciwne, zdolność aby patrząc – nie widzieć, aby słuchając – nie słyszeć.” To chyba nie jest najlepsze wyjście. Czas otrząsnąć się z marazmu i przypomnieć o drzemiącej w nas ciekawości.
W dbałości o ciekawość życia bądźcie jak bulteriery, jak wściekłe byki, jak Tommy Lee Jons w „Ściganym”! Ciekawego Nowego Roku!
Mariusz Rytel
