Post
Co to był za bal?! Ostatki w większości przypadków odbywały się tak jak początki. Skromnie. Pozostawaliśmy w oczekiwaniu na Wielki Post. O tym, że nadejdzie przepowiadały już wcześniej anioły apokalipsy na stacjach benzynowych. To nie prawda, że świat jest świecki do szpiku kości. Europie jest pewnie trochę głupio za brak rozsądnej preambuły i mocniejszego stwierdzenia o chrześcijańskich korzeniach. W związku z tym, wspiera religie i wyznania po cichu.
Niestety niektórych akcji dyplomatycznego wsparcia nie da się ukryć. Zaczęło się już kilka lat temu od zlikwidowania cukrowni w Łapach. To był element szeroko zakrojonej akcji w ramach Wspólnej Polityki Rolnej wspierającej tradycje. Dzisiaj ceny cukru sięgnęły dotąd niespotykanej wartości zenitu. Biorąc pod uwagę ceny artykułów spożywczych, nie sposób oprzeć się wrażeniu, że wszystko jest szyte grubymi nićmi. Nic bowiem, tak jak lektura karteczek z cenami w supermarkecie nie wprowadza w postny nastrój. Wszystko idzie, w kierunku niewyobrażalnego wręcz wsparcia wielkopostnych tradycji. Zaczęło się już w starożytności. Wszystko jednak rozwinęło się na poważnie w średniowieczu. Polski Wielki Post zajmował bardzo ważne miejsce w życiu i sercu obywateli Europy. To na polskich chłopach wzorowali się pustelnicy. Włościanie byli wzorem dla zakonów kontemplacyjnych, braci bosych i mniejszych też. Nie było w Polsce nic czego nie można byłoby przyjąć. O tak, w średniowieczu i później za złotego wieku szlachty, nie było w naszym kraju nic czego nie chcieliby powtórzyć na salonach Europy. Poza Wielkim Postem oczywiście. Dzisiaj może być podobnie. Nie tak samo, ale podobnie. Chodzi o to, że jak twierdzi nieodżałowana Nelli - „ Stoimy nad przepaścią. Musimy więc zrobić krok do przodu.” Nie dość, że niewiele gospodyń pamięta jak się robi porządny żurek. Niewiele więcej pamięta nawet jak się robi nieporządny. Na domiar złego wszystko czym w średniowieczu karmili się ludzie, dzisiaj już niebawem może być nieosiągalne nawet dla przedstawicieli klasy średniej. Gdyby taka w kraju była. Jajka, mąka, cukier ceny podstawowych produktów stawiają je na o wiele wyższej półce. Niedługo chleb ze smalcem i ogórkiem kiszonym pobije wszelkie rekordy cenowych marginesów. Nie tylko jako lokalne jadło, ale crem de la crem wszystkich dostępnych dań. Na drugim miejscu karty znajdziecie słoninę w occie i ocet w zasmażce cebulowej z połowę pieczarki. Nie wyobrażacie sobie jak niewiele brakuje do pustych ulic. Jeszcze bardziej smętnych twarzy i bimbrowni w każdej piwnicy. Wystarczy wizja. Dzięki temu większość dostępnych dla samorządów unijnych i własnych pieniędzy wykorzystywana jest na dofinansowanie hoteli, pensjonatów, prywatnych firm. Niewiele idzie na budowę dróg, kolei czy na inne sfery określane mianem infrastruktury co jak sądzi jedna pani polityk społeczeństwo nie rozumie co ów termin znaczy. Pani polityk i jej koledzy po fachu, na wszystkich szczeblach jakoś nie mogą, względnie nie chcą zrozumieć sytuacji, że oficjalną walkę o dobrobyt rozpoczęli jak to się mówiło dawniej - od d... strony. Nie trzeba być niesamowitym specjalistą ekonomicznym, żeby zrozumieć, że stadiony, muzea, pływalnie, buduje się później, kiedy będzie można tam dojechać. Ich wartość jest oczywiście bezdyskusyjna, ale o kolejności można byłoby już dyskutować. I tak, dzięki wspaniałym politycznym projektom rozwoju, coraz bardziej dosłownie i uroczyście obchodzi się czterdzieści dni postu.
Mariusz Rytel
