Czy chcesz spędzić kilka dni W CISZY I CIENIU KLASZTORU ? - ::4lomza.pl:: Regionalny Portal

*****

PUSTYNIA W MIEŚCIE

„Uradowałem się gdy mi powiedziano: pójdziemy do domu Pańskiego; Już stoją nasze nogi w twych bramach, o Jeruzalem”.     [Ps 122(121),1]

Pustynia w środku miasta to rzecz zadziwiająca. Z dala słychać jeszcze miejski gwar ale gdy kroki zmierzają w kierunku Opactwa Przenajświętszej Trójcy w Łomży, inny świat opada na człowieka jak obłok milczenia w powiewie łagodnego wiatru. Pustelnia w Opactwie otwiera swe gościnne progi dla świeckich wędrowców, którzy pragną zaczerpnąć z hojności Sióstr Mniszek Benedyktynek. Pustelnia to kilka pokoi – samotni, każdy pod patronatem innego świętego. Doskonałe miejsce do przedłużonej, skupionej modlitwy oraz spokojnej lektury. Prosty wystrój miejsca wprowadza w benedyktyńskie ubóstwo. Pustelnia oddaje człowiekowi nastrój nasycenia modlitwą i uwielbieniem, które w łomżyńskim Opactwie wznoszą umysły i serca do Boga od XVII wieku. Wystarczy przestąpić próg, a wszystko wyśpiewuje tam hymny na cześć Boga Stwórcy.

Dyskretna obecność Sióstr, towarzysząca gościom przebywającym w Pustelni, buduje podczas pobytu poczucie bezpieczeństwa. Wspaniała gościnność i krzepiące ciało (i ducha) posiłki dają poczucia komfortowego wypoczynku. Przeżycie choćby dwóch dni w Pustelni może naładować „duchowe akumulatory” na wiele tygodni. Tego „doładowania” doświadczam na własnej skórze, bo od mego pobytu w Celi św. Brunona  minął już miesiąc.

Jednego mi tylko brakowało podczas pobytu w pustelni – swobodnego dostępu do kościoła poza czasem Mszy Św., by móc pobyć bliżej Pana Jezusa w Tabernakulum. Niestety ogranicza nas klauzura, a kościół w ciągu dnia jest zamknięty.

Pustelnia Sióstr Mniszek Benedyktynek w Łomży to doprawdy miejsce niezwykłe. Kto chciałby posmakować samotności w prawdziwej bliskości Boga powinien wyruszyć na Stokową Górę do Łomży.

„Budowla Jego jest na świętych górach; Pan miłuje bramy Syjonu”. [Ps 87(86), 1].

(Elżbieta Połomska)

*****

Z NASZEJ DUCHOWOŚCI ...

Gościnność czyli przyjmowanie gości jest bardzo ważną czynnością duchową. Św. Benedykt nas uczy w każdym przychodzącym człowieku widzieć Chrystusa:

„ Wszystkich przychodzących do klasztoru gości należy przyjmować jak Chrystusa, gdyż On sam powie: 'Gościem byłem i przyjęliście mnie' – Mt 25, 35." (RB 53,1)

*****

„Duch benedyktyński sprzeciwia się wszelkiemu programowi zniszczenia. Jest to duch odzyskiwania i odnowy, zrodzony z głębokiej świadomości istnienia Bożego planu zbawienia”

(Jan Paweł II).

==================================================================================