ŚWIĘCI NA 9 PAŹDZIERNIKA: - ::4lomza.pl:: Regionalny Portal

======

Święty Deusdedit z Monte Cassino (+836)

                   Opat w benedyktyńskim opactwie w Monte Cassino. Został wybrany około 830 roku. Miejscowy szlachcic Sigard z Benevento pojmał go i umieścił w lochu. Następnie próbował zmusić mnichów z jego opactwa do wykupienia go. Deusdedit nie zgodził się jednak na to i zmarł śmiercią głodową, dlatego czczony jest jako męczennik.

======

Błogosławiony Aaron z Krakowa (+1059)

                     Pochodził prawdopodobnie z Kolonii albo z Leodium. Do Polski zabrał go ze sobą lub sprowadził książę Kazimierz Odnowiciel, którego wuj Herman był wówczas arcybiskupem kolońskim. Początkowo był mnichem, a może i opatem w Tyńcu. Tak przynajmniej głosi benedyktyńska tradycja klasztorna. Na biskupstwo krakowskie powołano go być może w r. 1046, przy czym sakrę przyjął w Kolonii. Kiedy i z jakiego tytułu został arcybiskupem oraz otrzymał paliusz, nie jest wyjaśnione. Podobnie rzecz ma się z wielu innymi szczegółami dotyczącymi tej postaci. Do jej biografii brak nam solidnej podstawy źródłowej. Stąd szereg hipotez i przypuszczeń czynionych przez historyków. Reprezentował Aaron na terenie Polski nurt reformy kościelnej i u boku Odnowiciela przyczynił się zapewne wielce do odbudowy organizacji kościelnej, zniszczonej w niepokojach po śmierci Mieszka II. W archiwum katedry krakowskiej zachował się rękopis
z napisem Aaron episcopus, z czego wysnuwa się wniosek, iż zasłużył się on m.in. założeniem biblioteki kapitulnej. Zmarł w r. 1059, prawdopodobnie 9 października. Taki przynajmniej termin obchodzenia w Tyńcu jego pamiątki przytoczył siedemnastowieczny historyk zakonny Stanisław Szczygielski, który nazwał Aarona błogosławionym. Wcześniejszych śladów jakiegokolwiek kultu brak. Poza niektórymi zbiorami hagiograficznymi nigdzie też nie był później wspominany jako błogosławiony.

======

Święty Alfan z Salerno (+1085)

                   Mnich w benedyktyńskim opactwie w Monte Cassino. Później został wybrany arcybiskupem w Salerno, we Włoszech. Alfan był obecny przy śmierci papieża Grzegorza VII.

======

Święty Gislen (+680)

                 Nazywany jest również Gislain lub Guislain. Najpierw był pustelnikiem w lesie w Hainault, w Belgii. Założył opactwo benedyktyńskie w pobliżu Mons. Służył tam jako opat przez 30 lat i był opiekunem św. Waldetrudy i Aldegundy. Lambert i Waleriusz byli dwaj jego uczniami.

======

Błogosławiony Wincenty Kadłubek (+1223)

                    Interesuje nie tylko hagiografów i historyków Kościoła. Jest zarazem Mistrzem Wincentym, autorem ciekawej Kroniki polskiej i dlatego interesuje żywo historiografów, którzy poświęcili mu niejedną rozprawę. Te, które napisano w ostatnim półwieczu, od wnikliwego studium O. Balzera poczynając, a na nowej próbie syntetycznego ujęcia zaproponowanego przez Brygidę Kürbis kończąc, nie tylko wybitnie poprawiły zepsutą reputację kronikarza, ale także oświetliły niejedno z jego biografii i twórczości. Wiele rzeczy wyjaśniono, pojawiły się jednak nowe wątpliwości, zwłaszcza co do szczegółów przytoczonych przez Długosza. Kadłubek urodził się około r. 1160 (albo nieco wcześniej), w miejscowości Karwów pod Opatowem. O rodzinie, na której temat snuto rozmaite hipotezy, nic właściwie nie wiemy. Późniejsze ustosunkowania pozwalają zakładać, że była związana z dworem, a przynajmniej mile na nim widziana. Można przypuszczać, że początkowe wykształcenie otrzymał w kraju, nie wiemy jednak znów, czy w jakiejś szkole na prowincji, czy też dopiero w krakowskiej szkole katedralnej. Wówczas wszedł prawdopodobnie w środowisko krakowskiego duchowieństwa, któremu przewodził biskup Gedko. Studiował następnie za granicą, ale znów trudno powiedzieć z całą pewnością, czy tylko w Paryżu, jak się powszechnie przypuszcza, czy także w Bolonii i gdzie indziej. Przywiózł stamtąd nie tylko bardzo duży jak na owe czasy zasób wiedzy, ale również wysoką kulturę, która z niego - Sarmaty (w najlepszym tego słowa znaczeniu), uczyniła zarazem prawdziwego Europejczyka. Predestynowało go to do zajmowania wysokich urzędów. Spełniał je może już po powrocie w kapitule krakowskiej i na dworze Kazimierza Sprawiedliwego, którego do końca życia podziwiał i cenił. Po śmierci księcia (1194) objął prepozyturę w Sandomierzu. I znów nie wiadomo, czy było to pewnego rodzaju usunięcie się na ubocze, wywołane niesprzyjającymi układami politycznymi lub personalnymi, czy też zwyczajne objęcie urzędu, który nie odrywał go bynajmniej od spraw publicznych. Druga hipoteza wydaje się tym bardziej zasadna, że w tym czasie Wincenty czynił hojne nadania i nie przestawał być kandydatem na stolicę biskupią w Krakowie; może nawet w Sandomierzu dopiero stał się nim naprawdę. Objął tę stolicę po spornej elekcji i zatwierdzeniu przez Innocentego III w r. 1203, sakrę zaś przyjął z rąk arcybiskupa Kietlicza, którego polityki i dążeń reformatorskich był zawsze zwolennikiem. Diecezją rządził krótko, ale uczynił dla niej niemało. Konsekrował więc kościół na Kleparzu, zreformował prowincjonalne kapituły, poczynił nowe nadania, popierał zakony, zwłaszcza cystersów, brał żywy udział w poczynaniach Kietlicza, a w r. 1215 uczestniczył w IV soborze lateraneńskim. Mimo tej aktywności bardzo prędko zrezygnował z rządów diecezją. I znów nie wiemy, jakie były przyczyny i okoliczności tej rezygnacji. W r. 1217 przeniósł się do Jędrzejowa i przywdział habit cysterski. Tam też napisał czwartą część swej Kroniki. Zmarł 8 marca 1223 r. i pochowany został przed głównym ołtarzem w cysterskim habicie, ale z paliuszem. -Mnisi jędrzejowscy nie najlepiej zadbali o pamięć po mistrzu pióra-. Mimo to od najdawniejszych czasów otaczała go cześć wiernych, którą pismem gruntowali następcy na kanoniach: Długosz i Szymon Starowolski. Beatyfikował Wincentego w r. 1764 Klemens XIII. W r. 1962 wszczęto proces kanonizacyjny. Wymienia go nowe Martyrologium Rzymskie.

======

Święty Goswin z Anchin (+1165)

                  Urodził się około r. 1086 w Douai. Filozofię studiował w Paryżu; wtedy też słuchał wykładów Abelarda. Po powrocie do rodzinnego miasta otrzymał kanonię. To go jednak nie zadowoliło. Po przezwyciężeniu wewnętrznych rozterek około r. 1115 wstąpił z bratem Bernardem do benedyktynów w Anchin. Tam też otrzymał święcenia kapłańskie, a potem obowiązek zajmowania się nowicjuszami. Na ich użytek zredagował De novitiis instruendis, florilegium tekstów patrystycznych
i monastycznych. Razem z opatem zmierzał ku reformie. Wysłano go dlatego do opactwa w Soisson, do św. Medarda i do Reims. Wszędzie wprowadzał zmiany na lepsze. Z ducha były to reformy kluniackie,  ale do Cluny nie nawiązywały i niejedno czerpały ze zwyczajów cysterskich. Potem jeszcze na życzenie papieża reformował opactwo w Compi-gne. Gdy w r. 1130 lub 1131 opat z Anchin został biskupem w Arras, jego powołano na następcę. Zasłużył się wtedy troską o klasztorne skryptorium. Wyszło z niego sporo rękopisów, także iluminowanych; niektóre z nich zachowały się do dzisiaj. Goswin zmarł 9 października 1165 r.

======

Święty Lambert z St. Gislen (+680)

               Mnich  benedyktyński w Hainault. Uczeń św. Gislena. Pracował nad rozszerzeniem  monastycyzmu na obszarze wokół Hainault, w Belgii.

======

Święty Valery z St. Gislen (+680)

           Mnich  benedyktyński w Hainault. Uczeń św. Gislena. Pracował nad rozszerzeniem  monastycyzmu na obszarze wokół Hainault, w Belgii.