ŚWIĘCI NA 25 SIERPNIA:
-Święta Ebba z Coldingham (Starsza) (+683)
=
Święty Grzegorz z Utrechtu (+776)
=
Święty Gurlöes (+1057)
=
Święta Hunegunda (+690)
=
Święty Teodoryk z Saint-Hubert (+1086)
=
patrz poniżej
======
Święta Ebba z Coldingham (Starsza) (+683)
Córka Etelfryda, króla Nortumbrii, i siostra św. Oswalda, po śmierci ojca uszła do Szkocji. Tam też dała się ochrzcić. Potem z ręki biskupa Finana przyjęła welon dziewic i w Coldingham została benedyktyńską mniszką. Sławna już ze swej świętości, przyjmowała tam św. Kutberta, a także wychowywała św. Etelredę. Dzięki jej interwencji wypuszczono z więzienia św. Wilfryda. Gdy spostrzegła,
że wspólnota zakonna zaczęła się rozluźniać, dokonała reformy. Była ta reforma skuteczna do czasu. Po śmierci Ebby, która nastąpiła 25 sierpnia 683 roku, pojawiły się nowe oznaki rozluźnienia. Około 686 roku klasztor na skutek pożaru przestał istnieć. Odnowiono go dopiero po najazdach duńskich. Wtedy też rozniecono na nowo kult świętej.
======
Święty Grzegorz z Utrechtu (+776)
Mnich benedyktyński, uczeń i współpracownik św. Bonifacego. Około 752 roku został opatem benedyktyńskim w Utrechcie
i kierownikiem szkoły założonej celem nawracania Fryzów. Przez dwadzieścia dwa lata zarządzał diecezją utrechcką, choć biskupem nie był. Zmarł w 776 roku.
======
Święty Gurlöes (+1057)
Był opatem w benedyktyńskim klasztorze w Brytanii, we Francji
w okresie najbardziej pomyślnym dla benedyktynów we Francji.
======
Święta Hunegunda (+690)
Była przymuszona do małżeństwa, ale została zwolniona z przysięgi małżeńskiej. Udała się z pielgrzymką do Rzymu. Tam papież Witalian pomógł jej w wyborze życia zakonnego. Wstąpiła do opactwa benedyktyńskiego w Homblieres, we Francji, a jej były mąż służył tam jako kapelan.
======
Święty Teodoryk z Saint-Hubert (+1086)
Urodził się 11 listopada 1007 r. w Leernes, w prowincji Hainaut (Belgia). Miał dopiero dziesięć lat, kiedy został w Lobbes oblatem benedyktyńskim. Przebywał potem w Stavelot i w Mauzon. W lutym 1056 r. został w Saint-Hubert opatem. Przeprowadził wówczas reformę na modłę Ryszarda z Saint-Vannes, opactwo wyposażył w nowe dobra, założył osiem przeoratów. Był przyjacielem Grzegorza VII, który też wydzielił jego opactwo z granic diecezji, ustanawiając tzw. abbatia nullius. W sporze o inwestyturę stał zdecydowanie po stronie papieża. Zmarł 25 sierpnia 1086 r. Jego życiorys stał się cennym świadectwem epoki, w której żył.
