Pejzaże z lodu
Oto siła wyobraźni. Wystarczy pójść na spacer, np. tuż pod Łomżę, gdzie powstały te fotografie. Z Grobli Jednaczewskiej zawsze można zobaczyć coś inspirującego. Dla kogoś wyczulonego na piękno jest tu nadmiar emocjonalnych obrazów i miła trudność wyboru. Wystarczy wejść w ogrom łąk nadnarwiańskich jeszcze nie całkiem zmienionych „cywilizacją ludzką”, zdawałoby się „zwyczajnej pustki, na której nic się nie dzieje”. Autor umiał dostrzec na równej tafli rozlewisk wrażenie przestrzennych figur: górskie szczyty lub spiętrzone bryły lodu, a wyżej niczym na płaskowyżu Nazca w Peru wizerunek kolibra w locie. Jak to możliwe, że są posiadacze aparatów, którzy narzekają na brak tematów - przechodzą obok, patrzą i nie widzą w tych zamrożonych krajobrazach zmieniających się wraz z pogodą - nieskończoności fantastycznych obrazów. Brawa dla Autora za pyszne, wieloznaczne kompozycje lodowe, odnajdowane ze smakiem, świadome.
