Gazeta Bezcenna nr 49
Abonament polityczny
Polacy oddali już wiele tak nielicznym.... ale wtrącać się w relacje: naród – telewizor, to tak jakby wchodzić między młot a kowadło
W okresie tzw.: transformacji ustrojowej naród przeszedł już wiele. Na początek hiperinflacja zniszczyła oszczędności, później ktoś ukradł pieniądze z Funduszu Obsługi Zadłużenia Zagranicznego, ruskie wcisnęli nam za dużo gazu, kilka tysięcy naszych chłopców “stabilizuje” militarnie sytuację na świecie. Elity na potęgę kombinują i kradną ale nikt, na Jowisza, nigdy nie przeszkadzał nam oglądać telewizji! Aż tu nagle, awantura o abonament. Ludziska nie płacą, więc trzeba ich zmusić. I to jak!? Specjalne uprawnienia dostanie listonosz a jak to nie pomoże to się będzie domniemywać, że każdy jest fanatykiem szklanego ekranu i słucha radia. Ale to się może źle skończyć. Wie to Sojusz Lewicy Demokratycznej. Wbrew zapowiedziom, prezydium Klubu nie podjęło decyzji w sprawie projektu nowelizacji ustawy (tej od Rywina), która ma ułatwić egzekwowanie abonamentu radiowo – telewizyjnego. I tu reakcja wasali była niespodziewana. Zatroskani o swoje trzódki, zaczęli narzekać szefowie mediów publicznych. Niektórzy to podobno nawet grozili, że z kanału SLD 24 zrobią znowu TVP Regionalną. Najlepszy był jednak przewodniczący Rady Nadzorczej Polskiego Radia – Andrzej Długosz, który za przykład raju podał Wielką Brytanię gdzie “jak za okupacji” jeżdżą specjalne służby i sprawdzają kto odbiera sygnał i za niego nie płaci. Aż strach pomyśleć co chodzi po głowie przewodniczącemu.
Swoją drogą znamienita część mieszkańców tego kraju mieszka poza zakładem zamkniętym w Choroszczy. Więc czemu mówi się do nich tak czule, z naiwnym uśmieszkiem? Tiu, tiu, tiu, gziećny Kowalski, Nie będzie abonamenciku?! Nie będzie serialiku! Człowiek się czuje jak na oddziale noworodkowym dla dorosłych. Dlaczego? W imię zasad...!– odpowiedziałby Bogusław Linda. Zasady są za to proste. Obywatel ma płacić, a w nagrodę przypomni sobie po raz 50 – że kiedyś można było z piskiem opon wchodzić w zakręty dużym Fiatem, w serialu o milicjancie który został posłem. Jak naprawdę zmienił się przystojniak, który już bez hitlerowskiego mundury prowadzi teleturniej. A dowódca T34 wcale nie ożenił się z Marusią bo nazywa się Pedros. Bardziej wartościowe programy z cyklu “Teatr Telewizji” pochodzą z czasów kiedy Fronczewski miał grzywę Pana Kleksa. A cykl: “Kocham Kino” konkuruje w paśmie z “Różową Landrynką”.
Mam lepszy pomysł! Zamiast nakładać kary i rygorystycznie wysyłać pracowników poczty z misją zbiórki na misję publicznych mediów i SLD, najpierw wprowadzić programy, które w bardziej subtelny sposób pokazywałyby korzyści płynące z opłaty. Rano – “Kawa czy Abonament”. Później program dla rodziców: “Porozmawiajmy o Abonamencie”. W tzw. międzyczasie, kreskówka: “Żwirek i Muchomorek płacą Abonament”. Wieczorem, po Wiadomościach (głównie o rosnącej ściągalności abonamentu) film: “Conan – poborca Abonamentu”. “W Jedwabnem nie chcą płacić Abonamentu” - to temat na kolejny program, z cyklu: “Sprawa dla reportera” itd., itd.
Trzeba mieć Wizję Panowie!
Mariusz Rytel
Swoją drogą znamienita część mieszkańców tego kraju mieszka poza zakładem zamkniętym w Choroszczy. Więc czemu mówi się do nich tak czule, z naiwnym uśmieszkiem? Tiu, tiu, tiu, gziećny Kowalski, Nie będzie abonamenciku?! Nie będzie serialiku! Człowiek się czuje jak na oddziale noworodkowym dla dorosłych. Dlaczego? W imię zasad...!– odpowiedziałby Bogusław Linda. Zasady są za to proste. Obywatel ma płacić, a w nagrodę przypomni sobie po raz 50 – że kiedyś można było z piskiem opon wchodzić w zakręty dużym Fiatem, w serialu o milicjancie który został posłem. Jak naprawdę zmienił się przystojniak, który już bez hitlerowskiego mundury prowadzi teleturniej. A dowódca T34 wcale nie ożenił się z Marusią bo nazywa się Pedros. Bardziej wartościowe programy z cyklu “Teatr Telewizji” pochodzą z czasów kiedy Fronczewski miał grzywę Pana Kleksa. A cykl: “Kocham Kino” konkuruje w paśmie z “Różową Landrynką”.
Mam lepszy pomysł! Zamiast nakładać kary i rygorystycznie wysyłać pracowników poczty z misją zbiórki na misję publicznych mediów i SLD, najpierw wprowadzić programy, które w bardziej subtelny sposób pokazywałyby korzyści płynące z opłaty. Rano – “Kawa czy Abonament”. Później program dla rodziców: “Porozmawiajmy o Abonamencie”. W tzw. międzyczasie, kreskówka: “Żwirek i Muchomorek płacą Abonament”. Wieczorem, po Wiadomościach (głównie o rosnącej ściągalności abonamentu) film: “Conan – poborca Abonamentu”. “W Jedwabnem nie chcą płacić Abonamentu” - to temat na kolejny program, z cyklu: “Sprawa dla reportera” itd., itd.
Trzeba mieć Wizję Panowie!
Mariusz Rytel
