Dwa spojrzenia
Galeria Sztuki Współczesnej zaprasza 18 czerwca 2021 roku od godz. 12.00 na wystawę akwarel Grażyny Kędzielawskiej i fotografii Macieja Kędzielawskiego. Wystawa jest udostępniona bez oficjalnego otwarcia. Obowiązują obostrzenia sanitarne (dystans, dezynfekcja, maseczka) i ograniczenie liczby zwiedzających w jednym czasie do 6 osób. Wystawa trwa do 9 lipca 2021 roku.
Grażyna Kędzielawska ukończyła Akademię Sztuk Pięknych w Krakowie – Wydział Grafiki w Katowicach (1972) oraz Państwową Wyższą Szkołę Filmową, Telewizyjną i Teatralną im. Leona Schillera w Łodzi (1977). W dorobku ma 30 filmów dokumentalnych i 1 fabularny, pisze scenariusze filmowe oraz jest wykładowcą akademickim. Od 1978 współpracuje z Wytwórnią Filmów Oświatowych w Łodzi, od 1988 wykłada reżyserię w łódzkiej Szkole Filmowej, obecnie jako profesor zwyczajny. Pod jej opieką pedagogiczną powstało kilkaset etiud filmowych. W latach 1994-2001 współpracowała z Telewizją Polską, w tym okresie zrealizowała kilkanaście filmów dla TVP 1 i TVP 2. Jest autorką „Przewodnik dokumentalisty”, który został wydany w 2012 roku. Prowadziła warsztaty dla filmowców, m.in. w Cardiff, Mińsku, Rogowie. Jest laureatką festiwali filmowych: w Krakowie (nagrody za film „Michał” – 1979, „Góra” – 1983, „Portret ze słów” – 1985), Lipsku (nagroda za „Inny dom” – 1981) i Łodzi (nagroda za „Portret ze słów” – 1986). W 2013 roku została odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi, w 2018 – Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. Należy do Stowarzyszenia Filmowców Polskich. Autorka związana jest z Łomżą, Łodzią oraz Gietkami nad Pisą. Miała liczne wystawy w Łomży: 1978, 1980 (Biuro Wystaw Artystycznych), 1995, 1999, 2005, 2010, 2016, 2018 (Galeria Sztuki Współczesnej Muzeum Północno-Mazowieckiego) – indywidualne oraz z członkami własnej rodziny. Grażyna Kędzielawska od zawsze maluje akwarele. Już dawno osiągnęła w tej technice poziom mistrzowski, ale wciąż znajduje przyjemność w odkrywaniu nowych sposobów przedstawiania ulubionych tematów. Na wystawie dominują portrety – nacechowane indywidualną ekspresją i metaforycznym ujęciem skłaniają do refleksji nad kolejami ludzkich losów.
Maciej Kędzielawski prezentuje dwa cykle fotografii. Seria „Resztki” jest kontynuacją „Zanikającej ziemi” i przedstawia realny świat śmieci – resztek, które pozostawiamy po sobie. Autor podejmuje próbę ewaluacji przedmiotu od pełnego planu do super detalu w fotografii makro. W warstwie narracyjnej ma to na celu zwrócenie uwagi na zatrważający problem ilości produkowanych śmieci w obrębie jednostki i populacji. Jak stwierdza artysta: „Pozostawiamy po sobie resztki – od poczęcia do śmierci – nie zwracając czasem najmniejszej uwagi na nie oraz ich ilość. Nie obchodzą nas w momencie, gdy się z nimi rozstajemy pozostawiając je zapomnianymi – martwymi. Ja je zbieram, selekcjonuję w różnych naczyniach – mieszam na planie studia – obserwuję poprzez matrycę cyfrową aparatu – starannie oświetlam – robię próby i wybieram obraz do druku. Czy przestałem produkować resztki, które wywożone są pod ogólną nazwą śmieci ? Nie, i wiem, że przede mną jeszcze wiele pracy nad sobą i zmian w moim funkcjonowaniu na tej biednej planecie”. Drugi cykl „Struktury” stanowi próbę zdefiniowania odczuć, jakie towarzyszą autorowi na obecnym etapie obcowania z obrazem fotograficznym i rysunkiem. Mówi: „Od momentu pierwszego zdjęcia zawsze prześladowało mnie pytanie „po co?” Co mną kieruje, że rejestruję ten a nie inny kadr ? Czy to jest sprawa światła, motywu, układu przestrzeni, koloru...? Przez długi czas przestałem się tym zajmować, robiłem zdjęcia bez zadawania sobie pytań typu „po co ?”, oczywiście pytanie „po co ?” pozostawało gdzieś głęboko we mnie pod pokładem innych aspektów jak np. fascynacja światłem. Dziś próbuję zmierzyć się z tym pytaniem ponownie penetrując strukturę obrazu fotograficznego docierając do najmniejszej cząstki. Ingeruję w nią zmieniając jej konsystencję za pomocą rysunku w ogromnym powiększeniu. Aby uzyskać odpowiedź na pytanie „po co” muszę pracować na bardzo dużych plikach do druku co przypomina mi pracę z fotografią analogową, której finał do samego końca pozostaje niewiadomą".
Maciej Kędzielawski jest absolwentem Akademii Sztuk Pięknych im. Władysława Strzemińskiego w Łodzi (dyplom w 2000 roku w pracowni sitodruku prof. Andrzeja Smoczyńskiego z aneksem w pracowni fotografii prof. Ireneusza Pierzgalskiego). Od 2005 roku pracuje na Wydziale Operatorskim Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi, obecnie na Wydziale Operatorskim i Realizacji Telewizyjnej (specjalność: film animowany i efekty specjalne). W 2012 roku uzyskał doktorat w dziedzinie fotografii, w kwietniu 2020 roku – habilitację, w lutym roku 2021 otrzymał tytuł profesora PWSFTviT, tzw. mianowanego (uczelnianego). Prowadzi wykłady oraz angażuje się jako scenograf i opiekun przy realizacji studenckich etiud filmowych. Współpracuje z prof. Ewą Braun przy warsztatach scenograficznych dla studentów Reżyserii w łódzkiej PWSFTviT. Jako artysta plastyk wiele czasu poświęca fotografii i grafice cyfrowej, którą tworzy na bazie własnych zdjęć i rysunków. Swoje prace wielokrotnie wystawiał w Galerii Sztuki Współczesnej Muzeum Północno-Mazowieckiego w Łomży (1994, 1999, 2005, 2010, 2016, 2018). W 2019 roku miał dwie wystawy indywidualne za granicą. Zaprezentował kilkanaście prac z cyklu „Zanikająca ziemia” w Lodzkie House w Brukseli (Sq. Marie-Louise 2) oraz Amazing Digital Studios w Paryżu (14 rue Mederic). Ponadto bierze udział w wystawach zbiorowych i plenerach plastycznych.
