SPONSOR ŁOMŻYŃSKIEJ JESIENI KULTURALNEJ 
CLOSTERKELLER – koncert
Support: MEMEMBRIS i NAUMACHIA
Muzyka Closterkeller, tak jak kolorowe tytuły płyt ukazuje różne odcienie i barwy, jednak trzeba zaznaczyć, że główną siłą napędową grupy jest charyzmatyczna wokalistka, o wspaniałej i nieprzeciętnej barwie głosu, która swoją osobowością i pięknymi, refleksyjnymi, pełnymi głębokich przemyśleń lirykami zapisała się na stałe w historii muzyki jako jedna z najlepszych wokalistek i jako najwybitniejsza poetka polskiego rocka.
Oprócz Anji trzon grupy tworzą obecnie: Michał Rollinger - klawiszowiec, Gerard Klawe - jeden z najlepszych perkusistów młodego pokolenia, Freddie - gitarzysta oraz Pucek - grający na gitarze basowej.
www.anja.pl
30 października 2004 r. 18.00
Klub PopArt, MDK- DŚT, ul. Wojska Polskiego 3
Closterkeller jest czołowym przedstawicielem nurtu tzw. „klimatycznego” rocka na polskiej scenie. Rozpoczynali w 1988 roku, grając ciężką muzykę spod znaku brytyjskiej nowej fali. Rozpoczynali od startów na licznych przeglądach dla młodych zespołów. Początkowo bez sukcesów, rozwijali się jednak bardzo szybko i kolejny, 1989 rok, należał już do nich. Wygrali wszystkie największe konkursy w kraju.
W ciągu szesnastu lat swojej kariery zespół zyskał miano kultowej formacji sceny polskiej. Grono słuchaczy Closterkeller jest bardzo szerokie. Są lubiani zarówno przez starszych jak i młodszych, na koncerty przychodzi młodzież rekrutująca się zarówno ze środowisk tzw. metalowych, gotyckich, rockowych aż do słuchaczy muzyki pop. Bierze się to niewątpliwie z dużej różnorodności stylistycznej utworów zespołu. Od czasów debiutu muzyka grupy przeszła ewolucję od chorych, zimnofalowych brzmień, poprzez flirt z ciężkim metalem do psychodelicznego, nieco „zakręconego” rocka z elementami gotyku.
Mimo tej różnorodności Closterkeller posiada swój własny, łatwo rozpoznawalny, charakterystyczny styl i jest zespołem wyróżniającym się od innych w pierwszej lidze polskiego rocka. Od wielu lat niezmiennie plasują się w czołówce najpopularniejszych zespołów rockowych pomimo, że grają muzykę nieco trudniejszą i bardziej ambitną, a ich najmocniejszą stroną są specyficzne ciężkie i mistyczne utwory (polecamy Violette, A ona, ona, Cisza w jej domu czy Grzech), udało im się wylansować kilka dużych przebojów jak: W moim kraju, Agnieszka, Scarlett, Na krawędzi, Czas komety czy Władza.
Closterkeller występował wielokrotnie, z powodzeniem na największych scenach koncertowych kraju (także sapportując z powodzeniem zagraniczne gwiazdy dużego formatu jak np. Jethro Tull, Cocteau Twins czy Paradise Lost), ich teledyski goszczą na ekranach polskich telewizorów, a wywiady zamieszczały największe pisma (nie tylko muzyczne).
Należy wspomnieć iż „Cyan” był pierwszą polską płytą z dodatkową ścieżką z programem komputerowym zawierającym oprócz zdjęć bardzo dużą ilość ciekawych informacji o grupie. Od tego czasu każda kolejna płyta zawierała ścieżkę multimedialną. Koniec 2000 przyniósł przekrojową składankę „Pastel”. Wydawnictwo tworzą dwa krążki - płyta CD zatytułowana „Past” i płytka multimedialna „El”. „Past” jest typową składanką w stylu „The best of...”, zaś na „El” znajdujemy bardzo dużo wiadomości o zespole, między innymi wywiad z Anją zrealizowany w formie krótkiego filmu, zdjęcia, video i nie publikowane dotąd ciekawostki w mp3 pochodzące z różnych okresów działalności zespołu. Album cieszy się dużym uznaniem fanów - szczególnie dotyczy to części multimedialnej.
W 2002 zespół zagrał bardzo udane koncerty na festiwalach gotyckich we Wiedniu (Dark Nation Day) i Budapeszcie (Gothic Night). W grudniu 2002 za namową firmy Metal Mind Anja nagrała angielskie wersje utworów z płyty „Graphite”. Ukazała się ona 10.02.2003 i już po pierwszym przesłuchaniu wprawiła wszystkich w osłupienie, Anja zaśpiewała tu jeszcze lepiej niż na polskojęzycznej wersji. Jest to namacalny, lub raczej słyszalny efekt jej ciągłego rozwoju wokalnego. Angielskie wersje utworów nie umniejszają pierwotnej wartości dzieła, przeciwnie dodają mu nowego wymiaru. W sierpniu ukazała się pierwsza płyta DVD zespołu Closterkeller zatytułowana „ActIII - live 2003”. Jest ona zapisem koncertu zagranego 11.04.2003 w gmachu TV w Krakowie. Był to koncert niesamowity, piękny, przesiąknięty tym wszystkim, co w Closterkeller najwspanialsze. Obok klasyków z dorobku grupy usłyszeliśmy utwory nowe, zapowiadające kolejne dzieło – „Nero”. Oprócz tego na płycie znalazło się kilka teledysków oraz fragmenty archiwalnych koncertów jeszcze w starym składzie, a także wywiad, teksty, fotografie i inne dodatki.
W czerwcu grupa wyjechała do Niemiec i wzięła udział w największym gotyckim festiwalu - lipskim Wave Gotik Treffen. Profesjonalizm i ciągła pasja twórcza pozostawiła u publiczności miłe wrażenia.
Studyjny krążek „Nero” ujrzał światło dzienne 16.10.2003 r. Ukazał się w dwóch wersjach - digipack i jewel box. Na jewel box znajduje się multimedialna prezentacja dotychczasowego dorobku zespołu), teledysk do utworu Poza granicą dotyku i wersja tzw. ciężka Ktokolwiek wie, zaś Digipack zawiera wersję tzw. lżejszą Ktokolwiek widział oraz dodatkowo utwór Grzech w nowej aranżacji. Tą płytą, Closterkeller utwierdził swoją dominującą pozycję na rynku mrocznej muzyki w Polsce. Płyta „Nero” niesie ciężką, klimatyczną i dość mocną muzykę rockową, czasem tylko odzywają się tam elementy gotyku i metalu. Świat „Nero” jest ciemny, zamglony i chłodny. Słowa „radość” nie ma tu w żadnym tekście, a jedynym uśmiechem są księżycowe refleksy w kroplach deszczu.
„Żaden z kolorowych tytułów płyt Closterkellera nie był tak dobrze dobrany do muzyki jak ten. Nero po włosku znaczy „czarny” i mamy tu do czynienia z najbardziej mrocznym albumem zespołu. W porównaniu z poprzednią studyjną płytą Graphite, w składzie grupy nastąpiły istotne zmiany (Paweł Pieczyński i Krzysztof Najman zostali zastąpieni przez Marcina Mentela i Marcina Płuciennika), jednak Closterkeller zachował swój charakterystyczny styl.
Na Nero zespół podąża w kierunku wytyczonym przez tytułowy utwór z Graphite – dominuje tu identyczny klimat, tworzony głownie przez posępnie brzmiące klawisze. Znów pojawiają się „odjechane” dźwięki syntezatora, dobierane jednak w bardziej przemyślany sposób, niż dotychczas. Patrząc jak toniesz trochę zaskakuje: niesamowity czad, zwrotki niemalże wyrecytowane przez Anję, a jej głos słychać z dalszego planu (efekt zamierzony, czy wpadka produkcyjna?).
W tytułowym utworze – najbardziej przesyconym elektroniką – pojawia się jeszcze inna nowa jakość: hipnotyczna monotonia, transowość. Nie brak też mocnego gitarowego riffowania (On przychodzi nocą), jednak najbardziej wstrząsający efekt udało się osiągnąć zupełnie innymi środkami. Sposób, w jaki Anja moduluje głos w Królowej, wywołuje zimne dreszcze, szczególnie – jeśli uświadomimy sobie, że ten nasycony efektem echa numer traktuje o schizofrenii.
Nero to również krok do przodu, jeśli chodzi o przekaz słowny. Anja rozwija tu motywy, które najbardziej lubię w jej tekstach – mało kto potrafi równie intrygująco mówić o różnych rodzajach złudzeń jakim ulegają ludzie: mirażem może być uczucie, ale i religia...
Nie mam najmniejszych wątpliwości, że dla wszystkich fanów gotyku i klimatycznego metalu Nero jest po prostu pozycją obowiązkową (sądząc z reakcji na koncertach, którą mogłem zaobserwować, wielu z nich zna już ten materiał na pamięć).
Wszyscy inni fani rocka też koniecznie powinni tej płyty posłuchać.
Paweł Brzykcy (Teraz Rock)"
W listopadzie miała miejsce trasa Dark Stars, której Closterkeller był główną gwiazdą. Grupa promowała swój nowy materiał. Koncertom towarzyszyła mistyczna aura, doskonałe brzmienie. Po raz kolejny grupa potwierdziła klasę.
Oprócz Anji trzon grupy tworzą obecnie: Michał Rollinger - klawiszowiec, Gerard Klawe - jeden z najlepszych perkusistów młodego pokolenia, Freddie - gitarzysta oraz Pucek - grający na gitarze basowej.
www.anja.pl
30 października 2004 r. 18.00
Klub PopArt, MDK- DŚT, ul. Wojska Polskiego 3
Closterkeller jest czołowym przedstawicielem nurtu tzw. „klimatycznego” rocka na polskiej scenie. Rozpoczynali w 1988 roku, grając ciężką muzykę spod znaku brytyjskiej nowej fali. Rozpoczynali od startów na licznych przeglądach dla młodych zespołów. Początkowo bez sukcesów, rozwijali się jednak bardzo szybko i kolejny, 1989 rok, należał już do nich. Wygrali wszystkie największe konkursy w kraju.
W ciągu szesnastu lat swojej kariery zespół zyskał miano kultowej formacji sceny polskiej. Grono słuchaczy Closterkeller jest bardzo szerokie. Są lubiani zarówno przez starszych jak i młodszych, na koncerty przychodzi młodzież rekrutująca się zarówno ze środowisk tzw. metalowych, gotyckich, rockowych aż do słuchaczy muzyki pop. Bierze się to niewątpliwie z dużej różnorodności stylistycznej utworów zespołu. Od czasów debiutu muzyka grupy przeszła ewolucję od chorych, zimnofalowych brzmień, poprzez flirt z ciężkim metalem do psychodelicznego, nieco „zakręconego” rocka z elementami gotyku.
Mimo tej różnorodności Closterkeller posiada swój własny, łatwo rozpoznawalny, charakterystyczny styl i jest zespołem wyróżniającym się od innych w pierwszej lidze polskiego rocka. Od wielu lat niezmiennie plasują się w czołówce najpopularniejszych zespołów rockowych pomimo, że grają muzykę nieco trudniejszą i bardziej ambitną, a ich najmocniejszą stroną są specyficzne ciężkie i mistyczne utwory (polecamy Violette, A ona, ona, Cisza w jej domu czy Grzech), udało im się wylansować kilka dużych przebojów jak: W moim kraju, Agnieszka, Scarlett, Na krawędzi, Czas komety czy Władza.
Closterkeller występował wielokrotnie, z powodzeniem na największych scenach koncertowych kraju (także sapportując z powodzeniem zagraniczne gwiazdy dużego formatu jak np. Jethro Tull, Cocteau Twins czy Paradise Lost), ich teledyski goszczą na ekranach polskich telewizorów, a wywiady zamieszczały największe pisma (nie tylko muzyczne).
Należy wspomnieć iż „Cyan” był pierwszą polską płytą z dodatkową ścieżką z programem komputerowym zawierającym oprócz zdjęć bardzo dużą ilość ciekawych informacji o grupie. Od tego czasu każda kolejna płyta zawierała ścieżkę multimedialną. Koniec 2000 przyniósł przekrojową składankę „Pastel”. Wydawnictwo tworzą dwa krążki - płyta CD zatytułowana „Past” i płytka multimedialna „El”. „Past” jest typową składanką w stylu „The best of...”, zaś na „El” znajdujemy bardzo dużo wiadomości o zespole, między innymi wywiad z Anją zrealizowany w formie krótkiego filmu, zdjęcia, video i nie publikowane dotąd ciekawostki w mp3 pochodzące z różnych okresów działalności zespołu. Album cieszy się dużym uznaniem fanów - szczególnie dotyczy to części multimedialnej.
W 2002 zespół zagrał bardzo udane koncerty na festiwalach gotyckich we Wiedniu (Dark Nation Day) i Budapeszcie (Gothic Night). W grudniu 2002 za namową firmy Metal Mind Anja nagrała angielskie wersje utworów z płyty „Graphite”. Ukazała się ona 10.02.2003 i już po pierwszym przesłuchaniu wprawiła wszystkich w osłupienie, Anja zaśpiewała tu jeszcze lepiej niż na polskojęzycznej wersji. Jest to namacalny, lub raczej słyszalny efekt jej ciągłego rozwoju wokalnego. Angielskie wersje utworów nie umniejszają pierwotnej wartości dzieła, przeciwnie dodają mu nowego wymiaru. W sierpniu ukazała się pierwsza płyta DVD zespołu Closterkeller zatytułowana „ActIII - live 2003”. Jest ona zapisem koncertu zagranego 11.04.2003 w gmachu TV w Krakowie. Był to koncert niesamowity, piękny, przesiąknięty tym wszystkim, co w Closterkeller najwspanialsze. Obok klasyków z dorobku grupy usłyszeliśmy utwory nowe, zapowiadające kolejne dzieło – „Nero”. Oprócz tego na płycie znalazło się kilka teledysków oraz fragmenty archiwalnych koncertów jeszcze w starym składzie, a także wywiad, teksty, fotografie i inne dodatki.
W czerwcu grupa wyjechała do Niemiec i wzięła udział w największym gotyckim festiwalu - lipskim Wave Gotik Treffen. Profesjonalizm i ciągła pasja twórcza pozostawiła u publiczności miłe wrażenia.
Studyjny krążek „Nero” ujrzał światło dzienne 16.10.2003 r. Ukazał się w dwóch wersjach - digipack i jewel box. Na jewel box znajduje się multimedialna prezentacja dotychczasowego dorobku zespołu), teledysk do utworu Poza granicą dotyku i wersja tzw. ciężka Ktokolwiek wie, zaś Digipack zawiera wersję tzw. lżejszą Ktokolwiek widział oraz dodatkowo utwór Grzech w nowej aranżacji. Tą płytą, Closterkeller utwierdził swoją dominującą pozycję na rynku mrocznej muzyki w Polsce. Płyta „Nero” niesie ciężką, klimatyczną i dość mocną muzykę rockową, czasem tylko odzywają się tam elementy gotyku i metalu. Świat „Nero” jest ciemny, zamglony i chłodny. Słowa „radość” nie ma tu w żadnym tekście, a jedynym uśmiechem są księżycowe refleksy w kroplach deszczu.
„Żaden z kolorowych tytułów płyt Closterkellera nie był tak dobrze dobrany do muzyki jak ten. Nero po włosku znaczy „czarny” i mamy tu do czynienia z najbardziej mrocznym albumem zespołu. W porównaniu z poprzednią studyjną płytą Graphite, w składzie grupy nastąpiły istotne zmiany (Paweł Pieczyński i Krzysztof Najman zostali zastąpieni przez Marcina Mentela i Marcina Płuciennika), jednak Closterkeller zachował swój charakterystyczny styl.
Na Nero zespół podąża w kierunku wytyczonym przez tytułowy utwór z Graphite – dominuje tu identyczny klimat, tworzony głownie przez posępnie brzmiące klawisze. Znów pojawiają się „odjechane” dźwięki syntezatora, dobierane jednak w bardziej przemyślany sposób, niż dotychczas. Patrząc jak toniesz trochę zaskakuje: niesamowity czad, zwrotki niemalże wyrecytowane przez Anję, a jej głos słychać z dalszego planu (efekt zamierzony, czy wpadka produkcyjna?).
W tytułowym utworze – najbardziej przesyconym elektroniką – pojawia się jeszcze inna nowa jakość: hipnotyczna monotonia, transowość. Nie brak też mocnego gitarowego riffowania (On przychodzi nocą), jednak najbardziej wstrząsający efekt udało się osiągnąć zupełnie innymi środkami. Sposób, w jaki Anja moduluje głos w Królowej, wywołuje zimne dreszcze, szczególnie – jeśli uświadomimy sobie, że ten nasycony efektem echa numer traktuje o schizofrenii.
Nero to również krok do przodu, jeśli chodzi o przekaz słowny. Anja rozwija tu motywy, które najbardziej lubię w jej tekstach – mało kto potrafi równie intrygująco mówić o różnych rodzajach złudzeń jakim ulegają ludzie: mirażem może być uczucie, ale i religia...
Nie mam najmniejszych wątpliwości, że dla wszystkich fanów gotyku i klimatycznego metalu Nero jest po prostu pozycją obowiązkową (sądząc z reakcji na koncertach, którą mogłem zaobserwować, wielu z nich zna już ten materiał na pamięć).
Wszyscy inni fani rocka też koniecznie powinni tej płyty posłuchać.
Paweł Brzykcy (Teraz Rock)"
W listopadzie miała miejsce trasa Dark Stars, której Closterkeller był główną gwiazdą. Grupa promowała swój nowy materiał. Koncertom towarzyszyła mistyczna aura, doskonałe brzmienie. Po raz kolejny grupa potwierdziła klasę.
