Ruch Domowy Kościół
Domowy Kościół jest gałęzią rodzinną Ruchu Światło-Życie realizującą ideał rodziny chrześcijańskiej zmierzającej do pełni życia w Bogu według wskazań Soboru Watykańskiego II poprzez miłość wzajemną małżonków. Ruch ten zaczerpnął tzw. duchowość małżeńską z międzynarodowego ruchu END oraz metody pracy z Ruchu Światło-Życie.
Domowy Kościół używa także znaku Ekip – ikony św. Rodziny.
Fos-Zoe
(Światło - Życie)
(Światło - Życie)
Ruch "Światło-Życie" założony w latach 60 przez ks. Franciszka Blachnickiego, podjął w czasie wakacji 1973 r. pierwszą próbę zastosowania wypracowanej przez siebie metody oazy rekolekcyjnej w grupach rodzinnych. W trzech kolejnych turnusach oaz rodzin zorganizowanych w Krościenku n. Dunajcem latem 1973 r. uczestniczyło 51 rodzin z 10 diecezji. Po zakończeniu rekolekcji większość uczestników zadeklarowała, że chce kontynuować spotkania w duchu oazy w swoich parafiach. Wówczas ks. Blachnicki założył pierwszy próbny krąg rodzinny w Lublinie.
Pierwsze małżeństwa, które wzięły udział w oazach rekolekcyjnych, stały się zalążkiem ruchu odnowy rodziny chrześcijańskiej. W 1978 r. Założyciel nazwał go "Domowym Kościołem" (Ruchem Domowego Kościoła). Rozwijał się on w ramach Ruchu "Światło-Życie" i równolegle z nim. Łączyła je podstawowa metoda wstępnej formacji. Dzięki oazie rodzin kolejne małżeństwa włączyły się do Ruchu.
Misję zakładania kręgów rodzinnych powierzył ks. Blachnicki m.in. s. Jadwidze Skudro, która do dziś aktywnie uczestniczy w życiu Wspólnoty. Powołano wówczas 36 kręgów, m.in. w Łodzi, Częstochowie, Gdyni, Białymstoku, Gorzowie, Krakowie, Przemyślu.
Pod koniec 1975 r. ukazał się pierwszy numer pisma formacyjno-informacyjnego pt. "List do wspólnot rodzinnych Domowy Kościół".
Pierwsze teczki, a także "Listy" zawierały tłumaczenia materiałów formacyjnych międzynarodowego ruchu małżeństw katolickich Equipes Notre Dame (END).
Ruch Equipes Notre Dame powstał w 1938 r. we Francji. Jego założycielami są cztery małżeństwa oraz kapłan Henri Caffarel. Ich wspólne poszukiwania i współpraca doprowadziły do ponownego odkrycia, na długo przed Soborem Watykańskim II, że małżeństwo jest drogą do pełni świętości, a miłość małżeńska ma wartość sakramentalną. To odkrycie stało się fundamentem duchowości małżeńskiej, która stopniowo była wypracowywana podczas miesięcznych spotkań ekip, składających się z 4 - 7 małżeństw i kapłana.
Ks. Blachnicki zdecydował, że kręgi rodzinne przejmą w całości formację duchowości małżeńskiej, specyficzne metody pracy oraz struktury Equipes Notre Dames.
W 1995 r. główna para odpowiedzialnych za Ruch Equipes Notre Dame potwierdziła, że duchowość małżeńska realizowana i przeżywana jest w taki sposób w małżeństwach i wspólnotach Ruchu Domowego Kościoła i Equipes Notre Dame. Tak, więc Domowy Kościół łączy charyzmaty i doświadczeni dwóch ruchów - "Światło-Życie" i międzynarodowego ruchu małżeństw katolickich Equipes Notre Dame.
Domowy Kościół przyjmuje od Ruchu "Światło-Życie" poprzez oazy żywego Kościoła przede wszystkim wizję Kościoła jako braterskiej wspólnoty - "koinonii' "communio" - realizuje się poprzez małe wspólnoty.
Rodzina może stać się dzięki temu w większym stopniu żywą komórką w organizmie Kościoła lokalnego (parafii) przekazywać wiarę następnemu pokoleniu.
Domowy Kościół realizuje ideał duchowości małżeńskiej Equipes Notre Dame, który jest zgodna ze wskazaniami Soboru Watykańskiego II. Jej istotą jest dążenie do bliskości Boga w jedności ze współmałżonkiem, a w konsekwencji pogłębienie miłości małżeńskiej, zapewniające lepsze warunki do dobrego wychowania dzieci w duchu chrześcijańskim.
Formacja par małżeńskich należących do Domowego Kościoła prowadzi do budowania jedności ("communio") między małżonkami. Aby ją osiągnąć małżonkowie mają wspaniałe środki przejęte z Ruchu Equipes nazywane zobowiązaniami- codzienną modlitwę osobistą, regularne czytanie Słowa Bożego, codzienną modlitwę małżeńską i rodzinną, comiesięczny dialog małżeński, regułę życia, czyli systematyczną pracę nad sobą, uczestnictwo, przynajmniej raz w roku, w rekolekcjach zamkniętych kilkudniowych, a raz na 3 lata uczestnictwo w rekolekcjach 2-tygodniowych (oaza rodzin). Dzięki tym praktykom małżonkowie zbliżają się do Boga i do siebie. Perspektywą jest wspólne uświęcanie, czemu służy codzienny wysiłek małżonków oraz pomoc kręgu kilku par - środowiska koniecznego do wzrostu wiary.
Krąg tworzy 4-7 małżeństw wzajemnie wspomagających się w dążeniu do budowania w swoich rodzinach Domowego Kościoła. Małżeństwa gromadzą się w imię Chrystusa - dla Niego i z miłości do Niego, aby wspólnie go odnajdywać i trwać przy nim w życiu codziennym. Krąg stara się żyć jak prawdziwa wspólnota chrześcijańska i odnawiać życie rodzinne. Za krąg odpowiada jedna z należących do niego par, zwana parą animatorską. Odpowiada ona za formację, wzrost duchowy uczestników kręgu oraz przebieg spotkań formacyjno-modlitewnych.
Spotkania kręgu odbywają się raz w miesiącu w domach prywatnych. Jego najważniejszym punktem jest dzielenie się doświadczeniem, jak udaje się realizować duchowe zobowiązania.
Spotkanie składa się z trzech części: dzielenia się życiem - wydarzeniami, radościami i troskami podczas wspólnego posiłku; modlitwy - dzielenie się Ewangelią, rozważanie tajemnicy różańowej; oraz formacji - rozmowy o sposobie realizacji zobowiązań, osiągnięciach i trudnościach w życiu duchowym małżeństwa i rodziny. Omawia się też nowe tematy dotyczące życia religijno-rodzinnego. W skazane jest, aby w pierwszych spotkaniach nowego kręgu uczestniczyło małżeństwo, które żyje charyzmatem Ruchu. Para ta, zwana parą pilotującą, przez pewien czas zastępuje parę animatorską, wprowadzając krąg w zagadnienia dotyczące duchowości małżeńskiej, metod pracy kręgu i Ruchu.
Podstawowa formacja przebiega według podręczników "Domowy Kościół. I rok pracy" i "Domowy Kościół II rok pracy". Pierwszy stopniowo wprowadza kolejne zobowiązania duchowości małżeńskiej, drugi pogłębia tę formację. Trwa to od 2 do 4 lat, w zależności od rozwoju duchowego małżeństw z kręgu. Następny etap stanowi formacja permanentna polegająca na pogłębianiu formacji podstawowej i wdrażanie nowych zagadnień według materiałów proponowanych przez Centralę lub dokumentów Kościoła, zgodnie z zapotrzebowaniem osób należących do kręgu.
W czasie wakacji odbywają się 15-dniowe rekolekcje, tzw. oazy rodzin, I, II i III stopnia przeznaczone dla małżonków z dziećmi. W ciągu roku zaś organizowane są 2- i 4-dniowe rekolekcje, zwane Oazą Rekolekcyjną Animatorów Rodzin, przeznaczone wyłącznie dla par małżeńskich.
Dla prawidłowej pracy kręgu niezbędna jest doktrynalna i duchowa pomoc kapłana. Jest on powiernikiem i przyjacielem rodzin, a nieraz także kierownikiem duchowym. W kręgu pełni on funkcję opiekuna duchowego, dzieli się z małżeństwami wiedzą teologiczną, doświadczeniem duszpasterskim i łaską swojego kapłaństwa. Dlatego uczestniczy w każdym spotkaniu kręgu. Pomaga parze animatorskiej w przygotowaniu spotkania miesięcznego, prawidłowym jego przebiegiem, pomaga w trudnych sprawach. Ksiądz czuwa także nad corocznym wyborem pary animatorskiej, troszczy się o formację zgodną z charyzmatem Ruchu, zachęca małżeństwa do włączania się w życie parafii, współorganizuje dni wspólnoty.
Podczas rekolekcji małżeńskich kapłan jest moderatorem odpowiedzialnym za ich przebieg. Na rekolekcjach towarzyszy kapłanowi-moderatorowi para moderatorska, która nie koncentruje się na sprawach organizacyjnych, ale przekazuje głównie świadectwo życia duchowością małżeńską.
Małżeństwa Domowego Kościoła ukazują sobie i innym małżeństwom piękno i świętość miłości małżeńskiej. Jej istotą jest wolne, nierozerwalne i wzajemne oddanie się osób, co stanowi fundament wspólnoty małżeńskiej i rodzinnej. Ta osobowa miłość jest sakramentem, czyli znakiem większej miłości Chrystusa do Kościoła, oraz znakiem włączenia się do tej miłości, która staje się płodna w porządku naturalnym i nadprzyrodzonym. Rodzina zaś jest podstawowym ogniwem i znakiem Kościoła- Wspólnoty, jest małym Kościołem.
Małżeństwa z Ruchu Domowego Kościoła upowszechniają duchowość małżeństwa, czyli wspólną drogę męża i żony do Boga.
Domowy Kościół kształtuje małżonków w duchu jedności „światła-życia: światło, którym jest Chrystus wcielają w swoje życie. Ruch DK pomaga w przyjęciu Chrystusa jako osobistego Pana i Zbawiciela (idea nowego człowieka), pełnym i odpowiedzialnym uczestnictwie w życiu Kościoła (idea nowej wspólnoty), budowaniu i propagowaniu kultury opartej na chrześcijańskich zasadach (idea Nowej Kultury) oraz przyczynianiu się do moralnej odnowy Narodu m.in. przez udział w Krucjacie Wyzwolenia Człowieka.
W Polsce jest ponad 2500 kręgów Domowego Kościoła, które skupiają około 12,5 tys. małżeństw we wszystkich diecezjach. DK jest także na Ukrainie, Białorusi, Słowacji, w Austrii, Niemczech, Kanadzie i USA.
Symbol naszego Ruchu przedstawiają greckie litery "Fos-Zoe" (Światło - Życie) ułożone w kształt Krzyża. Krzyż ten obejmuje swymi ramionami dwie zazębiające się i przez to nierozłączne obrączki ślubne. Znak umieszczony jest we wnętrzu domu - symbolu rodziny rozświetlając go od środka. Dom ten dzięki napisowi "Światło-Życie, Krzyżowi i Sakramentowi Małżeństw staje się prawdziwym Kościołem Domowym.
W diecezji łomżyńskiej istnieje aktualnie 34 kręgi w 3 rejonach: Łomża, Ostrołęka, Wyszków. Za kręgi w diecezji odpowiada para diecezjalna – Jadwiga i Paweł Kołakowscy z Łomży oraz moderator diecezjalny - ks. Zbigniew Pruszyński.
Pierwsze małżeństwa, które wzięły udział w oazach rekolekcyjnych, stały się zalążkiem ruchu odnowy rodziny chrześcijańskiej. W 1978 r. Założyciel nazwał go "Domowym Kościołem" (Ruchem Domowego Kościoła). Rozwijał się on w ramach Ruchu "Światło-Życie" i równolegle z nim. Łączyła je podstawowa metoda wstępnej formacji. Dzięki oazie rodzin kolejne małżeństwa włączyły się do Ruchu.
Misję zakładania kręgów rodzinnych powierzył ks. Blachnicki m.in. s. Jadwidze Skudro, która do dziś aktywnie uczestniczy w życiu Wspólnoty. Powołano wówczas 36 kręgów, m.in. w Łodzi, Częstochowie, Gdyni, Białymstoku, Gorzowie, Krakowie, Przemyślu.
Pod koniec 1975 r. ukazał się pierwszy numer pisma formacyjno-informacyjnego pt. "List do wspólnot rodzinnych Domowy Kościół".
Pierwsze teczki, a także "Listy" zawierały tłumaczenia materiałów formacyjnych międzynarodowego ruchu małżeństw katolickich Equipes Notre Dame (END).
Ruch Equipes Notre Dame powstał w 1938 r. we Francji. Jego założycielami są cztery małżeństwa oraz kapłan Henri Caffarel. Ich wspólne poszukiwania i współpraca doprowadziły do ponownego odkrycia, na długo przed Soborem Watykańskim II, że małżeństwo jest drogą do pełni świętości, a miłość małżeńska ma wartość sakramentalną. To odkrycie stało się fundamentem duchowości małżeńskiej, która stopniowo była wypracowywana podczas miesięcznych spotkań ekip, składających się z 4 - 7 małżeństw i kapłana.
Ks. Blachnicki zdecydował, że kręgi rodzinne przejmą w całości formację duchowości małżeńskiej, specyficzne metody pracy oraz struktury Equipes Notre Dames.
W 1995 r. główna para odpowiedzialnych za Ruch Equipes Notre Dame potwierdziła, że duchowość małżeńska realizowana i przeżywana jest w taki sposób w małżeństwach i wspólnotach Ruchu Domowego Kościoła i Equipes Notre Dame. Tak, więc Domowy Kościół łączy charyzmaty i doświadczeni dwóch ruchów - "Światło-Życie" i międzynarodowego ruchu małżeństw katolickich Equipes Notre Dame.
Domowy Kościół przyjmuje od Ruchu "Światło-Życie" poprzez oazy żywego Kościoła przede wszystkim wizję Kościoła jako braterskiej wspólnoty - "koinonii' "communio" - realizuje się poprzez małe wspólnoty.
Rodzina może stać się dzięki temu w większym stopniu żywą komórką w organizmie Kościoła lokalnego (parafii) przekazywać wiarę następnemu pokoleniu.
Domowy Kościół realizuje ideał duchowości małżeńskiej Equipes Notre Dame, który jest zgodna ze wskazaniami Soboru Watykańskiego II. Jej istotą jest dążenie do bliskości Boga w jedności ze współmałżonkiem, a w konsekwencji pogłębienie miłości małżeńskiej, zapewniające lepsze warunki do dobrego wychowania dzieci w duchu chrześcijańskim.
Formacja par małżeńskich należących do Domowego Kościoła prowadzi do budowania jedności ("communio") między małżonkami. Aby ją osiągnąć małżonkowie mają wspaniałe środki przejęte z Ruchu Equipes nazywane zobowiązaniami- codzienną modlitwę osobistą, regularne czytanie Słowa Bożego, codzienną modlitwę małżeńską i rodzinną, comiesięczny dialog małżeński, regułę życia, czyli systematyczną pracę nad sobą, uczestnictwo, przynajmniej raz w roku, w rekolekcjach zamkniętych kilkudniowych, a raz na 3 lata uczestnictwo w rekolekcjach 2-tygodniowych (oaza rodzin). Dzięki tym praktykom małżonkowie zbliżają się do Boga i do siebie. Perspektywą jest wspólne uświęcanie, czemu służy codzienny wysiłek małżonków oraz pomoc kręgu kilku par - środowiska koniecznego do wzrostu wiary.
Krąg tworzy 4-7 małżeństw wzajemnie wspomagających się w dążeniu do budowania w swoich rodzinach Domowego Kościoła. Małżeństwa gromadzą się w imię Chrystusa - dla Niego i z miłości do Niego, aby wspólnie go odnajdywać i trwać przy nim w życiu codziennym. Krąg stara się żyć jak prawdziwa wspólnota chrześcijańska i odnawiać życie rodzinne. Za krąg odpowiada jedna z należących do niego par, zwana parą animatorską. Odpowiada ona za formację, wzrost duchowy uczestników kręgu oraz przebieg spotkań formacyjno-modlitewnych.
Spotkania kręgu odbywają się raz w miesiącu w domach prywatnych. Jego najważniejszym punktem jest dzielenie się doświadczeniem, jak udaje się realizować duchowe zobowiązania.
Spotkanie składa się z trzech części: dzielenia się życiem - wydarzeniami, radościami i troskami podczas wspólnego posiłku; modlitwy - dzielenie się Ewangelią, rozważanie tajemnicy różańowej; oraz formacji - rozmowy o sposobie realizacji zobowiązań, osiągnięciach i trudnościach w życiu duchowym małżeństwa i rodziny. Omawia się też nowe tematy dotyczące życia religijno-rodzinnego. W skazane jest, aby w pierwszych spotkaniach nowego kręgu uczestniczyło małżeństwo, które żyje charyzmatem Ruchu. Para ta, zwana parą pilotującą, przez pewien czas zastępuje parę animatorską, wprowadzając krąg w zagadnienia dotyczące duchowości małżeńskiej, metod pracy kręgu i Ruchu.
Podstawowa formacja przebiega według podręczników "Domowy Kościół. I rok pracy" i "Domowy Kościół II rok pracy". Pierwszy stopniowo wprowadza kolejne zobowiązania duchowości małżeńskiej, drugi pogłębia tę formację. Trwa to od 2 do 4 lat, w zależności od rozwoju duchowego małżeństw z kręgu. Następny etap stanowi formacja permanentna polegająca na pogłębianiu formacji podstawowej i wdrażanie nowych zagadnień według materiałów proponowanych przez Centralę lub dokumentów Kościoła, zgodnie z zapotrzebowaniem osób należących do kręgu.
W czasie wakacji odbywają się 15-dniowe rekolekcje, tzw. oazy rodzin, I, II i III stopnia przeznaczone dla małżonków z dziećmi. W ciągu roku zaś organizowane są 2- i 4-dniowe rekolekcje, zwane Oazą Rekolekcyjną Animatorów Rodzin, przeznaczone wyłącznie dla par małżeńskich.
Dla prawidłowej pracy kręgu niezbędna jest doktrynalna i duchowa pomoc kapłana. Jest on powiernikiem i przyjacielem rodzin, a nieraz także kierownikiem duchowym. W kręgu pełni on funkcję opiekuna duchowego, dzieli się z małżeństwami wiedzą teologiczną, doświadczeniem duszpasterskim i łaską swojego kapłaństwa. Dlatego uczestniczy w każdym spotkaniu kręgu. Pomaga parze animatorskiej w przygotowaniu spotkania miesięcznego, prawidłowym jego przebiegiem, pomaga w trudnych sprawach. Ksiądz czuwa także nad corocznym wyborem pary animatorskiej, troszczy się o formację zgodną z charyzmatem Ruchu, zachęca małżeństwa do włączania się w życie parafii, współorganizuje dni wspólnoty.
Podczas rekolekcji małżeńskich kapłan jest moderatorem odpowiedzialnym za ich przebieg. Na rekolekcjach towarzyszy kapłanowi-moderatorowi para moderatorska, która nie koncentruje się na sprawach organizacyjnych, ale przekazuje głównie świadectwo życia duchowością małżeńską.
Małżeństwa Domowego Kościoła ukazują sobie i innym małżeństwom piękno i świętość miłości małżeńskiej. Jej istotą jest wolne, nierozerwalne i wzajemne oddanie się osób, co stanowi fundament wspólnoty małżeńskiej i rodzinnej. Ta osobowa miłość jest sakramentem, czyli znakiem większej miłości Chrystusa do Kościoła, oraz znakiem włączenia się do tej miłości, która staje się płodna w porządku naturalnym i nadprzyrodzonym. Rodzina zaś jest podstawowym ogniwem i znakiem Kościoła- Wspólnoty, jest małym Kościołem.
Małżeństwa z Ruchu Domowego Kościoła upowszechniają duchowość małżeństwa, czyli wspólną drogę męża i żony do Boga.
Domowy Kościół kształtuje małżonków w duchu jedności „światła-życia: światło, którym jest Chrystus wcielają w swoje życie. Ruch DK pomaga w przyjęciu Chrystusa jako osobistego Pana i Zbawiciela (idea nowego człowieka), pełnym i odpowiedzialnym uczestnictwie w życiu Kościoła (idea nowej wspólnoty), budowaniu i propagowaniu kultury opartej na chrześcijańskich zasadach (idea Nowej Kultury) oraz przyczynianiu się do moralnej odnowy Narodu m.in. przez udział w Krucjacie Wyzwolenia Człowieka.
W Polsce jest ponad 2500 kręgów Domowego Kościoła, które skupiają około 12,5 tys. małżeństw we wszystkich diecezjach. DK jest także na Ukrainie, Białorusi, Słowacji, w Austrii, Niemczech, Kanadzie i USA.
Symbol naszego Ruchu przedstawiają greckie litery "Fos-Zoe" (Światło - Życie) ułożone w kształt Krzyża. Krzyż ten obejmuje swymi ramionami dwie zazębiające się i przez to nierozłączne obrączki ślubne. Znak umieszczony jest we wnętrzu domu - symbolu rodziny rozświetlając go od środka. Dom ten dzięki napisowi "Światło-Życie, Krzyżowi i Sakramentowi Małżeństw staje się prawdziwym Kościołem Domowym.
W diecezji łomżyńskiej istnieje aktualnie 34 kręgi w 3 rejonach: Łomża, Ostrołęka, Wyszków. Za kręgi w diecezji odpowiada para diecezjalna – Jadwiga i Paweł Kołakowscy z Łomży oraz moderator diecezjalny - ks. Zbigniew Pruszyński.
