Pożegnanie Profesora Andrzeja Strumiłły - ::4lomza.pl:: Regionalny Portal

Zapisały się w historii galerii i muzeum Jego wystawy: ilustracji książkowej w 1984 i 1990 roku, fotografii w 1992 („Archiwum”), malarstwa, rzeźby i fotografii w roku 2005 („City”), a także malarstwa w 1992 („Psalmy”) i w 2018 (z okazji 90 rocznicy urodzin). W zbiorach muzealiów zachowały się niezwykłe pamiątki: 3 ilustracje do książek dla dzieci („Lubię dworce kolejowe”, „Opowieści Klipa i Klapa”) i obraz „Tors ze skrzydłami”. Niezapomniane wrażenie pozostawiły spotkania autorskie i promocje książek, teksty do katalogów, wystąpienia na wernisażach. Andrzej Strumiłło był niezrównanym mistrzem słowa. Godzinami chciało się słuchać jego opowieści o sztuce, kulturze, ludziach.... Artysta przez wiele lat współpracował ze Społecznym Stowarzyszeniem Prasoznawczym „Stopka” w Łomży, jako kurator artystyczny i uczestnik Międzynarodowych Plenerów Plastycznych organizowanych przez Stowarzyszenie. W 2017 roku odbył się plener pod hasłem „W porywie i ascezie” poświęcony jego twórczości. Efekty pracy 21 autorów zostały pokazane w grudniu w naszej galerii. Tu także miały miejsce wszystkie wcześniejsze wystawy poplenerowe z udziałem twórcy znad Czarnej Hańczy, a było ich 13. Ostatnia, czternasta, zatytułowana „Wszystko jest jak było. Nic nie jest jak było”, miała miejsce w 2019 roku. Teresa Adamowska, uczestniczka wszystkich stopkowych plenerów wspomina: „ 6 lipca 2019 roku w Piątnicy, na podsumowaniu Międzynarodowego Pleneru Plastycznego łomżyńskiej Stopki widziałam Pana Profesora ostatni raz. Oleg Kobzar przygotował recital. Profesor w czarnym garniturze, z włosami i zarostem świecącym bielą, siedział pod światło. Dziś znajduję – chyba właściwe – porównanie Jego zapamiętanego wizerunku do „Czarnego kwadratu na białym tle” Kazimierza Malewicza. Ta czerń i światło była też jak tytuł Jego książki „Summa”, synteza obrazu i życia. Kiedy Oleg zaczął śpiewać „Modlitwę” Bułata Okudżawy, doszło do przepięknej improwizacji tych dwóch artystów. To było metafizyczne dzieło. Oleg tworzył przestrzenie wokalne ustępując miejsca głosowi Profesora. „…. I mnie w opiece swej miej” należało wyłącznie do Profesora. Staliśmy w zachwycie i milczeniu, a oczy się szkliły. Żegnając się wyraziłam nadzieję zobaczenia się na grudniowym wernisażu wystawy poplenerowej w Łomży. Profesor odpowiedział: nie wiem czy się zobaczymy. Trudno sobie wyobrazić plenery bez Pana Profesora. Będzie nam Pana bardzo, bardzo brakowało.” Symbolicznym hołdem dla Wielkiego Artysty niech będą słowa Radosława Cezarego Gwizdona zawarte w poetyckim tekście jego autorstwa „ Andrzej Strumiłło (1927-2020): LEKCJA HISTORII SZTUKI” – Wszyscy jesteśmy w szkole życia / dobrze widział to El Greco / malował postaci POMIĘDZY doczesnością (z jej zmysłami) i wiecznością (z naszą tęsknotą) / mistyka sztuki i mistyka życia zawiera się w tym POMIĘDZY najlepiej.

Opr. Karolina Skłodowska