O złotej jesieni i zmartwychwstałej Niepodległej w PWSIiP
- Przepiękne piosenki, bardzo duża sala i dużo wykonawców – recenzuje krótko Antek Łada, 6-letni student Akademii Przedszkolaka, która po raz 9. inaugurowała działalność w PWSIiP w Łomży. Na scenie auli imienia mikrobiologa prof. Antoniego Jakubczaka (+ 58), w obecności rektora i dwojga prorektorów, śpiewały, tańczyły, bawiły się dzieci z ok. 20 przedszkoli i oddziałów przedszkolnych w szkołach podstawowych z Łomży, Śniadowa, Piątnicy, Nowogrodu, Borkowa, Janowa, Wygody, Szczepankowa i Rydzewa. W rolę radosnego wodzireja z mikrofonem, pokonującym niestrudzenie długie i strome jak w górach schody sali, wcieliła się pełna wdzięku filozof Jolanta Święszkowska.
Dzieci na sali ubrane galowo: dominują białe bluzeczki i koszuli, granatowe spódniczki i spodenki. To stroje w sam raz na inaugurację przedszkolnego roku akademickiego, w trakcie którego czeka je jeszcze sześć spotkań o bardziej naukowym charakterze. - Naszym celem jest popularyzacja wiedzy wśród najmłodszych, zgodnie z oświeceniową zasadą „uczyć i bawić”, czyli nauka przez zabawę – opowiada z leciutką zadyszką Jolanta Święszkowska, chwaląc studentów z samorządu PWSIiP za pomoc w organizacji dużego przedsięwzięcia. Z opiekunem samorządu Sebastianem Chrzanowskim szacują, że do tej pory z naukowych wykładów, eksperymentów i doświadczeń skorzystało około 4 tysięcy przedszkolaków. Do 9. edycji placówki zgłosiły ponad 600 maluchów, co wymaga dobrej logistyki, by bezpiecznie dowieźć energiczne i ruchliwie dzieci na zajęcia w auli uczelni. Składane siedzenia są wysoko, tak że mniejsze studentki zakładają nogi na pulpity, co korygują nauczycielki.
„Kochana Polsko, w ciszy się modlę z troską”
Dzieci wyglądają w strojach jak kolorowe kwiaty, jak barwne motyle, jak tancerze z egzotycznych stron – z zapałem wykonują utwory, pieczołowicie i długo ćwiczone na próbach w przedszkolach i oddziałach podstawówek. Zbierają gorące brawa i słyszą pochwalne opinie egzaminacyjnego jury w czerwonych płaszczach. To Jego Magnificencja Rektor Państwowej Wyższej Szkoły Informatyki i Przedsiębiorczości dr hab. Dariusz Surowik z szacownymi prorektorami: dr Sylwią Chojnowską i dr Dariuszem Perło. Śpiewacy i tancerze zasługują na dużo słów zachęty do rozwoju i uściski dłoni.
Wychowawczynie sympatycznych przedszkolaków wyeksponowały w programach 100. rocznicę odzyskania Niepodległości przez naszą Ojczyznę. „Kochana Polsko, w ciszy się modlę z troską” - słychać z głośników piosenkę, gdy lektor przypomina o wywalczonej, okupionej krwią, tej bliskiej sercu, pięknej i szlachetnej... Pokazy dziewczynek i chłopców z Publicznego Przedszkola nr 5 były tak przemyślane i skomplikowane choreograficznie, ze względu na układające się w skrzydła i flagi białe i czerwone prostokąty materiału, że jurorzy porównywali epizody w PWSIiP do inauguracji olimpiady. - Występ młodych patriotów był doskonały – oceniała na gorąco prorektor Chojnowska, która z władzami uczelni pasowała przejętych występami i nowym miejscem studentów Akademii.
Joanna i Marcin Godlewscy wychodzą z nowoczesnego gmachu roześmiani, jakby entuzjastycznie szczęśliwi. Czemu...? - Podziwialiśmy naszego 6-letniego synka Aleksandra, jak ładnie z dziećmi śpiewał piosenki i tańczył – tłumaczą szczęśliwi z występu na scenie przedszkolaka rodzice. Jest im obojgu tym bardziej miło na duszy i lekko na sercu, ponieważ jeszcze rano Olek wcale nie rwał się do Publicznego Przedszkola nr 4. - To dlatego, że jest bardzo nieśmiały, wstydził się występować – wyjaśnia mama Asia. Chwali uczelnię za współpracę z przedszkolami i organizację zajęć – dzięki temu, dzieci przyzwyczajają się do udziału w imprezach publicznych i nabywają ogłady na scenie.
Kiedy 6-letni Dawid Gryba z Publicznego Przedszkola nr 10 w Łomży podziwia rówieśników z SP w Wygodzie, w auli jest jasno i ciepło, a na dworze szaro, wieje wiatr i lekko zacina deszcz. Dzieci śpiewają: „Pięknie żyć znaczy kochać świat”. Do piękna życia naukowcy dodadzą radość odkrycia tajemnic, jakie kryją podręczniki i skrypty akademickie, probówki i szkiełka pod mikroskopem...
Mirosław R. Derewońko
