Zmarł Przemysław Karwowski - ::4lomza.pl:: Regionalny Portal

Od początku regularnie prezentował swoje prace w lokalnych galeriach oraz galeriach innych miast kraju i zagranicy. Łącznie miał w dorobku ponad trzydzieści wystaw indywidualnych i uczestniczył w około 50 pokazach zbiorowych. Ostatnią wystawę, znamiennie zatytułowaną „Czas darowany”, przygotował w ubiegłym roku w łomżyńskiej Galerii Pod Arkadami. Przedstawił na niej nowe obrazy malowane na deskach oraz wybrane lalki z projektowanych wcześniej scenografii. Obrazy te, kontynuujące wypracowany przez lata styl i kunszt plastyczny, przypominały ikony i niczym ikony były zapisem egzystencjalnych rozterek i swoistym dialogiem artysty z przeznaczeniem. Lalki z tej wystawy unaoczniały dorobek Przemysława w dziedzinie, której początkiem był rok 1987, gdy rozpoczął pracę jako scenograf w tworzonym w Łomży Państwowym Teatrze Lalek. W teatrze rozwinął swój niepowtarzalny styl scenograficzny, w którym znakomicie łączył prostotę polskiego teatru jarmarcznego z piękną rysunkowo „dziecięcą”stylistyką.

Niezapomniane pozostaną Jego plastycznie wysmakowane realizacje, chociaż tworzone na ogół z pospolitych materii. Jego scenograficzną maestrię doceniło wielu dyrektorów ze znakomitych teatrów w Polsce i za granicą, o czym świadczy dorobek prawie 60 zrealizowanych projektów. Z łomżyńskim teatrem twórczo był związany do ostatnich dni – odszedł przed premierą sztuki do której stworzył scenografię i rekwizyty. Z teatrem, choć nie tylko, związana była Jego działalność jako plakacisty. Zaprojektował, we właściwym dla siebie stylu, dziesiątki plakatów, katalogów i innych akcydensów - druków wyrafinowanych koncepcyjnie i plastycznie.

Ostatnia łomżyńska wystawa stała się również symbolicznym pożegnaniem z Galerią Pod Arkadami, którą prowadził przez ponad dwadzieścia lat. Zrealizował tam około 250 wystaw. Prezentował znanych i wartościowych artystów, promował młodych, współpracował z łomżyńskim środowiskiem. Jego aranżacje ekspozycji często stawały się swoistymi małymi dziełami, sztuką samą w sobie. W galerii współtworzył klub fotografików łomżyńskich czynnie w nim działając. Swoje prace fotograficzne poświęcał Łomży i ziemi łomżyńskiej. Dostrzegał wartość i piękno zabytków, ale również ich zaniedbanie i niszczenie. Pokazywał proste, prowincjonalne życie i przypominał o ranach tutejszej historii, np. wystawą-instalacją „Sąsiadom” o zbrodni w Jedwabnem, mieście Jego dzieciństwa.

Przemysław był patriotą lokalnym w najlepszym rozumieniu tego pojęcia. Interesowała Go tutejsza historia, kultura, tradycje. Był także nieocenionym ambasadorem wartościowej, łomżyńskiej sztuki poprzez liczne wystawy i realizacje teatralne w kraju i za granicą. 

Przemysław Karwowski był wspaniałym artystą i skromnym człowiekiem. Nie uganiał się za robieniem kariery i szukaniem za wszelką cenę uznania, chociaż był wielokrotnie nagradzany i odznaczany. Był ceniony nie tylko przez artystów i ludzi w materii sztuki obeznanych ale również przez liczne grono miłośników Jego twórczości. Nie starał się przypodobać wszystkim, pozostał wierny swojej sztuce. Wykorzystał w pełni talent, którym został obdarzony.

Odszedł w pełni sił twórczych, na początku nowego okresu życia, po wielu latach pracy w łomżyńskich instytucjach kultury. Na ten nowy etap życia, z nadzieją, że będzie długi i spokojny, budował w Dobrym Lesie azyl. Dla siebie i swoich bliskich. Tradycyjny, drewniany dom koło lasu, z poszanowaniem lokalnej architektury i kurpiowskich tradycji. Dla obrony przed złem tego świata postawił wyrzeźbione przez siebie figury; św. Franciszka w kapliczce i totem Światowida. Pamiętał też o ptaszkach i owadach, którym nie skąpił domków, dziupli i kryjówek. Rozpoczął pracę na Chrystusem Frasobliwym, gdy już trzeba było rozważać życiowe troski. Nie dokończył, chociaż do ostatnich chwil starał się słowami opisywać formę tej rzeźby. Nie powstanie już żadne dzieło stworzone Jego ręką. 

Odszedł za wcześnie zostawiając nas w smutku i poczuciu ogromnej straty. 

Żegnaj Artysto. Żegnaj Przyjacielu.

Roman Borawski 

Przemysław Filip Karwowski urodził się 13 września 1957 roku w Łomży. Ukończył Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych w Supraślu oraz studia w Instytucie Wychowania Artystycznego na UMSC w Lublinie. Dyplom z malarstwa uzyskał w 1984 roku w pracowni prof. Ryszarda Winiarskiego. 

Swoją twórczość malarską prezentował na wystawach indywidualnych m.in. w Lublinie, Debreczynie na Węgrzech, Le Puy (Francja), Puławach, Ostrołęce, Dyneburgu (Łotwa), Rzeszowie oraz wielokrotnie w Łomży, Suwałkach, Białymstoku, Warszawie.

Zaprezentował 5 autorskich wystaw fotografii w Łomży i w Warszawie oraz dwie instalacje fotograficzne (Sąsiadom, Cztery spojrzenia na Radziłów). Brał udział w wystawach plakatów oraz w kilkudziesięciu prezentacjach zbiorowych plastycznych i fotograficznych, m.in. w prezentacjach Warszawskiego Okręgu Związku Polskich Artystów Plastyków, którego był członkiem.

Jest autorem scenografii zrealizowanych w teatrach poza Łomżą, m.in. w Olsztynie, Legnicy, Zielonej Górze, Słupsku, Będzinie, Rabce-Zdroju, Warszawie, Katowicach, Wałbrzychu, Krakowie, Szczecinie oraz w Mostarze (Bośnia i Hercegowina), Grodnie (Białoruś), Omsku (Rosja).

Scenografie eksponował również na 10 wystawach w Łomży, Warszawie, Płocku, Poznaniu oraz w Sofii w Bułgarii.

Był autorem nowej koncepcji restauracji szopki w kościele o.o. Kapucynów w Łomży. Wykonał wizerunki wszystkich postaci oraz na nowo namalował cały anturaż. Obok setek różnych dzieł, które zostawił po sobie, ta szopka jest trwałym, łomżyńskim dziedzictwem, które nam pozostawił. 

Nagrody:   

Jest laureatem konkursu plastycznego środowiska łomżyńskiego „Najlepsze dzieło roku” (1986, 1990, 1992, 1993,1994 ,1995, 1996) oraz laureatem jednej z trzech Głównych Nagród na “Białym Salonie Sztuk Pięknych” w Galerii Arsenał w Białymstoku (1998).

Był uhonorowany także: Nagrodą Prezydenta Łomży za dokonania w dziedzinie kultury, Nagrodą Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Nagrodą Marszałka Województwa Podlaskiego, Honorową Odznaką „Zasłużony dla Kultury Polskiej” oraz Medalem „Gloria Artis”. 

RB