Polsko-litewskie zakończenie festiwalu Sacrum et Musica
Owacyjnie przyjęty przez publiczność i bardzo udany pod względem artystycznym koncert zakończył XVIII Międzynarodowy Festiwal Kameralistyki Sacrum et Musica. W katedrze wystąpili orkiestra Filharmonii Kameralnej im. Witolda Lutosławskiego p/d Jana Miłosza Zarzyckiego i prowadzony przez Robertasa Šervenikasa Kauno Valstybinis Choras. W Mszy G-dur Franciszka Schuberta solistami było troje litewskich śpiewaków, a w Koncercie na 2 skrzypiec Antonio Vivaldiego zastępca koncertmistrza łomżyńskiej orkiestry Piotr Sawicki oraz Darius Krapikas, koncertmistrz Kaunas City Symphony Orchestra, której sześcioro muzyków wzmocniło podczas tego koncertu skład Filharmonii Kameralnej.
Tegoroczna odsłona, organizowanego przez Filharmonię Kameralną, festiwalu Sacrum et Musica objęła 13 koncertów w 10 miejscowościach w województwach podlaskim, mazowieckim i warmińsko-mazurskim. Ich repertuar oraz obsada były nad wyraz zróżnicowane, zaś zwieńczeniem festiwalu już tradycyjnie był wielki koncert w łomżyńskiej katedrze. Znalazł się on również wśród wydarzeń „Weekendu seniora z kulturą”, co tylko wzmogło zainteresowanie tym wydarzeniem.
Melomanów nie trzeba było zachęcać do wybrania się na ten koncert, również członkowie łomżyńskich chórów nie przepuścili okazji posłuchania znakomitych kolegów z Litwy. Na występ Kauno Valstybinis Choras trzeba było jednak trochę poczekać, bowiem tę duchową ucztę rozpoczęły dwa barokowe koncerty, oba autorstwa słynnego Antonio Vivaldiego. W Koncercie na smyczki g-moll RV 156 zachwyciła sama orkiestra, wsparta trojgiem skrzypków, altowiolistką, wiolonczelistką i kontrabasistą Kaunas City Symphony Orchestra. Koncert na 2 skrzypiec a-moll RV 522 miał już dwóch bohaterów-solistów. Piotr Sawicki i Darius Krapikas, chociaż wcześniej odbyli tylko jedną wspólną próbę, zachwycili słuchaczy nie nie tylko wirtuozerią czy perfekcyjną interpretacją, ale również zgraniem – stara zasada, że muzyka jest najbardziej uniwersalnym językiem, potwierdziła się tu w całej okazałości.
Owacje po tym iście natchnionym popisie długo nie milkły; również orkiestra, z koncertmistrzynią Izabelą Bławat-Leoffredi na czele, zasłużyła na słowa uznania. Blisko 40-osobowy chór rozpoczął koncert od trzech utworów wykonanych a cappella. Łomżyńska publiczność znała już zespół prowadzony przez Robertasa Šervenikasa, bowiem Filharmonia Kameralna współpracuje z nim od lat, jednak po raz pierwszy miała okazję posłuchać litewskich śpiewaków bez akompaniamentu. Wypadło to nad wyraz imponująco, a chór wykonał trzy utwory: „Sanctus“ Mikalojusa Konstantinasa Čiurlionisa, „Os justi“ Antona Brucknera i dedykowany wszystkim ofiarom wojny w Ukrainie „Lux aeterna“ Edwarda Elgara. Kiedy do śpiewaków dołączyła orkiestra (tym razem w roli koncertmistrza wystąpił Darius Krapikas) oraz sopranistka Gintarė Ramanauskaitė, tenor Klaudijus Zajančkauskas i bas Deimantas Braukyla, zabrzmiała Msza G-dur D 167 Schuberta. Nie jest ona tak powszechnie znana, jak choćby Wielka msza h-moll Jana Sebastiana Bacha, Missa Solemnis D-dur op. 123 Ludwika van Beethovena czy arcydzieła Wolfganga Amadeusza Mozarta jak Msza C-dur KV 317 „Koronacyjna” czy Requiem d-moll, należy jednak do ciekawszych utworów typowo liturgicznych, których austriacki kompozytor stworzył w czasie swego krótkiego życia znacznie więcej. Ta utrzymana w tonacji G-dur i złożona z sześciu części okazała się popisem nie tylko solistów, ale również chóru i orkiestry.
Owacja na stojąco i długie brawa były tu jak najbardziej zasłużone, a zadowoleni z tak gorącego przyjęcia artyści wykonali na bis słynne „Alleluja“ z oratorium „Mesjasz“ Georga Friedricha Haendla, które okazało się ostatecznym finałem nie tylko tego bardzo udanego koncertu, ale też całego festiwalu. Łomżyńscy filharmonicy w żadnym razie nie zamierzają jednak spoczywać na laurach: w październiku zagrają aż trzy koncerty, w tym obejmujący prawykonanie Suity polskiej na flet, skrzypce i orkiestrę smyczkową Mateusza Smoczyńskiego oraz upamiętniający 80. rocznicę likwidacji łomżyńskiego getta. W listopadzie planowane jest kolejne prawykonanie, tym razem kompozycji Sławomira Czarneckiego oraz koncert z udziałem jednego z najwybitniejszych polskich jazzmanów Adama Makowicza.
Wojciech Chamryk
