Z dziejów szkoły
HISTORIA SZKOŁY PODSTAWOWEJ W PNIEWIE Długa, bo ponad siedemdziesięcioletnia jest historia szkoły w Pniewie. Najstarsi mieszkańcy wspominają swoją szkołę, pierwszych nauczycieli, koleżanki i kolegów z nutą rozrzewnienia i sentymentem.
Po odzyskaniu w 1918 roku przez Polskę niepodległości zaczęto organizować sieć szkół wiejskich. Czasy były trudne, brakowało budynków szkolnych, więc nauka odbywała się w wynajętych pomieszczeniach u Jana i Władysława Frąckiewiczów. Uczyła wówczas pani Dardzińska. W następnych latach wynajmowano lokale u państwa Szymańskich, Tchórzewskich i Pogroszewskich. Realizowano program czteroklasowej szkoły powszechnej.
Początki pierwszej wybudowanej na obecnym placu szkoły sięgają roku 1934. Rok wcześniej zawiązał się Komitet Budowy, w skład którego weszli: prezes p. inż. Jerzy Jabłoński – ówczesny dziedzic, który bezpłatnie ofiarował pod budowę plac (około 1 morga) położony w najlepszym punkcie wsi oraz członkowie: wójt gminy Puchały p. K. Wiśniewski, sekretarz gminy p. M. Rafałowicz, sołtys wsi Pniewo p. Wł. Frąckiewicz, były wójt gminy p. Jan Jabłoński, p. K. Sienkiewicz i p. F. Majewski. Szkoła została zbudowana dzięki społecznej pracy mieszkańców. Drewno na szkołę i ogrodzenie placu ofiarował p. W. Jabłoński. Koszt budowy szkoły zamknął się w kwocie 15 000 zł. Nowo wybudowana, trzyklasowa szkoła powszechna została poświęcona 4 listopada 1934 roku. Funkcję kierownika szkoły sprawował wówczas pan Leon Caruk, a zajęcia z dziećmi prowadziły pani Kotówna i pani Daszkowska.
Niedługo, bo tylko pięć lat trwała nauka w nowej szkole. 1 września 1939 roku wybuchła II wojna światowa. Pniewo znalazło się pod okupacją niemiecką. Po wycofaniu się wojsk niemieckich tereny te zostały zajęte przez wojska sowieckie. W latach 1940-1941 szkoła była czynna, władze rosyjskie powierzyły nauczanie Rosjance – p. Bejger. W latach 1941-1945 w czasie okupacji niemieckiej zajęcia w szkole nie odbywały się.
Dopiero w 1946 roku dzieci rozpoczęły naukę, ale nie w szkole, ponieważ budynek uległ poważnemu zniszczeniu w czasie działań wojennych. Zajęcia odbywały się w salkach wynajętych u państwa Szymańskich. W tym czasie trwały prace przy odbudowie zdewastowanego budynku szkolnego. Mieszkańcy wsi i starsi uczniowie naprawiali dach, sprzątali sale lekcyjne. Zapał był ogromny. Dzięki niemu inauguracja roku szkolnego 1947/48 odbyła się w nowej, odbudowanej ze zniszczeń wojennych szkole.
Pierwszym kierownikiem po wojnie była pani Eugenia Niecikowska. Początkowo szkoła była placówką czteroklasową. Wiek uczniów był bardzo zróżnicowany, dlatego starsi zaliczali w ciągu roku dwie, a nawet trzy klasy. Brakowało podręczników. Nikt jednak nie zrażał się, najważniejsze były chęci do nauki. Stopniowo podnoszono też stopień organizacyjny szkoły do siedmiu klas. Budynek stawał się zbyt ciasny. W trzy lata po zakończeniu wojny dobudowano murowane skrzydło i wykonano elewację zewnętrzną szkoły. W latach 1965 – 1966 zaczęto realizować program ośmioklasowej szkoły podstawowej.
Szkoła w Pniewie stała się przystanią życiową dla wielu nauczycieli i kierowników. Jak wynika z dostępnych materiałów źródłowych (dzienniki lekcyjne, arkusze ocen, protokóły Rad Pedagogicznych, kroniki) szczególnie szybko zmieniali się kierownicy szkoły, potem dyrektorzy. W latach 1959 – 1963 funkcję kierownika pełnił pan Henryk Dąbrowski. Kadrę nauczycielską stanowili: p. Wiśniewska, p. Klepacki, p. Żelazny, p. Oleksiej. Od roku 1964 do roku 1968 obowiązki kierownika szkoły sprawował pan Jan Mróz; pracowali nauczyciele: p. Wiśniewska, p. Szczyglewska, p. Sawicka, p. Mocarski, p. Maliszewska. W 1969 roku kierowanie szkołą przypadło pani Janinie Piątek. Już rok później urząd ten piastował pan Jan Chrzanowski, aż do roku 1973. W roku 1974 zarządzanie szkołą powierzono panu Jerzemu Kochankowi. Najdłużej, bo aż dziesięć lat funkcję dyrektora szkoły sprawował powołany w 1983 roku na to stanowisko pan Antoni Romanowski. Kadra stawała się coraz bardziej liczna: p. Z. Mentel, p. A. Wiśniewska, p. B. Sepczyńska, p. Z. Parzych, p. U. Cieplak, p. W. Cieplak, p. R. Borawski, p. D. Myślińska, p. B. Wiśniewska, p. M. Dobrzyńska, p. B. Trochimowicz.
Drewniana pięćdziesięcioletnia szkoła, której nie oszczędziły działania wojenne, a i czas zrobił swoje, zaczęła zagrażać bezpieczeństwu dzieci i dorosłych. W czasie kadencji pana Antoniego Romanowskiego zawiązał się Społeczny Komitet Budowy Szkoły, w skład którego weszły następujące osoby: przewodniczący - p. Jan Frąckiewicz, członkowie: p. Halina Sienkiewicz, p. Zygmunt Grzanko, p. Zygmunt Masny, p. Kazimierz Konert, p. Witold Kaliściak, p. Henryk Frąckiewicz, p. Tomasz Bałazy, p. Włodzimierz Pisański, p. Maria Makowska. Budowę nowego budynku szkolnego rozpoczęto w kwietniu 1987 roku, a zakończono w sierpniu 1991roku. Inwestorem bezpośrednim był Zespół Ekonomiczno–Administracyjny Szkół, a inwestycję finansował Urząd Gminy w Łomży. Budowa szkoły była realizowana systemem gospodarczym. Na podkreślenie zasługuje wielkie zaangażowanie w prace budowlane mieszkańców Pniewa, Siemienia i Rybna. Inicjatorem budowy i jej kierownikiem był dyrektor pan Antoni Romanowski. Przez cały okres budowy patronat sprawowało Wojewódzkie Przedsiębiorstwo Sprzętu i Transportu Wodno-Melioracyjnego w Białymstoku, Ekspozytura w Łomży na czele z dyrektorem Eugeniuszem Konertem (rodakiem z Pniewa). Pracownicy przedsiębiorstwa wykonali społecznie wszystkie wykopy i dostarczyli potrzebne materiały oraz sprzęt.
1 września 1991 roku odbyło się uroczyste rozpoczęcie roku szkolnego w nowym, przestronnym, dwupiętrowym budynku. Parter i pierwsze piętro to sale lekcyjne, biblioteka, świetlica, gabinet medyczny, a na drugim piętrze przestrzenne mieszkania dla trzech rodzin.
W 1993 roku funkcję dyrektora szkoły powierzono panu Andrzejowi Piechocińskiemu, który tylko przez rok kierował szkołą, gdyż został powołany do pracy w Kuratorium Oświaty i Wychowania w Łomży.
Pani Izabela Sidor przejęła obowiązki dyrektora w roku 1995. To podczas jej kadencji, dnia 25.08.1996 roku miało miejsce nadanie szkole imienia Rodziny Jabłońskich. Na tę podniosłą i bardzo ważną uroczystość mieszkańcy wsi zaprosili członków rodziny Jerzego Jabłońskiego – dziedzica Pniewa: syna Janusza wraz z rodziną, córkę – profesor Ewę Deptułę oraz dalszych krewnych rodu Jabłońskich. W uroczystości wzięli też udział inni goście: wojewoda łomżyński, wójt gminy oraz posłowie Ziemi Łomżyńskiej. Dzień ten upamiętnia tablica umocowana na frontowej ścianie budynku szkolnego. Znalazły się na niej nazwiska członków rodziny Jabłońskich szczególnie zasłużonych w dziejach Polski.
Rok szkolny 1999/2000 to początek reformy edukacji. Szkołę Podstawową im. Rodziny Jabłońskich w Pniewie ukończyła ostatnia ósma klasa. Wdrażanie reformy edukacji sprawiło, że w Pniewie pozostały tylko klasy 0 – VI. Starsza młodzież dojeżdża do Publicznego Gimnazjum nr 9 w Łomży. Zmieniło się też grono pedagogiczne. Na zasłużoną emeryturę odeszli: p. Wiśniewska, p. Mentel, p. Borawski, p. Myślińska, p. Trochimowicz, a z obsługi szkoły p. Sepczyńska.
1 listopada 2000 roku funkcję dyrektora szkoły powierzono pani Ewie Ścianie. Pani dyrektor stała się pomysłodawczynią i zachęciła uczniów oraz nauczycieli do redagowania szkolnej gazetki „Między nami – Pniami i pniaczkami” – pisemka niewielkiego rozmiarem, jednak o zasięgu dużo większym, niż granice Pniewa. Z inicjatywy pani dyrektor podjęliśmy się promowania bogatego dziedzictwa i przybliżania młodszym spuścizny kulturowej okolicy, sięgania do korzeni i czerpania z rodzimego skarbca wzorców.
Ostanie lata to okres intensywnego rozwoju szkoły kierowanej przez panią dyrektor Ewę Ścianę. Nasi uczniowie zdobywają nagrody i wyróżnienia w konkursach plastycznych, recytatorskich, odnoszą sukcesy sportowe. Zyskaliśmy tytuł Szkoły z Klasą. W akcji Lego, Cogito, Ago udowodniliśmy, że uczymy czytać, myśleć działać. Staramy się wychowywać naszych uczniów poprzez udział w różnego rodzaju akcjach charytatywnych typu Adopcja Serca, Misyjne kolędowanie, odwiedziny u osób samotnych i starszych. W roku 2006 rozpoczęło działalność szkolne Koło Caritas. Uczestniczymy w corocznej akcji Sprzątania Świata, uczymy życia w zgodzie z naturą. Duży nacisk kładziemy na edukację kulturalną, wizyty w kinie i w teatrze. Wszyscy uczniowie mogą uczestniczyć w zajęciach licznych kół zainteresowań i rozwijać swoje pasje i talenty. Mamy nadzieję, że kolejne lata przyniosą nowe sukcesy i zapiszą się chlubną kartą w historii szkoły.
