Posypało się, niech leży... - ::4lomza.pl:: Regionalny Portal

Globalnie, posypały nam się stosunki w Unii Europejskiej. Po fiasku irlandzkiego referendum posypała nam się demokracja, bo część biurokratów nie wie co dalej z tym fantem zrobić. Kilka tysięcy urzędników zakrzyknęło, że kilka milionów ryżawych ciemnogrodzian z pod znaku św. Patryka nie będzie decydować za trzysta pięćdziesiąt milionów Europejczyków, i oni sami za nich zdecydują unieważniając głosowanie. Teraz, po raz pierwszy w historii Wspólnoty, Austriacy ponoć szukają sposobu jak by tu się z tego przymierza wymiksować. U nas już dawno posypały się kontakty rządu z prezydentem, czego świadkami jesteśmy na każdym kroku, jeżeli oczywiście zdecydujemy się kroki swe skierować w te pasjonujące tereny polityki stosowanej. Największym jednak przykładem tego co się może, i w jaki sposób posypać, jest Łomża. Gród ten miał swoje w historii wzloty i upadki. Paradoksalnie wtedy, kiedy przynajmniej w Polsce działo się źle, łomżyniacy dostawali swoją szansę. Na przykład, zielone światło zaświeciło miastu wtedy, kiedy wprowadził się tu Szósty Korpus Armijny. Rosjanie nie budowali hipermarketów tylko rozbudowywali koszary i tworzyli zaplecze dla wojska. Do tego doszły hotele, czynszówki, trochę dróg i oczywiście Forty w Piątnicy. Kiedy wrócili zaraz po czterdziestym piątym, rozejrzeli się z grubsza, i po chwili Łomża stała się miastem wojewódzkim. Przyszły ważne urzędy z jeszcze ważniejszymi urzędnikami. Trzeba było budować bloki z wielkiej płyty. Wielkie połacie boisk wylewać betonem, żwirować drogi i budować tysiąc szkół na tysiąclecie. Wymienione przykłady trwały przez dziesiątki lat i były systematycznym wysiłkiem, prowadzącym nie wiadomo do czego. W mieście ciągle poruszamy się po przykładach kilkumiesięcznego zrywu narodowego przed wizytą papieża, ale ten zryw trwał krótko i miał przynajmniej jakiś cel. Chodziło o to, by nie wyjść na ignorantów przed innymi, którzy gościli następcę św. Piotra.

Teraz, wszystko to, co w pocie czoła budowaliśmy przez pokolenia (aż taczki nie było kiedy załadować) wali się jak cholera. Blok odbierany przez Gierka sypie się moim dzieciom na głowę. Dosłownie i w przenośni  Chroniące przed dalszymi „awariami” balkonów, doraźne rozwiązania techniczne zastosowane przez planistów ŁSM sprawiają, że przewodniczący tej wesołej kompanii musiał być niedawno na wycieczce w jakimś egzotycznym kraju, bo takich slamsów jakie stara się odtworzyć, nie ma w tej części Europy.  Na starego fiata posypał się szczyt ze słynnego już czerwonego zabytku przy Giełczyńskiej. Były hotel Metropol i świadek wielu innych pomniejszych instytucji, to dzisiaj budynek o ogromnym znaczeniu strategicznym dla miasta. Pozwala służbom ćwiczyć organizację i wprowadzanie różnych wariantów ruchu ulicznego. Szczególnie strażacy muszą być non stop w blokach startowych, bo może się zdarzyć to, co w ciągu ostatnich kilku dni. Zaraz po zawaleniu się rzeczonego szczytu, spłonęła drewniana część metalowego - jak się później okazało analizując zdjęcia – rusztowania. Teraz planuje się rozsypanie w pył budynku na rogu Giełczyńskiej i Polowej. Artysta Przemysław Karwowski przypomina nawet, że to bardzo cenne miejsce dla mieszkańców, bo to były kiedyś rogatki miasta. Za nimi już tylko figura św. Mikołaja stała, a dalej tylko lasy i pola bez dopłat bezpośrednich. Ta figura, która ponoć stoi tam do dzisiaj, miała odpędzać wilki, jak nazywano Prusaków. Problem w tym, że jak zachowała swoje właściwości, to może być kłopot z przyjazdem do miasta właścicieli nowo otwartego sklepu Kaufland. Zburzyć więc trzeba, również w ramach tworzenia dobrego klimatu do współpracy międzynarodowej.
Później wybuduje się coś nowego. Może nie będzie ładne i funkcjonalne, ale jest duża szansa, że będzie bardziej zabawne.

Mariusz Rytel