ŚWIĘCI NA 14 MARCA:
-Święty Arnald Cataneo (ok. 1185 - 1255)
=
Święta Matylda z Kwedlinburga (ok. 895–968)
patrz poniżej
Modlitwa
Boże, któryś serce świętej Matyldy cesarzowej, od zamiłowania marności tego świata odwracając, udarować raczył miłością Twoją i wielką nad biednymi litością; spraw miłościwie za jej pośrednictwem, prosimy, abyśmy serca nasze od znikomych dóbr ziemskich odwracając, a wedle możności naszej wspierając cierpiących bliźnich, dostąpili przyobiecanych przez Ciebie owoców najobfitszego miłosierdzia Twego. Przez Pana naszego Jezusa Chrystusa. Amen.
====
Święty Arnald Cataneo (ok. 1185 - 1255)
Był synem hrabiowskiej rodziny z Limeny pod Padwą. Urodził się około 1185 roku. Wstąpiwszy w Padwie do benedyktynów, został u nich opatem. Odnowił wówczas klasztorne budynki i powiększył dobra opactwa, ale potem, wciągnięty w walki gibelinów z gwelfami, uciekać musiał do Ferrary. Następnie w Weronie pogodził się z Fryderykiem II. Ekskomunika, jaką cesarza obłożono w Lyonie (1245), zmieniła sytuację na jego niekorzyść. Uwięziony przez Ezzelina, długo przetrzymywany był w rozmaitych kazamatach. Zmarł niedaleko Wenecji w klasztorze franciszkanów w dniu 10 lutego 1255 roku. Szczątki przeniesiono do opactwa, którego był głową. Tam też powstał ośrodek jego czci, która jednak nie przekroczyła granic kultu lokalnego.
====
Święta Matylda z Kwedlinburga (ok. 895–968)
Urodziła się około 895 roku jako córka księcia saskiego, Teodoryka, i jego żony Reinhildy, wywodzącej się z rodu królewskiego duńsko-fryzyjskiego. Wychowywała ją jednak babcia, Matylda, która już wówczas była ksienią w Herford. W 909 roku, mając 14 lat, Matylda poślubiła księcia Henryka Ptasznika. Urodziła mu pięcioro dzieci, w tym trzech synów: Ottona, który przeszedł do historii jako Otton I Wielki; Henryka I, późniejszego księcia Bawarii; oraz Brunona, arcybiskupa Kolonii. Z mężem przeżyła Matylda ćwierć wieku i była świadkiem jego niemałych osiągnięć politycznych jako księcia saskiego (912) i króla Niemiec (919). W 936 roku owdowiała i wówczas poparła kandydaturę Henryka, nie Ottona. W dwa lata później jeszcze raz stanęła po stronie Giselberta, buntującego się przeciw Ottonowi. Gdy jednak ten ostatni nadał bratu Bawarię (937), doszło do zbliżenia i odtąd już popierała politykę najstarszego. Po śmierci męża oddała się modlitwie i czynom miłosierdzia. Codziennie gościła przy stole ubogich, widząc w nich samego Chrystusa. Ze swego dużego wdowiego uposażenia łożyła bardzo hojnie na dzieła dobroczynne oraz fundacje kościelne i klasztory, zwłaszcza w Kwedlinburgu, gdzie spoczywał jej mąż, w Pöhlde, Enger i Nordhausen. Życie zakończyła w opactwie benedyktyńskim w Kwedlinburgu w dniu 14 marca 968 roku. Tam też w kościele Św. Serwacego została obok męża pochowana. W 1539 roku kościół ten dostał się w ręce protestantów, co wpłynęło na osłabienie czci oddawanej Matyldzie od chwili śmierci. Dopiero w 1858 roku katolicy wybudowali kościół pod jej wezwaniem. Pamięć przechowywały poprzez wieki przede wszystkim wczesne życiorysy (z końca X w. oraz drugi, pisany na polecenie Henryka II), a ponadto tacy pisarze, jak Widukind z Korbei, Thietmar Merseburski, Hrotswitha i inni.
