ŚWIĘCI NA 12 STYCZNIA: - ::4lomza.pl:: Regionalny Portal

====

Święty Aelred z Rievaulx (ok. 1100 –1167)

              Urodził się około 1100 roku w Hexham, w północnej Anglii, gdzie też rozpoczął naukę. Kontynuował ją w Durham. W 1124 roku wstąpił do służby na dwór Dawida I Świętego, króla Szkocji (1124-1153) i był tam nauczycielem. W 1134 roku został wysłany przez króla  z misją do arcybiskupa Yorku. W drodze powrotnej odwiedził świeżo założone opactwo cystersów w Rievaulx. Tam też w tym samym roku wstąpił. W kilka lat później jeździł do Rzymu w sprawie sporu o biskupstwo Yorku. W 1142 roku  zostaje mistrzem nowicjuszy i pisze Speculum caritatis. W 1143 roku zajmuje się zakładaniem opactwa w Revesby pod Lincolnem, gdzie był opatem do 1147 roku. W tym samym roku wybierają go na opata w Rievaulx. Mnisza społeczność rozrasta się wówczas potężnie. Był surowy dla siebie, a łagodny dla swych zakonników. Sam tworzy nowe dziełka: De oneribus, De spirituali amicitia, De institutione inclusarum, De anima oraz kilka utworów hagiograficznych (BHL 2423, 3747 oraz 6239). Do najsłynniejszych jego dzieł zalicza się Zwierciadło miłości oraz O przyjaźni duchowej.Zachowało się także około 200 mów, które wygłaszał jako opat do swoich mnichów. Korespondował też z wieloma wybitnymi mężami swego czasu: z królami, papieżami. Umiera 12 stycznia 1167 roku. Jeszcze za życia uznano go za drugiego Bernarda: Bernardo prope par Aelredus...Potem ceniono go raczej jako teologa i pisarza ascetycznego. Rozgłosu nabrał w naszych czasach jego dialog De amicitia, wzorowany na Cyceronie.

Panie Jezu, jak słodko miłować Ciebie, jak wielkim darzysz wtedy pokojem i pewnością. Ten, kto Ciebie miłuje, nie będzie zawiedziony, bo nie ma nic lepszego i owocniejszego nad tę miłość, a jakże wiele ona znaczy. I można Cię kochać bez miary, bo miłość ku Tobie nie znam granic. Nie trzeba się wtedy lękać rozłaki śmierci zrywającej więzy przyjaźni, bo życie nie podlega śmierci.

MODLITWA
Boże, Ty sprawiłeś, że święty Aerled, opat, stał się wszystkim dla wszystkich + spraw, abyśmy za jego przykładem z oddaniem służyli braciom w duchu jednośći i pokoju.
Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.

====

Święty Benedykt Biscop (628-690)

              Nazywał się właściwie: Biscop Baducing, a imię Benedykt przyjął zapewne wstępując do klasztoru. Urodził się w  628 roku w szlacheckiej rodzinie w Nortumbrii (Anglia). Tam też na królewskim dworze pobierał pierwsze nauki. Był Nordykiem, który- można by rzec- żyje ze wzrokiem skierowanym na Rzym. Zatęskniwszy za życiem doskonalszym,  w 653 roku udał się do Rzymu, dokąd zresztą pielgrzymował kilkakrotnie.  długie więc lata spędził w podróży na obczyźnie. Po drodze zatrzymywał się na dłuższe postoje. W 668 roku przemierza Francję i tam wstępuje do klasztoru benedyktyńskiego w Lerynie. Po czterech latach jest znów w Rzymie, skąd wyrusza do ojczyzny jako przewodnik Teodora, nowo mianowanego arcybiskupa Canterbury. Wkrótce obejmuje rządy 
w benedyktyńskim opactwie Św. Piotra. W kilka lat później wraz ze swym przyjacielem, królem Egfrydem, zakłada nowe fundacje w północnej Anglii, wWearmouth (671) i Jarrow (683-685). Z obu tych ośrodków, promieniuje odtąd na Kościoły anglosaskie wiedza i duszpasterska gorliwość. Stają się one także ogniskami odnowionej sztuki kościelnej, chorału i liturgii, co jest zasługą Benedykta, który sprowadzał z południa rzemieślników oraz artystów. Pięć razy był w Rzymie, skąd przywoził księgi, dzieła sztuki i relikwie.  Jeśli Kościoły anglosaskie doszły wkrótce do rozkwitu, którego najwybitniejszym przedstawicielem jest uczeń Benedykta, Będą Czcigodny; jeśli niebawem zaczęły także silnie oddziaływać na kontynent i przyczyniły się do renesansu karolińskiego - wybitny udział miał we wszystkim skromny, zapobiegliwy Benedykt Biscop. Wracając w 685 roku z Rzymu, sprowadził do Anglii także pierwszego kantora z Bazyliki św. Piotra, który pomoże mu szerzyć na Wyspie rzymski śpiew liturgiczny. Była to jego szósta i ostatnia podróż. W 686 roku zapada na ciężką chorobę, która przykuwa go do łóżka, aż do śmierci, która nastąpiła 12 stycznia około 690 roku. Zgodnie z ówczesnym zwyczajem odnośnie do założycieli wspólnot, od razu jest czczony jako święty. Pierwszym objawem spontanicznego kultu, jaki mu zaczęto wkrótce oddawać, jest homilia Bedy, wygłoszona dla jego uczczenia.

====

Święty Victorian z Asan (+560)

               Urodził się we Włoszech ale udał się do Francji, gdzie ufundował klasztor benedyktyński w Asanie w Pirenejach, który później miało nazwę św. Viktoriana. Chwałił go Wenancjusza Fortunat  w swoich pismach.