ŚWIĘCI NA 25 GRUDNIA
-Święty Piotr Czcigodny (Venerabilis) z Cluny (1094-1156)
=
Święty Adalsinda z Hamay (+715)
=
Święta Alburga z Wilton (+800)
=======
patrz poniżej
======
Święty Piotr Czcigodny (Venerabilis) z Cluny (1094-1156)
Urodził się w 1094 r. w Owernii. Zwał się zrazu Maurycym de Montboissier. Rodzice powierzyli go jako oblata przeoratowi benedyktynów w Sauxillanges. W 1109 r. złożył profesję zakonną.
Był potem przeorem w Vézelay i w Dom-ne. W sierpniu 1122 r. obrano go opatem w Cluny. Był nim do swej śmierci, która nastąpiła 25 grudnia 1156 r. W czasie swych długoletnich rządów przystosował upadającą gospodarkę do zmieniających się warunków. Śledził pilnie rozwój zakonu, w czym pomocnymi były mu podróże do Anglii, Italii i Niemiec.
Jego poglądy na monastycyzm stały się okazją do polemiki z Bernardem z Clairvaux. Był osobowością pociągającą i wrażliwą, mężem modlitwy i wielkiego serca. On to w Cluny przygarnął wygnanego i potępianego Piotra Abelarda. Nastawiony był wobec swych przeciwników życzliwie. Pozostawił po sobie kilka dziełek apologetycznych: Tractatus adversus Petrobrusianos haereticos, Summula quaedam brevis contra haereses et sectam diabolicae fraudis Saracenorum oraz Tractatus adversus Iudaeoreum inveteratam duritiem. To ostatnie było najlepszym dziełkiem epoki w określonej materii. W De miraculis pozostawił interesujące świadectwo średniowiecznego pojmowania świętości. Kazał przetłumaczyć na łacinę Koran. Z dziełka, napisanego na temat Księgi islamu, ostały się tylko dwa rozdziały. Ułożył też kilka hymnów liturgicznych i innych utworów poetyckich. Ułożył także teksty do oficjum na święto Przemienienia Pańskiego. Do tego wszystkiego dochodzi jeszcze jego obfita korespondencja. Był umysłem oryginalnym, zawsze nastawionym ugodowo, można śmiało powiedzieć - ekumenicznym. Jego żywot wkrótce po 1156 r. napisał Rudolf, mnich z Cluny, a potem opat. Podkreślał on, że naczelną cechą św. Piotra było umiłowanie i pragnienie pokoju. Potomni obdarzyli go wielce znaczącym przydomkiem Czcigodny. U benedyktynów wspomina się go razem z innymi świętymi opatami tego ośrodka w dniu 11 maja.
Oczyśćcie oczy waszego serca, tak przez czystą intencję, jak i prez święte cnoty, a staniecie się godni oglądać Chrystusa na Jego górze, przemienionego już nie w cielesnej chwale, jak niegdyś, ale w chwale duchowej; a jednocześnie wy sami zostaniecie przemienieni w nadziei i miłości, zanim jeszcze nadejdzie dla was czas oglądać Go twarzą w twarz w przyszłym wieku. Apostoł stwierdza : Przemieniamy się z chwały w chwałę za sprawą Ducha Pańskiego (por. 2 Kor 3,18), to znaczy z chwały wiary w chwałę kontemplacji, z chwały cnoty w chwałę radości, z chwały zasługi w chwałę nagrody, a to za sprawą Ducha Pańskiego. Wyrażając sprawy Ducha duchowymi słowami (por. 1 Kor 2,13), Apostoł poucza nas, że Duch Boży rozlewa na nas tu na ziemi obfitość łaski, w przyszłości zaś da nam ogrom chwały
(Piotr Czcigodny, List do mnichów z Góry Tabor)
======
Święty Adalsinda z Hamay (+715)
Pochodziła z rodziny, z której wywodziło się wielu świętych. Była najmłodszą córką św. Adalbalda i św. Rychtrudy. Świętoć wyssała jakby z mlekiem matki. Już od najmłodszych lat gardziła wszelkimi godnościami , wymaganiami i honorami tego świata Wstąpiła do benedyktyńskiego klasztoru Hamaye-les-Marchiennes, w pobliżu Arras, we Francji, który założony był przez jej ciocię - św. Gertrudę. Jej siostra św. Euzebia była tam ksienią. Zmarła w 715 roku. Jej święto obchodzi się 25. grudnia , u Ferrariusa natomiast 12. maja, tam gdzie obchodzi sie tego dnia również święto jej świętej matki. Wydaje się, że z tego właśnie powodu obchodzi się tam jej wspomnienie.
======
Święta Alburga z Wilton (+800)
Urodziła się w Wessex, w Anglii. Była siostrą króla Wessex, Egberta. Alburga już od wczesnych lat wyróżniała się pobożnością. Wyszła za mąż za Wulfstana z Wiltshire. To małżeństwo było zawarte z politycznego skoligacenia. Ufundowała opactwo benedyktyńskie w Wilton. Pośmierci męża wstąpiła do niego i została wybrana ksienią.
