ŚWIĘCI NA 8 WRZEŚNIA:
-Święta Adela z Messines (+1071)
=
Święty Ine (+727)
=
Święty Wilhelm z Saint-Thierry (+1148)
=
patrz poniżej
======
Święta Adela z Messines (+1071)
Adela była żoną Baldwina IV, hrabiego Flandrii (Francja i Belgia). Kiedy zmarł jej mąż wstąpiła do klasztoru benedyktyńskiego. Habit otrzymała z rąk samego papieża Aleksandra II. Później udała się do benedyktyńskiego klasztoru w pobliżu Ypres, w Belgii. Była tam skromną mniszką, aż do swojej śmierci.
======
Święty Ine (+727)
Był królem Wessex w latach 688-726 i jednym z najbardziej uzdolnionych Anglo-saskich monarchów. Ustanowił biskupstwo
w Sherbone, wspierał chrześcijaństwo i (rozwiązał przepisy prawnicze dla sławnego prawa króla Alfreda Wielkiego?. Odbudował opactwo benedyktyńskie w Glastonbury, które stało się centrum religijnym w tym kraju. Regularnie też dużo sam z niego korzystał. W 726 roku zrezygnował z tronu i został w tym opactwie mnichem. Później wyruszył wraz z żoną- św. Etelburgą (jej wspomnienie obchodzi się tego samego dnia) do Rzymu. Tam też spędził swoje ostatnie dni życia jako mnich.
Jest uważany za założyciela angielskiej szkoły w Rzymie.
======
Święty Wilhelm z Saint-Thierry (+1148)
Urodził się w Liége około 1080 r. W tym mieście rozpoczął też studia, które kontynuował w Reims. Zetknął się tam przelotnie z Abelardem, którego potem zwalczał, ale do Paryża nie pojechał. W Reims został benedyktynem. W 1113 r. obrano go w Saint-Thierry (w diecezji Reims) opatem. Wkrótce potem zaczął działalność pisarską, dzięki której pozostawił po sobie sporo dziełek z zakresu teologii, życia duchownego i zakonności. Przywiązany do reguły benedyktyńskiej i obserwy kluniackiej, a równocześnie pociągnięty ku ideałom propagowanym przez Bernarda z Clairvaux, uczestniczył też w sporach, które przez jakiś czas dzieliły dwa zakonne organizmy. Zajął się zrazu reformami we własnym, ale wbrew radom Bernarda w 1135 r. przyjął habit cysterski i osiadł w nowym opactwie w Signy. Kontynuował tam intensywną działalność pisarską. Interweniował jeszcze na rzecz kartuzji w Mont-Dieu, potem zabierał materiały do żywota św. Bernarda. Zredagował pierwszą księgę, ale śmierć, która nastąpiła 8 września 1148 r., nie pozwoliła mu na doprowadzenie dzieła do końca. W zakonie i w diecezji Reims czczono go zawsze jako błogosławionego.
