Projekt edukacyjny "Kamienie pamięci"
20.05.2011r. w Instytucie Pamięci Narodowej w Warszawie odbyło się podsumowanie projektu edukacyjnego „Kamienie pamięci”, którego celem było odnalezienie i upamiętnienie bohatera lat 1980-1981. My również braliśmy udział w projekcie. Bohater, którego my chcemy upamiętnić to - Pani Teresa Steckiewicz - od X 1980 członkini „Solidarności”.
Była inicjatorką powstania i członkiem Zarządu Komitetu Zakładowego w Wojewódzkim Szpitalu Zespolonym w Łomży. Uczestniczka strajków i akcji protestacyjnych. Wiosną 1981 uczestniczka strajku okupacyjnego w Łomżyńskich Zakładach Przemysłu Bawełnianego „Narew”, kolporterka wydawnictwa łomżyńskiej „Solidarności” – „Sens”.
W czerwcu 1981r. została sekretarzem Zarządu Oddziału NSZZ „Solidarność” w Łomży Regionu Mazowsze.
3 lipca 1981r. wybrano ją do prezydium MK NSZZ „Solidarność ” w Łomży. W grudniu 1981 była koordynatorką zbiórek żywności dla strajkujących studentów UW.
13 grudnia 1981 internowana w Ośrodku Odosobnienia w Białymstoku, a 9 stycznia 1982 (razem ze wszystkimi internowanymi kobietami) przewieziona do Ośrodka Odosobnienia w Gołdapi; uczestniczka konspiracyjnej służby zdrowia.
5 II 1982 została zwolniona z internowania ze względu na zły stan zdrowia (problemy z nerkami po białostockim karcerze).
Pani Teresa Steckiewicz jest Obecnie prezesem Łomżyńskiego Towarzystwa Przyjaciół Chorych "Hospicjum" Pod Wezwaniem Świętego Ducha.
Uczestnikami projektu były dziewczęta z klasy IIA: Ewelina Kopczewska, Ewelina Godlewska, Natalia Chrostowska, Sandra Kraszewska, Patrycja Jemielity, Dorota Jankowska, Karolina Górska, które pod opieką dyrektora Krzysztofa Domalewskiego zebrały informacje o bohaterze, przygotowały i przeprowadziły wywiad z Panią Steckiewicz i opracowały zebrany materiał.
W IPN w Warszawie swoich bohaterów prezentowały 24 szkoły z całej Polski. Młodzież przygotowała materiały o ludziach, którzy w latach 1980-1981 niszczyły własną karierę zawodową, spokój rodzinny, a nawet życie walcząc z systemem komunistycznym. Są to ludzie zupełnie dziś nieznani, może tylko w swoich środowiskach lokalnych. Należy przywrócić ich ludzkiej pamięci, by oni i ich czyny były powszechnie znane.
Uczestnictwo w projekcie było dla nas bardzo ważne. To piękna, żywa lekcja historii.
