RADA PROGRAMOWA WTZ
Rada programowa jest ciałem zarówno ustawodawczym, jak i wykonawczym w warsztacie. Rada powinna zbierać się najczęściej (nie rzadziej niż raz w miesiącu), jak to jest możliwe, a spotkania winny mieć charakter cykliczny. Działalność rady programowej powinna mieć charakter zespołowy.
Skład rady programowej
W warsztacie działa rada programowa, w skład której wchodzą:
1) kierownik warsztatu,
2) specjaliści do spraw rehabilitacji lub rewalidacji,
3) instruktorzy-terapeuci,
4) psycholog.
Zadania i obowiązki rady programowej1) przygotowanie dla każdego uczestnika warsztatu indywidualnego programu rehabilitacji i terapii,
2) wskazanie osób odpowiedzialnych za jego realizację,
3) dokonywanie z udziałem uczestnika warsztatu, nie rzadziej niż raz na pół roku oceny indywidualnych efektów jego rehabilitacji i modyfikacja tego planu w zależności od potrzeb,
4) jeśli zaistnieje taka potrzeba, rada powinna wskazać uczestnikowi lub jego przedstawicielowi ustawowemu a w przypadku nie ustanowienia takiego przedstawiciela – opiekunowi prawnemu o możliwościach i formach dalszej rehabilitacji społecznej i zawodowej uczestnika. Taka sytuacja może mieć miejsce, gdy oferta warsztatu nie odpowiada indywidualnym potrzebom uczestnika w tym zakresie,
5) rada programowa jest zobowiązana do wyrażania opinii odnośnie wydatkowania środków finansowych otrzymywanych przez uczestnika warsztatu w ramach treningu ekonomicznego.
6) rada programowa jest zobowiązana przepisem § 14 Rozporządzenia MGPiPS i art.10a ust.5 ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej do wykonywania trzech ocen uczestnika w procesie rehabilitacji:
- półrocznej z udziałem uczestnika,
- rocznej – podsumowującej indywidualny program rehabilitacji i terapii,
- kompleksowej – dokonywanej co trzy lata,
7) rada dokonuje okresowej oraz nie rzadziej niż co trzy lata kompleksowej oceny realizacji indywidualnego programu rehabilitacji uczestnika zajęć i zajmuje stanowisko w kwestii osiągniętych przez niego postępów w rehabilitacji uzasadniających:
a) podjęcie zatrudnienia i kontynuowanie rehabilitacji zawodowej w warunkach pracy chronionej lub na przystosowanym stanowisku pracy,
b) potrzebę skierowania osoby niepełnosprawnej do ośrodka wsparcia ze względu na brak postępów w rehabilitacji i złe rokowania co do możliwości osiągnięcia postępów uzasadniających podjęcie zatrudnienia i kontynuowanie rehabilitacji zawodowej w warunkach pracy chronionej lub na rynku pracy po odbyciu dalszej rehabilitacji w warsztacie,
c) przedłużenie uczestnictwa w terapii ze względu na:
- pozytywne rokowania co do przyszłych postępów w rehabilitacji umożliwiających podjęcie zatrudnienia i kontynuowanie rehabilitacji,
- okresowy brak możliwości podjęcia zatrudnienia,
- okresowy brak możliwości skierowania osoby niepełnosprawnej do ośrodka wsparcia o którym mowa w pkt.2 ustawy.
Kompleksowa ocena przeprowadzana co trzy lata powinna zawierać:1) postępy uczestnika w procesie rehabilitacji,
2) adekwatność programu w stosunku do potrzeb i możliwości uczestnika,
3) powody niezrealizowania zaplanowanych działań i trudności w ich realizacji.
Głównym przedmiotem tej oceny są postępy oraz planowanie długookresowych działań w stosunku do danego uczestnika. Przy dokonywaniu kompleksowej oceny rada powinna przyjmować ogólne długofalowe założenia co do rehabilitacji uczestników.
Dokonanie kompleksowej oceny powinno odbywać się pod kątem rozpoznania tych umiejętności nabytych przez osobę niepełnosprawną w trakcie uczestnictwa w warsztacie, które pozwalają na podjęcie decyzji o kierunku dalszych oddziaływań na nią, o podjęciu przez nią szkolenia zawodowego lub umieszczeniu tej osoby na rynku pracy.
Przy dokonywaniu kompleksowej oceny brane są pod uwagę: stopień zdolności do samodzielnego wykonywania czynności życia codziennego; umiejętności interpersonalne,
w tym komunikowanie się oraz współpraca w grupie; stopień opanowania umiejętności niezbędnych do podjęcia zatrudnienia z uwzględnieniem sprawności psychofizycznych; stopień dojrzałości społecznej i zawodowej oraz sfery emocjonalno-motywacyjnej.
Opracowano w oparciu o Ustawę z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych oraz Rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 25 marca 2004 r. w sprawie warsztatów terapii zajęciowej.
