Ruch Rodzin Nazaretańskich
DUCHOWOŚĆ
Ruch Rodzin Nazaretańskich (RRN) jest międzynarodowym katolickim ruchem apostolstwa rodzin. Jego idea oparta jest na Ewangelii. Wzorem dla członków jest Chrystus żyjący w Świętej Rodzinie, który był „poddany” (Łk 2,51) Matce Bożej i św. Józefowi przez trzydzieści lat swojego ziemskiego życia. Dlatego Rodziny Nazaretańskie pragną wzrastać w wewnętrznym zawierzeniu Matce Bożej, zgodnie z dewizą Jana Pawła II (zapożyczoną od św. Ludwika Marii Grignion de Montfort): „Totus Tuus, Maria, ergo sum, et omnia mea Tua sunt” – Cały Twój jestem, Maryjo, i wszystko co moje Twoim jest...Ufają, że Matka Syna Bożego poprowadzi je najprostszą drogą do realizacji ich chrześcijańskiego powołania i pomoże odkryć i wypełnić wolę Bożą. Specyfiką RRN jest kultywowanie życia wewnętrznego ze szczególnym akcentem położonym na radykalizm w dążeniu do świętości zgodnie z klasycznymi wzorami ukazanymi przez św. Jana od Krzyża, św. Teresę z Avila, św. Teresę od Dzieciątka Jezus, św. Faustynę, św. Maksymiliana. Ideałem świętości dla członków Ruchu jest życie Świętej Rodziny w Nazarecie. W dążeniu do świętości podkreślany jest normatywny charakter nauczania Kościoła oraz wartość kierownictwa duchowego opartego na wskazaniach uznanych przez Kościół autorytetów w dziedzinie ascezy i mistyki chrześcijańskiej. Członkowie Ruchu pragną wcielać w życie wzór Nazaretu, kierując się ideą tzw. środków ubogich. Zwracają się oni w sposób szczególny ku Najświętszej Ofierze. Dążą do pełnego współdziałania w ofiarowaniu Eucharystii składając Bogu duchowe ofiary, które w tym przypadku oznaczają życie ukryte w Bogu, pełne pokory i prostoty. Msza św. jest dla nich źródłem ich nawrócenia i mocą ku realizacji nazaretańskiego ideału w życiu codziennym. Fundamentem dla rozwoju ich życia duchowego jest Słowo Boże.
RRN jest bardzo młody, liczący niespełna 19 lat, a cechą charakterystyczną jego pracy jest opieranie się na środkach ubogich, znaczy to, że unika on reklamy i pragnie w miarę możliwości pozostać ukryty, wzorem życia Świętej Rodziny w Nazarecie. Duchowość Ruchu rozprzestrzenia się głównie poprzez osobiste świadectwo tych, którzy starają się nią żyć. Ks. Rene Laurentin (we wstępie do francuskiego wydania książki ks. T. Dajczera „Rozważania o wierze”) odnosząc się do tego aspektu duchowości Ruchu posługuje się maksymą „Hałas nie czyni dobra. Dobro nie czyni hałasu”.
ZAŁOŻYCIEL I HISTORIA POWSTANIA
Ruch zrodził się z potrzeby pogłębionego życia duchowego, ale także jako odpowiedź na wezwanie Ojca Świętego Jana Pawła II do Nowej Ewangelizacji. „Nie wystarczy odnawiać metody duszpasterskie ani lepiej organizować i koordynować instytucje kościelne, ani też z większą przenikliwością, biblijne i teologiczne podstawy wiary: trzeba wzbudzić nowy zapał świętości.” Papież przemawiając 9 czerwca w Nowej Hucie wskazał wtedy Kościołowi lekarstwo na nowe czasy. Dramatyczna walka o wiarę, która się rozpoczęła jest tylko fragmentem zmagania, które wstrząsa Europą, dotkniętą dziś chorobą sekularyzacji.
Duchowość „nazaretańska” w swoim obecnym kształcie jest przede wszystkim owocem prawie trzydziestoletniej pracy duszpasterskiej profesora Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie ks. Tadeusza Dajczera, wyrażającej się głównie w głoszeniu konferencji i w kierownictwie duchowym. Grupa osób skupionych wokół niego z czasem przekształciła się w stały zespół formacyjny, który od 1985 r. przybrał bardziej konkretne formy organizacyjne, zaś w 1991 r. został oficjalnie uznany przez władzę kościelną. Doświadczenie duchowe wielu kapłanów zaangażowanych w duszpasterską posługę oraz aktywność i potrzeby osób świeckich domagały się ujęcia rozwijającej się duchowości w dojrzały i konkretny kształt. Została ona sprecyzowana w formie statutu obejmującego istotę duchowości, strukturę RRN oraz formy jego działania.
ROZWÓJ RUCHU
Obecnie RRN rozwija się na terenie całej Polski, a także w kilkudziesięciu krajach na wszystkich kontynentach. Od roku 1987 powstaje we Francji, Hiszpanii i Portugalii, a w rok później w Anglii, Holandii i Niemczech. W 1989 Ruch zostaje zapoczątkowany w Meksyku, a następnie w Argentynie, Brazylii, Kolumbii, Wenezueli, Kubie, USA, Kanadzie. W latach 90. nastąpił dalszy rozwój RRN w kolejnych krajach europejskich: Włoszech, Austrii, Belgii, Węgrzech, Białorusi, Litwie, Łotwie, Rosji, Ukrainie, Słowacji i Czechach. W 1994r. powstał także w Nowej Zelandii i Zambii, zaś w 1996 na Filipinach, w Australii oraz w Indiach.
STRUKTURA
Pomimo międzynarodowego charakteru funkcjonuje w oparciu o strukturę diecezjalną, podkreślając więź z Kościołem lokalnym. W diecezjach kierują nim księża moderatorzy mianowani przez biskupów diecezjalnych. Członkowie Ruchu spotykają się we wspólnotach parafialnych, bądź specjalistycznych, np. dziecięcych, gimnazjalnych, młodzieżowych, studenckich, młodych małżeństw, grupach zawodowych (lekarzy, prawników, nauczycieli, artystów, polityków, niepełnosprawnych). Wspólnotami kierują świeccy animatorzy, ściśle współpracujący w zakresie spraw duchowych z kapłanami.
W naszej diecezji RRN został erygowany przez Ks. Biskupa Ordynariusza Stanisława Stefanka w Święto Świętej Rodziny – 28 grudnia 2003r.
Opracowała Agnieszka Domitrz
Osoby odpowiedzialne
Moderator
Ks. Andrzej Stypułkowski, Kościół Rektoralny pw. Nawiedzenia N.M.P.
16-080 Tykocin, ul. Klasztorna 1,
tel. (0-85) 7181642, (0-85) 7187687, (0-85) 7187237.
tel. kom. 0-606241395
e-mail: astypek@interia.pl
Animatorzy diecezjalni:
Agnieszka i Andrzej Domitrz, 18-400 Łomża, ul. Nowogrodzka 106,
tel. (0-86) 216789
e-mail: aadomi0@op.pl
Diecezjalny dzień skupienia – par. pw. Św. Brunona z Kwerfurtu, Łomża, ul. Wojska Polskiego 135 – II sobota m-ca
SPOTKANIA FORMACYJNE W DIECEZJI ŁOMŻYŃSKIEJ W MAŁYCH GRUPACH
ŁOMŻA
Par. pw. Św. Michała Archanioła
Par. pw. Św. Brunona Bonifacego z Kwerfurtu
PIĄTNICA
Par. pw. Przemienia Pańskiego
WYSZKÓW
Par. pw. Św. Wojciecha
Grupa nauczycielska
Par. pw. Św. Rodziny
BRAŃSZCZYK
Par. pw. Św. Jana Chrzciciela
ŁAPY
Par. pw. Św. Piotra i Pawła
GRABOWO
Par. pw. Św. Jana Chrzciciela
Rekolekcje wakacyjne
Rekolekcje w Loretto\ Wyszkowa
Termin – 10-18 lipca 2004r.
Ruch Rodzin Nazaretańskich (RRN) jest międzynarodowym katolickim ruchem apostolstwa rodzin. Jego idea oparta jest na Ewangelii. Wzorem dla członków jest Chrystus żyjący w Świętej Rodzinie, który był „poddany” (Łk 2,51) Matce Bożej i św. Józefowi przez trzydzieści lat swojego ziemskiego życia. Dlatego Rodziny Nazaretańskie pragną wzrastać w wewnętrznym zawierzeniu Matce Bożej, zgodnie z dewizą Jana Pawła II (zapożyczoną od św. Ludwika Marii Grignion de Montfort): „Totus Tuus, Maria, ergo sum, et omnia mea Tua sunt” – Cały Twój jestem, Maryjo, i wszystko co moje Twoim jest...Ufają, że Matka Syna Bożego poprowadzi je najprostszą drogą do realizacji ich chrześcijańskiego powołania i pomoże odkryć i wypełnić wolę Bożą. Specyfiką RRN jest kultywowanie życia wewnętrznego ze szczególnym akcentem położonym na radykalizm w dążeniu do świętości zgodnie z klasycznymi wzorami ukazanymi przez św. Jana od Krzyża, św. Teresę z Avila, św. Teresę od Dzieciątka Jezus, św. Faustynę, św. Maksymiliana. Ideałem świętości dla członków Ruchu jest życie Świętej Rodziny w Nazarecie. W dążeniu do świętości podkreślany jest normatywny charakter nauczania Kościoła oraz wartość kierownictwa duchowego opartego na wskazaniach uznanych przez Kościół autorytetów w dziedzinie ascezy i mistyki chrześcijańskiej. Członkowie Ruchu pragną wcielać w życie wzór Nazaretu, kierując się ideą tzw. środków ubogich. Zwracają się oni w sposób szczególny ku Najświętszej Ofierze. Dążą do pełnego współdziałania w ofiarowaniu Eucharystii składając Bogu duchowe ofiary, które w tym przypadku oznaczają życie ukryte w Bogu, pełne pokory i prostoty. Msza św. jest dla nich źródłem ich nawrócenia i mocą ku realizacji nazaretańskiego ideału w życiu codziennym. Fundamentem dla rozwoju ich życia duchowego jest Słowo Boże.
RRN jest bardzo młody, liczący niespełna 19 lat, a cechą charakterystyczną jego pracy jest opieranie się na środkach ubogich, znaczy to, że unika on reklamy i pragnie w miarę możliwości pozostać ukryty, wzorem życia Świętej Rodziny w Nazarecie. Duchowość Ruchu rozprzestrzenia się głównie poprzez osobiste świadectwo tych, którzy starają się nią żyć. Ks. Rene Laurentin (we wstępie do francuskiego wydania książki ks. T. Dajczera „Rozważania o wierze”) odnosząc się do tego aspektu duchowości Ruchu posługuje się maksymą „Hałas nie czyni dobra. Dobro nie czyni hałasu”.
ZAŁOŻYCIEL I HISTORIA POWSTANIA
Ruch zrodził się z potrzeby pogłębionego życia duchowego, ale także jako odpowiedź na wezwanie Ojca Świętego Jana Pawła II do Nowej Ewangelizacji. „Nie wystarczy odnawiać metody duszpasterskie ani lepiej organizować i koordynować instytucje kościelne, ani też z większą przenikliwością, biblijne i teologiczne podstawy wiary: trzeba wzbudzić nowy zapał świętości.” Papież przemawiając 9 czerwca w Nowej Hucie wskazał wtedy Kościołowi lekarstwo na nowe czasy. Dramatyczna walka o wiarę, która się rozpoczęła jest tylko fragmentem zmagania, które wstrząsa Europą, dotkniętą dziś chorobą sekularyzacji.
Duchowość „nazaretańska” w swoim obecnym kształcie jest przede wszystkim owocem prawie trzydziestoletniej pracy duszpasterskiej profesora Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie ks. Tadeusza Dajczera, wyrażającej się głównie w głoszeniu konferencji i w kierownictwie duchowym. Grupa osób skupionych wokół niego z czasem przekształciła się w stały zespół formacyjny, który od 1985 r. przybrał bardziej konkretne formy organizacyjne, zaś w 1991 r. został oficjalnie uznany przez władzę kościelną. Doświadczenie duchowe wielu kapłanów zaangażowanych w duszpasterską posługę oraz aktywność i potrzeby osób świeckich domagały się ujęcia rozwijającej się duchowości w dojrzały i konkretny kształt. Została ona sprecyzowana w formie statutu obejmującego istotę duchowości, strukturę RRN oraz formy jego działania.
ROZWÓJ RUCHU
Obecnie RRN rozwija się na terenie całej Polski, a także w kilkudziesięciu krajach na wszystkich kontynentach. Od roku 1987 powstaje we Francji, Hiszpanii i Portugalii, a w rok później w Anglii, Holandii i Niemczech. W 1989 Ruch zostaje zapoczątkowany w Meksyku, a następnie w Argentynie, Brazylii, Kolumbii, Wenezueli, Kubie, USA, Kanadzie. W latach 90. nastąpił dalszy rozwój RRN w kolejnych krajach europejskich: Włoszech, Austrii, Belgii, Węgrzech, Białorusi, Litwie, Łotwie, Rosji, Ukrainie, Słowacji i Czechach. W 1994r. powstał także w Nowej Zelandii i Zambii, zaś w 1996 na Filipinach, w Australii oraz w Indiach.
STRUKTURA
Pomimo międzynarodowego charakteru funkcjonuje w oparciu o strukturę diecezjalną, podkreślając więź z Kościołem lokalnym. W diecezjach kierują nim księża moderatorzy mianowani przez biskupów diecezjalnych. Członkowie Ruchu spotykają się we wspólnotach parafialnych, bądź specjalistycznych, np. dziecięcych, gimnazjalnych, młodzieżowych, studenckich, młodych małżeństw, grupach zawodowych (lekarzy, prawników, nauczycieli, artystów, polityków, niepełnosprawnych). Wspólnotami kierują świeccy animatorzy, ściśle współpracujący w zakresie spraw duchowych z kapłanami.
W naszej diecezji RRN został erygowany przez Ks. Biskupa Ordynariusza Stanisława Stefanka w Święto Świętej Rodziny – 28 grudnia 2003r.
Opracowała Agnieszka Domitrz
Osoby odpowiedzialne
Moderator
Ks. Andrzej Stypułkowski, Kościół Rektoralny pw. Nawiedzenia N.M.P.
16-080 Tykocin, ul. Klasztorna 1,
tel. (0-85) 7181642, (0-85) 7187687, (0-85) 7187237.
tel. kom. 0-606241395
e-mail: astypek@interia.pl
Animatorzy diecezjalni:
Agnieszka i Andrzej Domitrz, 18-400 Łomża, ul. Nowogrodzka 106,
tel. (0-86) 216789
e-mail: aadomi0@op.pl
Diecezjalny dzień skupienia – par. pw. Św. Brunona z Kwerfurtu, Łomża, ul. Wojska Polskiego 135 – II sobota m-ca
SPOTKANIA FORMACYJNE W DIECEZJI ŁOMŻYŃSKIEJ W MAŁYCH GRUPACH
ŁOMŻA
Par. pw. Św. Michała Archanioła
Par. pw. Św. Brunona Bonifacego z Kwerfurtu
PIĄTNICA
Par. pw. Przemienia Pańskiego
WYSZKÓW
Par. pw. Św. Wojciecha
Grupa nauczycielska
Par. pw. Św. Rodziny
BRAŃSZCZYK
Par. pw. Św. Jana Chrzciciela
ŁAPY
Par. pw. Św. Piotra i Pawła
GRABOWO
Par. pw. Św. Jana Chrzciciela
Rekolekcje wakacyjne
Rekolekcje w Loretto\ Wyszkowa
Termin – 10-18 lipca 2004r.
