ŚWIĘCI NA 17 KWIETNIA - ::4lomza.pl:: Regionalny Portal

====

Święty Landeryk z Soignies

Biskup w Meaux we Francji. Syn św. Wincentego Madelgariusza i Waldetrudy. Zrezygnował z biskupstwa w 650 roku i został opatem w benedyktyńskim klasztorze w Soignies w Belgii.

====

Święty  Robert z La Chaise-Dieu (+1067)

Urodził się w Owernii pod koniec X stulecia, w rodzinie spokrewnionej z Odonem z Cluny. Rodzice powierzyli go w 1018 roku kanonikom od Św. Juliana w Brioude. W 1026 roku sam został kanonikiem. Po święceniach kapłańskich mianowano go administratorem dóbr klasztornych. Ale życie kanonickie go nie zadowalało. Wyjechał wówczas do Italii i przez jakiś czas przebywał na Monte Cassino. Zapoznał się tam z tradycją monastyczną. W grudniu 1043 roku z dwoma towarzyszami osiadł w głębokim borze pod Brioude  i rozpoczął życie na wpół pustelnicze, na wpół apostolskie. Nowych kandydatów do tego rodzaju życia nie zabrakło. W 1050 roku erem przekształcił się w klasztor Casa Dei: La Chaise-Dieu. W dwa lata później Leon IX udzielił mu przywileju egzempcji, a Henryk I podpisał akt uznania. Gdy nadciągali nowi kandydaci, Robert zakładał małe przeoraty, rozrzucone po całym Masywie Centralnym. Zmarł 17 kwietnia 1067 roku. Natychmiast otoczyła go cześć wiernych. Aleksander II zaaprobował ten kult. Wspomnienie nowego świętego obchodzono  24 kwietnia (ale w Martyrologium 17 kwietnia). Robertowi wcześnie też poświęcono kilka pism hagiograficznych. Niebawem jego dzieło kontynuować będą nowe fundacje w Grandmont (1074), Chartreuse (1088), Cîteaux (1098) i Fontevrault (1101).

====

Święty Robert z Molesmes (ok. 1028- 1111)

Urodził się około 1028 roku w Szampanii we Francji, w rodzinie hrabiów de Tonnerre. Około piętnastego roku życia przyjął habit benedyktyński w Moutier-la-Celle. Jako młody człowiek słynął już ze świętości. Wkrótce po profesji został przeorem. Potem wybrano go na opata u Św. Michała w Tonnerre. Chciał tam zaprowadzić dyscyplinę, nie zdołał jednak przezwyciężyć oporu wspólnoty. Postanowił wtedy z urzędu zrezygnować. Eremici, przebywający w borze pod Collan, zwrócili się do niego z prośbą o objęcie przełożeństwa u nich. Odmówił  i usunął się do macierzystego opactwa. Znów uczyniono go tam przełożonym przeoratu, zależnego od Moutier-la-Celle. Wspomniani eremici dotarli doń po raz wtóry. Ponowionej prośbie nie odmówił. Z uwagi na klimat doradził jednak eremitom przeniesienie do Molesmes, na teren diecezji Langres (dziś Dijon). Stało się to ok. 1075 roku.  Na początku żyli bardzo ubogo, ale z czasem zaczęły napływać darowizny i miejsce ducha ubóstwa zajęło poczucie dostatku. Chciał wówczas odejść, mnisi prosili go jednak o pozostanie, przyrzekając zastosować się do jego wymagań. Po daremnych próbach zabrał ze sobą sześciu najgorliwszych  i udał się do arcybiskupa Lyonu z prośbą, aby mógł schronić się w borze pod Cîteaux (łac. Cistercium, stąd cystersi), na terenie diecezji Chalon-sur-Saône (dziś Dijon). W ten sposób stworzył nową rodzinę zakonną- cystersów. Nowe zakonne życie rozpoczęli tam 21 marca 1098 roku. Święty Robert duchowość połączył z ubóstwem, milczeniem, pracą własnych rąk. Tymczasem mnisi z Molesmes wyprosili u papieża nakaz jego powrotu. Robert musiał więc powrócić do Molesmes, gdzie też zmarł w 1111 roku. W 1221 r. Honoriusz III pozwolił obchodzić jego święto.  W Martyrologium Rzymskim umieszczono Roberta pod dniem 29 kwietnia (obecnie 17 kwietnia), ale w zakonie cystersów wspominano go razem z Alberykiem, jego następcą w Cîteaux, oraz ze Stefanem, oddanym towarzyszem, w dniu 26 czerwca. W ikonografii atrybutem św. Roberta jest pierścień – znak więzi z Bogiem. Cystersi stali się twórcami  i krzewicielami kultury materialnej w Europie – rozwinęli rzemiosło, przemysł, sadownictwo, pasterstwo. Uruchamiali kopalnie, huty i zakłady metalurgiczne, budowali mosty, meliorowali pola, karczowali lasy, zakładali wsie.

====

Święty Wando z Fontenelle (+752)

Od wczesnej młodości kształcił się w szkole tego opactwa. Jako diakon towarzyszył św. Wulfranowi w jego wyprawie misyjnej do Fryzów. Stało się to zapewne w latach 689-694. Gdy w 694 powrócił do Fontenelle, złożył zakonną profesję. Reginfrat, władca z Neustrii, sprawił, że w 716 r. obrano go w Fontenelle opatem na miejsce usuniętego Benigna. Kiedy w trzy lata później Karol Młot doszedł do władzy, on z kolei został zesłany do klasztoru Św. Serwacego w Maastricht. W 747 r. Pepin przywrócił Wandona do łask, ale do objęcia pełnej władzy opackiej ochoty on już nie miał. Zajmował się raczej książkami i dziełami pobożnymi. Wybudował też kościół, dedykując go św. Serwacemu, którego relikwie przywiózł z wygnania. Pod koniec życia oślepł. Zmarł w 752 r. Jego imię znalazło się pod dniem 17 kwietnia  w niektórych kodeksach Martyrologium Hieronimiańskiego. Mimo to nie wydaje się, aby jego kult zatoczył szersze kręgi.