Ostatnie skarby
Kto umie patrzeć - zobaczy je choćby w okolicach Łomży, gdzie świetnie przetrwały nawet zabójcze dla ludzi upały i siarczyste mrozy, ulewy i susze. Co jakiś czas wraca świadomość wyjątkowości i niedoceniania tej tajemniczej różnorodności - kwiatów, które rzadko chorują i są mało wymagające. Nie do podrobienia, więc najmilsze unikalne dywany barw polnych i łąkowych: maków, chabrów, rumianków, dziurawców, dzwonków i różnych bylin. Oby nigdy nie trafiły na listę ginących atrakcji turystycznych te poletka pod lasem, miedzą, zagajnikiem, samotną kępą zarośli. Hołubimy je na dłużej tylko w pamięci, bo bezmyślnie zrywane zwiędną, oklapną zanim doniesiemy. W miarę rozwoju „cywilizacji” czyli niszczycielskiej ekspansji człekokształtnych, ten cały koncert barw Natury i zapachów polnych przesyłanych z wiatrem, ma coraz mniej przestrzeni do oddechu. Choć uważane za pospolite, nie są masówką dla przytępionej uczuciowo watahy letników lub gromady wesołków dla zgrywu wskakujących z buciorami, a łatwo zamienić w klepisko delikatny dywan kwiatów. Aby hodować podobne w miastach, trzeba znać ich wymagania i potrzeby, oczywiście przed wysiewem starannie czyszcząc stanowisko z chwastów. Nie wszystko się przyjmie, więc trzeba cierpliwości wielu lat. Do takich działań potrzeba odpowiedzialności jednej osoby - wyczulonego specjalisty, a nie zbiorowe nieobowiązujące decyzje (od lat wołanie na puszczy o przywrócenie stanowiska Ogrodnika Miejskiego!). Dla spragnionej atrakcji publiki, powinny być miejskie poletka kwiatów polnych - daremny trud, jeśli nie zabezpieczonych od lekkomyślnych zniszczeń. W dawniej Łomży cały Ogród Miejski Wagów miał solidne, murowane ogrodzenie - dlaczego taki murek z metalowymi prętami istnieje w Paryżu, w Ogrodzie Luksemburskim? Cóż, powstał przed 300 laty, więc tradycja mocna - w Łomży parkanu wokół Ogrodu Miejskiego już nie odtworzono, czyżby wspomnienie wojny z hołotą paraliżowało? Może polskie dusze zatruły wpływy bolszewickie bardziej niż sądzono - wpojeniem fałszywej „równości” leminga analfabety z wykształconym geniuszem? W efekcie bezkarność urzędowa, bo nie uczymy sie odróżniać mądrości od głupoty. Autorowi złych decyzji nie grozi uderzenie po kieszeni, a stado lemingów nie kojarzy, że wypracowuje miliony marnowanie potem lekką ręką. Jak po wypaczonej nauce młode pokolenie ma być samodzielne, twórcze, pełne energii oraz miłości do stron rodzinnych - nie na pokaz? Kto się dobrze czuje u siebie, ten ceni skarby polskich łąk i pól. Wie, że przetrwały dzięki polskim miedzom, których coraz mniej. To one gwarantowały różnorodność i współzależność kipiącego bogatym życiem siedliska mikrokosmosu flory i fauny - swoisty bank wytrzymałych nasion, zaczyn nowych dywanów barwnych. Jeśli gdzieś w Polsce zanika tkanka różnorodności łąkowej i polnej - to Bogu dzięki nie w okolicach zasiedziałej i przywiązanej do ziemi drobnej szlachty mazowieckiej, gdzie jeszcze trwają, czasem ostatnie poletka skarbów Natury - zagrożone nowoczesnymi próbami nadmiernej zamiany na farmy wielkopowierzchniowe.
