ŚWIĘCI NA 22 MARCA: - ::4lomza.pl:: Regionalny Portal

====

Święty Zachariasz, papież (+752)

            Był Grekiem pochodzącym z Italii. Nie znamy szczegółów jego życia przed wyborem na papieża. Był może tym diakonem, którego obecność zanotowano na synodzie rzymskim w roku 732. Był także mnichem benedyktyńskim. W grudniu 741 roku wstąpił na tron Piotrowy. Według Liber Pontificalis był bardzo łagodny i życzliwy i dlatego lubiany przez lud,  kler rzymski, cesarza i sąsiadów. Poważał go też chrześcijański Wschód, z którym Zachariasz od początku pontyfikatu utrzymywał pełne kurtuazji stosunki. Mimo to on właśnie utorował drogę do zacieśnienia więzów między papiestwem a królestwem Franków, co w końcu powiększyło rozdźwięk między Rzymem a Konstantynopolem. Domagała się tego jednak sytuacja polityczna Italii. Napór Longobardów, którzy panowali na północy, był coraz silniejszy. Zachariasz starał się zrazu utrzymywać z nimi pokój i zgodę. Po osobistym spotkaniu w Terni z królem Luitprandem odzyskał od niego zajęte przez Longobardów posiadłości, doprowadził do wymiany jeńców i zawarł pokój na lat dwadzieścia. W czasie drugiego spotkania, w Pawii (743), papież uzyskał wycofanie się Longobardów z egzarchatu raweńskiego. Był potem także w przyjaznych stosunkach z królem Ratchisem (744-749). Tę ugodową politykę Ratchis przypłacił jednak utratą tronu. Zachariasz przyjął wówczas wygnańca do siebie, ale wkrótce potem stanął oko w oko z nowym kursem polityki longobardzkiej. Gdy w 751 roku Ajstulf zajął Rawennę, było rzeczą jasną, że droga do Rzymu stoi dla Longobardów otworem. Zachariasz zaczął wtedy starania o sojusz z Frankami. Żywy kontakt z nimi, utrzymywany już przedtem, ilustruje dobrze korespondencja papieża ze św. Bonifacym, który przez wiele lat był głównym łącznikiem między papieżem a Karolingami i episkopatem podległym ich władzy. O autorytecie, jakim cieszył się papież wśród tamtejszych biskupów, świadczy słynne Concilium Germanicum (743). Powaga u Karolingów wzrosła zaś wyraźnie wówczas, gdy Zachariasz poparł Pepina Krótkiego, a abdykującego Karlomana przyjął jako mnicha u siebie. Dalsze wypadki potoczyły się już po śmierci Zachariasza. Nastąpiła ona 15 marca 752 roku. Mimo popularności i miłości, jakimi darzył go Rzym, nie posiadamy wczesnych dowodów czci oddawanej Zachariaszowi jako świętemu. Do martyrologiów wpisał go dopiero Adon. Natomiast do historii literatury starochrześcijańskiej Zachariasz wszedł jako tłumacz (na język grecki) Dialogów św. Grzegorza Wielkiego.

=====

Święty Baldwin z Boucle (+ 1205)

                   Najpierw był mnichem w  benedyktyńskim klasztorze w Mont-Blandin (Flandria),  potem w klasztorze w Lewisham  w Anglii, próbował nawet życia pustelniczego. Ściągnięty  z powrotem do Flandrii, osiadł niedaleko Gandawy (około 30 km na płn. Wschód), aby tam wieść dalej życie eremickie. Gdy jednak przybyli doń uczniowie, przekształciło się ono z wolna w życie cenobityczne, a potem - dzięki dotacjom hrabiego w Flandrii Baldwina IX – w nowe opactwo.  Baldwin zmarł w 1205 roku. W dziewieć lat później założone przezeń opactwo, które zaczęto nazywać  Baudeloa  (= Balduini laus), przeszło w ręce cystersów. Stad też imię Baldwina jako błogosławionego dostało się do menelogiów cysterskich, w których wspomniany jest 25 września lub 16 października. Są to jednak terminy niczym nie uzasadnione.  Z braku lepszych  świadectw należałoby przyjąć datę 22 marca,  która zawierała księga zmarłych opactwa.